İMKANSIZ ÂŞK

umutsuz olma

Yeni bir travma yaşıyordum.. ben bu sefer kendimle ilgiliydi..

Bir genç kız küçükken ne hayal eder..
Sevdiğim olucak.. bem beyaz bir gelinlik giyicem prensesler gibi olucam. Evlenicem.. mutlu olucam .. ve sonra bir çocuk sesi kosusucak evimizin içinde..

Olmuycak bir hayaldi çünkü ben anne olamiycam hiç bir zaman .. doktorlar dedi iyi değilsin artık kis büyüyor ve yumurtalıklarını almamız gerekiyor.. o küçücük oda başıma yıkıldı sanki.. durakladim yutkunamaz oldum.. Allahım neden ben dedim.. artık yapicam hiç birseyim kalmadı doktorun dediklerine uymak zorundaydım.. o zaman umutsuz oldum ben hayat bir kez daha mı darbe vuracaksın bana ..!! Nedir benden istediğin diyordum kendi kendime.. ve yine lanet olsun ki yanlızdım.. kapıya çıktım duvarın kenarına oturdum ayakta duracak halim kalmamıştı bacaklarım titriyordu.. sakinleşmek istedim.. ağlıyordum bir yandan.. ben ne yapicam ben Anne olamıycak mıyım diyip ağlıyordum.. sigarayı ard arda yakıyordum yine gozlerimden akan yaşları durduramiyordum.. sigara beni mi iciyor yoksa ben sigarasını iciyorum bilmiyorum ne zaman yaktim ne zaman söndü diyip tekrardan yakıyordum.. çevredeki insanlar bana bakıyordu.. Neden bakıyorsunuz dercesine bagırasım vardı kendimi kontrol etmem lazımdı ama kimsenin suçu yoktu.. ayağa kalktım kucuk adımlar ile durağa gittim otobüsü bekliyordum ..

Aklıma sen geldin yarim ben ne diycektim sana nasıl anlatacaktım bu durumu yıkılacaktın benim gibi üzülecektin.. üzgünüm.. Özür dilerim baba olmayacaksın hiç bir zaman mı diyecektim sana ..

Korkuyorum bırakıp gidersin diye ama senden saklayamazdım ben bu durumu.. en fazla benden gidersin  başka biri ile ilişkin olur evlenirdin..  çocuk sahibi olur mutlu bir yuva olurdu çünkü ben sana bir çocuk vermiycem..

Kafamdan bir çok sorular geçiyordu yine saçmalıyordum.. o beni bırakmazdı..

Kurduğum düşler hayaller geleceğim herşey bir anda yok olmuştu..

Ben evdekilere ne diycem?

Annem çok üzülecekti.. meleğim benim nasıl uzerdim onu ya yine hastalanırsa diyordum kendi kendime.. ağlayarak geldim eve otobusten indim kendimi toparlamam lazımdı.. evdekilere belli etmemeliydim..

Eve geldim bizim küçük soytarı gelmişti.. benim yeğenim oluyor kendisi teyze manyağı birşey diye bilirim.. ona bakınca bir kez daha doluktum kucağıma aldım sarıldım mis gibi kokuyor benim minnoşum küçük aşkım..
Yanağımdan öptü ömre bedel kuzum..
O anda unuttum doktorun dediklerini..

Annemler çağırdı kızım sen mi geldin?

Evet anne ben geldim dedim..

- doktor ne dedi diye sordu..
O an kilitlendi agzım ağlamamak için sıkıyordum kendimi birşey demedi anne sadece tahlil yaptı dedim..

Bir anda nasıl diye bilirdim ki benjm geleceğimi herşeyi mi elimden alacaklar anne olamiycam diye .

Ben birşey desem anne olunca anlarsın derdi. Herşey o zamanlardaki gibi olsaydı annem keşke bu zamanlara gelmeseydim görmeseydim..!

Akşam oluyordu odamda sessiz sessiz ağlıyordum hıçkırık lar içinde kaldım ağzıma yastığı kapattim sesimi duymasınlar diye.. boğuluyorum sanki nefesin kesiliyor..

Yine dedim kendi kendime ben boncuk gözlüme nasil söylüycem.. ilk dedim haberi olmasın üzülmesin birde o ameliyat oluyum kendimi toparlayim beni sorarsa iyi dersiniz yada haberimiz yok diyin .. çok kızacaktı bana ondan sakladığım için vazgeçtim bu kararımdan ve ona haber ulaştırdım fakat yavaş yavaş söylemesini istedim..

Çok üzülmüş duyunca benden ayrılıcak korkusu içindeyken mesaj geldi bana anlattım diye..
O an durakladım acaba ne demişti.. hızla cevap yazdım

-Ne dedi?? Dedim..

Kendimi uzmemem gerektiğini.. canımı sıkmamamı ve her zaman benim yanımda olduğunu beni asla bırakmacağını söylemiş..

Gormuyordum belki ama hissede biliyordum üzüldüğünü..

Sevinmem lazımdı bu sözlerine lakin ağlıyordum ben yine pişmanlık duyuyor ve kendimi suçluyordum..

Ne lanet bir insanım bir evlat bile veremiycem benden ne hayır gelir ölsem de herkes kurtulsa diyordum kendi kendime..

Aileme anlatma zamanı gelmişti.. ablam Abim annem oturuyorlardı.. Babam burda değil uzakta çalışıyor annem ona anlatırdı.. ablam yigenimi uyutmuş abim telefonu ile uğraşıyor işten gelmişti küçük kardeşim dünyadan habersiz kendi halinde oyun oynuyordu.. yanlarına gittim gözlerim şişmiş ve kanlanmıştı.. Abim senin bu halin ne diye sordu??

-Kızgındım ona ama çok seviyorum Abimi her ne yaparsa yapsın.. anlatıcam sabret dedim..

Telaşlandı cok düşkun benim ustume..
Başımdan geçenleri doktorun dediklerini anlattım aglaya ağlaya.. annem bir yandan ağlıyordu korktum hastalanicak diye ve korktuğum başıma geldi vücudu kitlendi yine kendinden geçti hastaneye götürdük sabaha kadar başında bekledik.. biliyordum böyle olacağını üzgündüm ağlamaktan başka birşey yapmıyordum Abim geldi yanıma..

Ağlama dedi göz yaşlarımı sildi.. başka doktorlara da gideriz bir anda ameliyat olmaz belki yanlış teşhis koydu dedi bilmiyorum umutsuzdum ben başka doktora da gitsek aynı şeyleri diyecekti..

Annem uyandı elimi tuttu ..
- Yavrum annem üzülme dedi .. bir hastalıktan kurtuldun derken yine başına bir iş geliyor.. üzülme annem bak buda senin sınavın dedi..

İçimi rahatlattı sanki sözleri ama hiç birşey değişmedi..
Umutsuzdum..

Küçük bir beşik alıcam sana annem..
Başına oturup ninniler söylüycem..
Sen ağlama annem ben senin yanında olucam..
Kokunda uyuycam..
Küçücük ellerini tutucam..
Büyüyeceksin okula gideceksin..
Sonra askere ve sonra da evleneceksin..
Baban ve bana bakıcaksın..
Benim oğlum hayırlı evlat olucak..

Üzgünum çok..!! hayal ettiğim hiç birşey olmadı..
Gel be adam sarıl bana sar beni kollarına bak ne kadar çok ihtiyacım var sana.. kollarında ağlayım sen sakinleştir beni.. ben burdayım de .. birşeyler de be adam birşeyler de...

Sesini özledim senin gülüşünü şakalarını benimle uğraşmanı ..

Ben gelemiyorum bari sen gel..!!

"Devam edicemmm :)) yorumlarınızı bekliyorum:) "