Impossible Love.. (Niall Horan)

Impossible Love.. 23

Er vliegen dagen voorbij, erg lange dagen. Langzamerhand worden het weken, en die gaan weer over naar maanden. In al die maanden gebeurt er letterlijk niks. Iedere dag gaat zo ongeveer hetzelfde: Ik sta op, ga naar school, ga na Noa, ik maak huiswerk, soms bij Noa, soms niet. Als ik klaar ben met mijn huiswerk wat meestal ergens in de avond is, ga ik op mijn bed liggen en muziek luisteren.

Wel iets leuks is dat Noa over een paar dagen weer naar school mag. Echt dat gaat me helpen om mezelf véél minder eenzaam te voelen. Met Amy en Eva heb ik het uitgepraat. Alleen maar uitgepraat hoor, vriendinnen ben ik niet meer met ze. Ze hebben te vaak in mijn leven iets gedaan wat ik echt niet vind kunnen, en bij deze keer vond ik het gewoon niet leuk meer.

En dan hebben we Lex.. Die sukkel was gewoon de fotograaf van die foto! Daardoor kon hij met Simon en management in contact komen, en hun vertelde hem wat er nu ging gebeuren: Dat ik Niall dus drie jaar niet meer mag zien. Gelukkig kwam mijn vader die avond af op het geschreeuw, en zette Lex het huis maar uit. Ik had alles aan hem uitgelegd, en toen belde hij naar school -terwijl ik dat dus echt niét wilde- School zei dat we toch nog samen dat project moesten maken, dus had ik het zelf maar gedaan. We kregen er een vijf komma zeven voor, net voldoende dus, en ik kon het er mee doen.

Ondertussen zijn er nu ongeveer drie maanden voorbij. En zijn we vandaag aangekomen op de datum van mijn geboorte, mijn verjaardag dus. Meestal vond ik dit echt een leuke dag, maar mijn eigen broer mag er niet eens is bij zjin. Ik mis hem, en vandaag dan extra erg, wat mijn verjaardag dus echt niet leuk maakt, maar stom.

"Claudia! Happy Birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy birthday, happy birthday to you!"

Ik kijk naast me waar Daisy zit en voor me zingt, en het woordje 'you' op het laatst doet ze met een lange uithaal. Ik wist niet eens dat ze naast me is komen zitten, dus ik maak een schokkend bewegingetje. Ondanks alles moet ik lachen. Of wat je lachen kunt noemen, het is grinniken. Maar dat komt zo ongeveer op hetzelfde neer.

"Hier." Zegt Daisy blij. "Je cadeautje van mij."

Ze overhandigt me een klein pakketje. Nieuwsgierig pak ik het over. Met mijn handen gris ik het pakpapier eraf, totdat er een doosje overblijft waar Chanel opstaat. Chanel?! Hoe komt ze hier aan? Mijn ogen beginnen groot te worden en zo snel als ik kan haal ik de deksel er vanaf. Er ligt een geurtje in.

"Dais! Hoe kom je hieraan? Zoveel geld heb je toch niet?"

Ik hoor haar grinikken. "Nee, maar de moeder van Emma heeft een parfumerie zoals je weet, en ze had deze over.

"Oh. Maar thanks sissie." Glimlach ik.

"Oja, ik heb er nog iets bij gedaan."

Ze pakt iets naast haar stoel vandaan en geeft het me. Het is een tijdschrift, ik hou van tijdschriften, en ben er verslaafd aan.

"Dankje Dais."

Ik richt mijn blik weer op de tafel, en voor me ligt een heerlijk broodje belegd met ei, tomaat en sla. Heerlijk.. Hij is wel lekker, alleen zou pas heerlijk zijn als Niall hier ook aan tafel zat. Ik zucht, maar neem toch maar een hap. Zal hij nu ook aan mij denken? Aan mijn verjaardag, en dat hij er graag bij wil zijn? Ik grijp naar mijn klavertje vier die Niall ook heeft, die geregen zit aan een draadje, en om mijn nek is vastgemaakt. Afdoen doe ik nooit. Een warme hand op mijn arm laat me opkijken. De hand is van Daisy. Ze glimlacht liefdevol naar me.

"Ik mis hem ook."

Waarschijnlijk zag ze mijn treurige blik, en dat ik het klavertje vast pakte. Ik glimlach terug. Ze kan wel zeggen dat ze hem mist, maar missen zoals ik hem mis zal ze niet doen. Want ze mag hem nog zien wanneer ze wilt. Maar ik weet dat ze het aardig bedoeld, dus ik neem haar helemaal niks kwalijk.

Na een tijdje komen mijn ouders ook naar beneden, en zij geven me ook een cadeau. Het is een laptop, geen van apple, jammer. Maar dat hoef ik misschien ook wel helemaal niet. Deze is van HP en daar kan ik het ook wel mee doen. Ik ben er wel erg blij mee, want ik had het ect nodig. Van Thom en Thijs kreeg ik van hun zelfgemaakte tekeningen. Ook kreeg ik van ze een toilet tasje met mascara, eyeliner, concealer, en nagellak er in. Nadat ik ze bedankt heb, eet ik het laatste stukje van mijn broodje op, en drink ik mijn glas melk leeg. Ik ruim het op en ga daarna verveeld op de bank zitten. Ik heb geluk dat het nu zaterdag is, dus ik hoef niet naar school.

Wat kan ik gaan doen? Visite komt pas vanavond. Dan moet ik Rachel ook onder de ogen komen.. Dat komt wel goed, hoop ik. Meestal geef ik s'avonds een feest voor al mijn vrienden, maar daar heb ik niet echt zin in. Het zal dan ook niet zo leuk worden, aangezien ik dan helemaal niet vrolijk zal zijn.

Na een tijdje rond gezappt te hebben op de televisie, pak ik het tijdschrift die ik van Daisy heb gekregen. Ik blader er maar een beetje in rond en lees wat artikelen. Als ik bij al het nieuws kom over alle beroemdheden sla ik snel de bladzijde om. Ik wil niet het risico nemen iets tegen te komen over Niall. Dat zal me niet echt goed doen.

Maar toch, mijn blik blijft hangen bij de jongen met het warrige, geblondeerde kapsel, en de helder blauwe ogen.

Ik kijk naar het plaatje, en de schrik slaat me om mijn hart heen.

Hij staat daar, omarmt, met een meisje, in een soort van knuffel. Het meisje is prachtig, haar lichaam is smal, haar haar glanst schitterend, en ze loopt er bij in het nieuwste van de nieuwe mode,

Maar nog het ergste. Zijn lippen, verbonden met die van haar.

*********************************************************************************************************************

HaiiHai.

Noooooo Niall! In het vorige hoofdstuk was je nog zo verdrietig dat je haar miste. Hoe kan dit nou?!

Oke mensen. Het spijt me dat ik niet eerder heb geupdate. Maar dit is mijn eerste verhaal en ik vind het een beetje flut, waardoor ik minder zin heb om voor dit verhaal te schrijven. Maar ik kreeg laatst weer wat ideën en begon toch maar weer te schrijven. Sowieso ga ik niet stoppen met dit verhaal, of hem verwijderen, want dit is mijn eerste verhaal, en ik vind het gewoon stom om die te verwijderen, en ik ben er ook al best wel ver mee. Ik ga hem ook helemaal afschrijven, maar er komt denk ik geen vervolg.

Maar goed. Het was een best wel kort stukje vind ik, en ik heb hem niet na gekeken, dus de volgende komt er snel aan en is beter. (Beloofd!)

Lees allemaal mijn andere  verhaal From The Future ook nog even.

EN laat please een comment achter met wat je er van vond, en voten is ook leuk :)

As Always:

Enjoy the next chapter! ^_^

xx LovelyHoranx (aka Sylvie)