Impossible Love.. (Niall Horan)

Impossible Love.. 15

"NIALL!"

Roep ik blij, terwijl mijn stem overslaat.

Ik bedenk mezelf geen moment, en ren als een dolle kip op hem af. Ik zie dat hij zijn armen al open spreid. Ik had gehoopt dat ik me er evenlater in kon opsluiten. Maar nee, iets tussen mij en Niall verbrak mijn rennen.

Een steen...

Ja ik weet het, een gewone, normale, simpele steen. Vraag me niet hoe hij hier komt te liggen, en hoe ik erover ben gevallen, want dat weet ik zelf ook niet. Maar hij ligt er gewoon.

Met een harde klap val ik op de grond.

"Autschj"

mompel ik gefrustreerd. Waarom overkomen dit soort dingen mij altijd? Ik verpest altijd het 'moment' weer. UGHH. Ik kijk beschaamd omhoog naar Niall. Die heel hard probeert zijn lach te onderdrukken. Nog even en hij barst helemaal lo-

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA"

....

Perfect timing!

Ik stuur hem een nep boze blik en steek mij tong naar hem uit.

"Niet grappig."

Zeg ik beledigd. Maar zelf doe ik ook moeite om niet in lachen uit te barsten. Het moet er wel héél grappig uit hebben gezien. Ik kijk achter me waar mijn ouders en Daisy me grijnzend aan zitten te staren. En Thom en Thijs? Die liggen helemaal dubbel van het schaterlachen.

Op de manier hoe alleen kleine kinderen kunnen lachen. Niall Zijn adoptie ouders konden er niet bij zijn om hem op te wachten. Omdat ze een bruiloft van héle goede vrienden hebben, en dat echt niét kunnen missen. Wat ik eigenlijk best wel raar vind.. Ik zou dat wél willen missen voor mijn zoon. Of, Nouja, zoon. Je adoptie kind die je al twintig jaar in je huis hebt.. Greg wilde eerst heel graag mee. Maar hij móést van zijn ouders bij de bruiloft zijn. Uiteindelijk hebben ze hem toch mee naar de bruiloft genomen.
Het is Niall die me uit mijn gedachten haalt.
'Ga je daar nou de hele dag blijven liggen of wat? Nialler wanna hug you, crazy idiot!' Ik doe snel wat hij zegt. En evenlater kan ik me -zonder over een stomme steen, of iets anders dergelijks te struikelen- opsluiten in zijn sterke armen. Dit heb ik gemist. Ik druk mijn neus in zijn schouder en snuif zijn heerlijke geur op. Nadat ik hem (helaas) heb losgelaten. Loopt hij naar de rest van mijn familie toe, en geeft hun ook allemaal een knuffel.
Ik geef toe dat Niall er leuker uitziet als hij geen zonnebril, muts en een zwart pak draagt. Maar dat maakt me eigenlijk niet veel uit. En het moet, vanwege de paparrazi enzo. Over de paparrazi gesproken, die ene foto -die die fotograaf heeft gemaakt, van Niall en mij zoenend.- hebben mijn ouders uiteindelijk wel ondekt. Pff, wat schrok ik. Ik ben toen zelfs van mijn stoel gevallen. Maar, ik ben er onderuit gekomen om te zeggen dat je duidelijk ziet dat het gefotoshopt is, en dat ik van mijn stoel ben gevallen van de schrik. Ik ben wel blij dat ze me geloofden. Anders kwamen er heel veel problemen.. En het management heeft mijn ouders ook gesproken. Dat ze het geheim gaan houden van dat dit zijn echte ouders zijn. En de adoptie ouders zijn echte. Mijn ouders waren natuurlijk teleurgesteld, maar hadden ook begrip.
Voor de tweede keer deze dag haalt Niall me uit mijn gedachten.
'Ga je mee, sissie? Voor het hier helemaal vol staat met journalisten.' Vraagt hij terwijl hij met zijn hoofd naar een paar journalisten die er al staan. Hij heeft dan wel een muts en zonnebril op, maar dat betekent niet dat niemand hem herkent.
Ik glimlach en knik van ja. Ik ga naast hem lopen, en we kletsen over vanalles en nog wat. Na een tijdje kunnen we de auto instappen. Gelukkig hebben we een vrij grote auto, zodat we er allemaal inpassen.
'Niall vindt jij dino's ook zo leuk?' hoor ik plots een kinderstemmetje vragen. Ik schiet in de lach en went mezelf tot Thom en Thijs, om te kijken wie het zei. Thijs volgensmij. Omdat hij met een vragende blik Niall aan zit te staren. Volgensmij dringt het nogsteeds niet goed door dat Niall een andere taal spreekt. Maar dat zal wel voor een drie jarige jongen.
'Thijs, gekkie! Niall spreekt een andere taal als jij, moet ik het hem vragen in zijn taal?' Vraag ik hem.
'Oh. Ja doe maar.' Hij zegt wel "oh", maar de volgende keer doet hij het vast weer. Volgensmij kan hij dat nog niet begrijpen, dat er mensen een andere taal als Nederlands spreken.
Ik richt me weer op Niall en vraag grijnzend wat Thijs aan hem wilde vragen. Niall begint ook met grijnzen. Hij brengt zijn hoofd naar mijn oor.
'Wat betekent. "Yes, I love it. Maybe we can play with it when we're home?" ' vraagt hij.
'Ja ik vind Dino's ook super leuk, misschien kunnen we er samen mee spelen als we thuis zijn?' Geef ik hem als antwoord. Hij herhaald de Nederlandse vertaling een paar keer inzichzelf, en dan probeert hij het tegen Thijs te zeggen.
'Ja, ik.. Vind Dino's.' Begint hij, en Denkt even na. 'ook, super, leuk!' Ik zie dat hij weer vast loopt en fluister het in zijn oor. 'Miss, schien, kunnen we er, mee, spelen, als we thuis zijn?'
'Jaa!' roept Thijs, niet eens verbazend omdat Niall nu opeens wel Nederlands spreekt. Maar dat is hij waarschijnlijk alweer vergeten.
'Klonk niet slecht Ni!' Zeg ik tegen hem. Niet sarcastisch. Want het klonk echt goed! Alleen stopte hij naar ieder woord even om na te denken. Maar dat telt niet.





'Claudia, kom je even mee naar boven?' Vraagt Niall me als we net klaar zijn met het avondeten. Met een veelbetekenende blik in zijn ogen. Ik knik en loop met Niall naar boven. Ik weet precies waar hij het over heeft. Als we op mijn kamer zijn beland, sluit ik de deur achter me. Ik loop zuchtend naar mijn bed toe, en Niall gaat op mijn bureaustoel zitten.
'Hoe gaan we het verder doen?' vraag ik zachtjes na een tijdje.
'Ik heb nagedacht.' Zegt Niall.
Wow.. het kwam er erg serieus uit. Dat ben ik niet gewend van Niall. Vooral na een dag vol vrolijkheid. Maarja. Nu moet het wel even serieus gaan. Ik richt me weer op Niall.
'Voor de buitenwereld is het niet "raar" als we vriendje en vriendinnetje zijn. Want zij weten niet dat ik "neppe" ouders heb. Maar.. Voor jou ouders, en familie, en mensen waar je het aan hebt verteld, wel. Dus áls we een relatie aangaan, dan moet het geheim zijn. Níémand mag er dan iets van weten.' Gaat hij verder.

Ik voel een maar.. opkomen.

'Maar..' Aha! Daar heb je hem.

'Misschien is het handiger als we een paar keer op date gaan enzo, om elkaar nog beter te leren kennen. Want.. Dat wil ik echt graag.' Dat laatste zegt hij met een glimlachje.
'Ik weet wel zeker dat ik je leuk vind, maar, het is gewoon beter.' Eindigt hij zijn verhaal.
Ik moet even nadenken over zijn woorden. Hij heeft gelijk. En ik dacht ook al aan zoiets.

'Je hebt gelijk Ni, ik dacht ook al aan zoiets. Maar eh.. Wanneer is onze eerste (geheime) date dan?' Vraag ik glimlachend.
Hij denkt even na.
'Wat dacht je van.. Morgen?' Hij begint te grijnzen.
'Morgen?! Dat is al snel! Ik bedoel.. Ik vind dat wel leuk. Maar ik weet nog niet eens wat voor een kleren ik aan zal doen! En mijn make-up, en oh.. Ik weet ook nog niet wat ik in mijn ha-'
Ik word onderbroken. Niall legt kalmerend zijn handen op mijn schouders.
'He! He! Kalm Clau, ik heb iets in mijn hoofd waarbij je geen mooie kleding aanhoeft ofzo. En mij zou het alsnog niet uitmaken hoe je eruit ziet, want je bent toch al mooi.'
Blozend om dat laatste, adem ik diep in en uit. Ik ook altijd met mijn flapuits. arg. Ik schaam me kapot. Niall kijkt me nogsteeds glimlachend aan. En trekt me in een knuffel. Yay. Een tijdje blijven we zo zitten, in stilte. Geen iritante hoor. Maar gewoon een hele fijne. En allebei in onze eigen gedachten. Na een tijdje begin ik toch wel ongeduldig te worden en begin te praten.
'Hoe vind je het eigenlijk Ni, dat je je ouders hebt gevonden? En dat je nu regelmatig naar ze toe gaat. En bij wie voel je je meer op gemak, bij je adoptie ouders of echte?' Oeps. Dat laatste had ik misschien maar niet moeten zeggen. Want ik wil hem niet ongemakkelijk maken. En dat moeten we natuurlijk niet hebben.
Ik voel hoe hij zijn grip om mij een verstevigd en ik weet dat hij nu naar antwoorden zoekt. Als het te lang duurt voordat hij antwoord begin ik mezelf toch wel een beetje zorgen te maken. Wie weet hoe erge rommel het is in zijn hoofd? Tenminste, ik zou helemaal gek worden als ik naar jaren lang mijn echte ouders heb ontmoet. En dan heb je ook nog adoptie ouders. Ik zou ze dan allebei evenveel aandacht willen geven, en als dat dan niet lukt... Dan zou ik mezelf super schuldig voelen. Enzo.

'Ik vind het heel erg fijn, dat ik ze heb gevonden. Want het is een groot onderdeel van mijn leven. En eigenlijk is het best wel raar. Ik was twee jaar oud, en ik heb het gewoon onthouden! Het heeft mijn hele leven achterna gezeten. En ik schrok mezelf kapot toen jij voorstelde om ze te ontmoeten. Ik had er altijd stiekem op gehoopt dat je er mee zou komen. Maar toen je erover begon. Werd ik bloednerveus. Maar toen ik ze eenmaal had ontmoet was ik dolblij. En jou natuurlijk super erg dankbaar!'
Op zo'n lang verhaal (het is waarschijnlijk nog niet af, want hij heeft mijn andere vraag nog niet beantwoord) had ik niet gerekent. Maar ik vind het niet stom dat hij dat doet. Nee, ik ben juist blij dat hij dit allemaal aan mij toevertrouwd.
Ik kijk omhoog, waar Niall met verdrietige ogen voor zich uit zit te staren. Ik schrik. Wat zou er aan de hand zijn?
'Ni, wat is er aan de hand?' Vraag ik bezorgd. Verbaasd kijkt hij me aan. Waarschijnlijk omdat ik door heb dat hij somber is.
'Oh, niks hoor. Ik was gewoon even aan het nadenken!'
'Ha! En jij dacht dat ik dat geloofde? Nialler, come on! Ik zie dat je ergens mee zit. En.. Het lucht op om te vertellen?!'
Ik hoor hem betrapt zuchten.

'Oké, Oké.. Ik vertel het, maar,'

Oh Oh..

'Beloof me dat je niet boos wordt!'

'Promise!' Zeg ik. Wie kan er nou boos zijn op Niall? Niemand dus.

'Oké. Nou, laat ik eerst maar beginnen met het beantwoorden van je laatste vraag. Bij wie ik het me het meest vertrouwd voel. Euhm.. Ik ken mijn adoptie ouders langer, veel langer. Hun zijn ook echt moeder- en vader figuren voor mij. Ze hebben me grotendeels geleerd hoe je moet praten, me gevoed, me naar bed gebracht met iedere avond een nachtzoen, ze hebben me naar school gebracht, en weer opgehaald. Als ik ergens mee zat luisterden ze naar me, en gaven me advies. Ze beschouwde me echt als hun kind. En.. Al die dingen die ik net opnoemende, dat hebben mijn, ik bedoel onze ouders, nooit bij mij gedaan. Als ik niet ontvoerd was geweest, hadden ze dat wel gedaan. Maar, andere mensen die deden het dus. En.. Daarom voel ik mezelf meer vertrouwd bij hun. Het is niet zo dat ik jullie niet mag. Nee, jullie zijn een super leuke familie! Echt. Maar zij hebben mij niet gebracht naar hoe ik nu ben. Dat deden mijn adoptie ouders en broer. Die ik ook gewoon normaal ouders en broer noem.'
Hij neemt een diepe hap lucht, waarschijnlijk omdat hij nog verder gaat praten.

'En nu, waarom ik net zo "verdrietig" keek.'

Weer een zucht..

'Mijn ouders. Uit Ierland bedoel ik. Ik weet het niet. Ze doen zo afstandelijk de hele tijd. Ze kwamen me niet eens ophalen bij het vliegveld! Terwijl ze daarvoor altijd zo erg naar zo'n moment uitkeken! En, dat doet me pijn.'

Hij slikt even.

'En ik durfde dit allemaal niet te vertellen omdat ik jullie niet wil kwetsen.'

'Niall?! Hoezo zouden we hierdoor gekwetst raken? Dat begrijpen we heust wel hoor. Crazy!'

'Maar Claudia, als jij in de situatie zou zitten waar ik nu in zit. Zou jij dan ook niet bang zijn om het te vertellen, omdat je bang bent dat je iemand kwetst?'

Tja, daar stelt hij me een vraag..

'Ik zou hetzelfde doen.' Zeg ik zacht en aarzelend.

Hij laat me los. En kijkt me diep in mijn ogen aan.

'Dankje, Claudia. Je bent lief.'

'Weet ik toch?' Zeg ik grappend. Maar daarna ben ik weer serieus.

'Jij bent ook lief Niall. En je weet het hé? Als je ooit nog met iets zit. Kom dan naar mij!'

Hij glimlacht kort. En omhelst me alweer. Heerlijk, ik kan altijd wel in zijn sterke armen blijven zitten.
Eigenlijk had ik gehoopt dat hij me ging zoenen. Maar aangezien er ieder moment familie binnen kan komen. Gaat dat helaas niet door.

Dacht ik..

Alsof Niall mijn gedachten kan lezen drukt hij zijn lippen op de mijne. En toen..

Vuurwerk.

[][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][]

Yaayy Nieuw stukje.

Is ie lang genoeg? Voor mijn gevoel is ie best wel lang, maar ik kan het nu niet checken :)

ohja, jullie mogen best wel meer commentaren hoor ;)) ik bedoel, ik krijg al vrij veel votes (Waar ik trouwens super blij mee ben. Really, ga zo door ;)) maar comments mogen er ook bij :) xx

xx LovelyHoranx (Aka Sylvie)

Enjoy The Next Chapter! ^_^