Ik zat. Mijn benen bungelden in het ravijn. Ik was niet bang. Ik wist dat ik niet zou vallen. Zelfs als een creepy wezen me zou duwen, wist ik dat ik niet zou vallen. En als dat toch gebeurde, wat dan nog? Ik geloof niet dat het leven enige zin maakt. Het gaat erom wat je ervan maakt. Nergens anders over. Als ik val, zal er geen mens zijn die denkt: "Wacht even. Is dat niet Charlie? Oh, mijn God! Het is Charlie! En hij is dood! Oh, mijn God! ' Ik zag de kranten al voor mijn ogen:
Alice Springs Daily
ALICE SPRINGS - Er is een jongen gevonden in het ravijn, nabij Alice Springs. De politie denkt dat het een zelfmoord was. De politie probeert nu erachter komt waar hij familie heeft.
Ik denk niet dat ze familie zullen vinden. Ze zijn allemaal dood.
Nog een ding: voordat jullie allemaal denken: " Owww, die arme, arme Charlie. Hij heeft geen familie, heet water of een iPod", ik heb inderdaad geen familie, maar ik had ook nooit een echte ontmoeting of iets, en! ik heb ervoor gezorgt dat ik warm water heb en nee, ik heb geen iPod. En dus ook geen enorme energierekening.
En ik ben niet arm.
Ik ben alleen eenzaam.
