Pokój pełen luster.
Setki odbić.
Wszystko jest takie samo, prawda?
Wszystko się powtarza.
Wszystko to nic niewarte kopie.
Czy aby na pewno?
Przecież jesteśmy inni. Wyjątkowi.
Dlaczego tu jest tyle kopii?
Ten sam uśmiech. Te same oczy. Ten sam śmiech. Ten sam głos. Ta sama mimika. Ten sam gest.
Tyle podobnych rzeczy znajdziesz w tym pokoju.
W pokoju bez tajemnic.
Kiedy patrzysz w tą czystą, przejrzystą taflę dostrzegasz podobieństwa, lecz gdy odwrócisz wzrok widzisz te ogromne różnice.
O co w tym wszystkim chodzi?
W tym wszystkim chodzi o to, że nieważne kim jesteś, wszystko co robisz, myślisz, mówisz i czujesz...wszystko to już było.
Wszyscy jesteśmy podobnymi odmieńcami unikalnymi w tym rzędzie powtórzeń.
