Rose ത Chanbaek

🌹13🌹

Sadece iki adım daha dedi Chanyeol. Sadece iki adım sonra Baekhyun'un yanında olabilirsin, ona sarılabilirsin.

Bu kolaydı.

Kolaydı değil mi?

Hafifçe daralması ile gömleğinin ikinci düğmesini de titreyen elleri ile açtı.

'Tanrım bu cidden oluyor mu?' diye düşündü, herhangi bir cevap gelmediği zaman derin bir nefes aldı.

İki adım daha attığında içeriden gelen kısık hıçkırık seslerini daha iyi duyabiliyordu. Bu dışarıdan görmekten çok daha acı vericiydi. Kapı kolunu çevirip içeri girdi.

Ve işte Baekhyun tam karşısında camın önünde çökmüş ağlıyordu. Kapının açılış sesini duymamış olmalıydı.

Bir süre ne söyleyebileceğini düşündü. Sonuçta gidip direk yanına çökemezdi. Teselli edeyim derken korkutup kaçırmak istemezdi sonuçta.

Ne söyleyebilirdi? Ne denirdi böyle bir durumda? Kardeşi ağladığı zaman iki şekerle susuyordu ama Baekhyun da çocuk değildi ki. Şu an da tam tecrübesiz veletler gibi davranıyordu resmen.

Biraz daha düşündükten sonra aklına gelenleri söylemeyi tercih etti. Kelimeler birdenbire dudaklarından dökülüverdi.

"Ben..geldim." söylerken yutkunmak zorunda kalmıştı.

Bu işin bu kadar fazla zor olacağını tahmin etmemişti açıkçası.

Baekhyun gelen ani sesle irkildi ve hemen arkasına döndü.

Otuz saniye boyunca kimseden çıt çıkmamıştı. Chanyeol, Baekhyun'un konuşmasını bekliyor Baekhyun ise şoku atlatmaya çalışıyordu. Chan gelmişti.

Gelen şok ağlamasını durdurmaya yaramıştı.

'Eh, en azından ağlamıyor. ' diye düşündü Chanyeol.

Otuz saniyenin ardından Baekhyun masaya tutunarak ayağa kalktı

Bir beş saniye daha geçti. Ardından durmuş olan ağlama seansı tekrar başladı. Kısa olan hızlı adımlarla ilerledi uzun olanın kollarının onu sarmasına izin verdi.

Hıçkırıkları arasında konuştu Baekhyun,

"Geldin.." Dedi. "Yanıma geldin."

Chanyeol derin bir nefes aldı.

"Geldim." Minik olanın beline daha sıkı sarıldı. "Her zaman gelirim."

^^^^^^^^^^^

Umarım beğenmişsinizdir:*

İYİ BAYRAMLAR HEPİNİZE~~~~