Hotel Room •L.r.h•

Chapter 12

Luke

Ik zit op mijn bed tv te kijken, ookal let ik er maar half op.

Ik denk aan Brooke. Ik wil sorry zeggen, maar ik heb geen flauw idee hoe..

Waarschijnlijk is ze voor altijd boos..

Of zal ik nu gewoon aankloppen, en zeggen hoe ik me voel?

Net op dat moment gaat mijn telefoon, ik zucht en pak hem.

Managment.

Ik klik op het groene hoorntje en houd de telefoon bij mijn oor.

'Hallo? Met Luke.'

'Hallo Luke, met Rick'

'Oh ehm hoi..'

'Je kent vast wel common random.' oh shit.

'Ja? Hoezo?'

'Wegens bezuinigingen gaan jullie samen op tour.' you're fucking kidding me.

'Sorry, maar dat is niet zo'n goed ide-'

'Het spijt me Luke, het is al geregeld.'

'Maa-'

'De leden van Common Random worden nu ook gebeld. Je hoeft niks tegen de rest te zeggen, wij bellen hun ook'

'O-Okey..'

'Nog een fijne dag!'

'Ja best doei.' Boos hang ik op.

Brooke gaat dit alles behalve Leuk vinden..

Brooklyn

'Wat?!' Schreeuw ik boos tegen de telefoon.

'Het spijt me erg Brooke, het is al geregeld'

'Maar... Is er niet een andere oplossing?!'

'Nee sorry..' Ik laat een geïrriteerde zuch horen, waarna ik ophang.

Dit is vreselijk. Op tour met Luke! Fijn.

Notice the sarcasm.

Woede komt naar boven en ik gooi mijn telefoon boos op bed, maar omdat alles altijd bij mij fout gaat, stuitert hij er meteen weer af.

Ik schop boos tegen het bed, maar meteen voel ik een stekende pijn in mijn teen. Ik houd mijn handen om mijn teen en ik hink door de kamer, waarbij ik rare geluiden maak wat op "au" moet lijken.

Ik laat mezelf op bed vallen en ik zucht weer. Ik pak moeilijk mijn telefoon op van de grond.

Een grote barst in het scherm. Meteen zet ik hem aan, gelukkig. Hij doet het nog.

Met een zucht laat ik me weer achterover op mijn bed vallen.

Opeens hoor ik geklop op mijn deur. Ik zucht geïrriteerd. Beter is het niet Luke.

Ik sta op en loop richting de deur, waarna ik hem open.

En ja hoor. Luke.

Hij kijkt naar beneden en schuift een beetje met zijn voeten over de grond.

'Wat?' vraag ik bot.

'I-ik wil dat je weet.. Dat het me echt spij-'

'Luke, ik aanvaard je excuses toch niet' onderbreek ik hem. Hij kijkt op. Tranen staan in zijn ogen.

'Laat me uitpraten alsjeblieft..' zegt hij zacht.. Misschien moet ik hem laten uitpraten.. Ik knik als teken dat hij mag doorpraten.

'Ik weet dat je mij nooit zal vergeven.. M-maar ik wil toch dat je weet dat het me spijt.. Mijn reden dat ik je zoveel pijn deed, was omdat mijn vader in een drank probleem zat.. Hij werd soms boos en richtte het dan op mij af.. I-ik kon me nergens op africhten... Ik vond uiteindelijk jou... En sorry dat jij het moest zijn.. ' Een traan rolt over zijn wang. Ergens in mijn hart voel ik iets van spijt.. Nee! Nee Brooke, hij deed jou jaren lang pijn. Je moet hem niet vergeven.

'B-bedankt dat je het eerlijk zegt..' komt er zacht uit mijn mond. Ik sluit de deur en ik laat Luke achter in de gang.

Tranen vormen zich in mijn ogen.. Zal hij echt spijt hebben?

Of liegt hij gewoon?

Ik weet het niet.. Tot nu toe lijkt hij me best aardig.. Maar wat als dit gewoon een act is, maar misschien is hij echt veranderd..

Duizenden gedachtes en vragen vliegen door mijn hoofd. Ik leg mijn handen gefrustreerd in mijn haar en ik glij tegen de muur naar beneden.

Net op dat moment gaat mijn mobiel. Ik sta met trillende benen op en ik loop richting het bed, waar mijn telefoon op ligt.

Ik pak hem op en ik druk op het groene hoorntje.

'Hallo?' vraag ik. Snel slik ik mijn tranen weg.

'Brooke omg, hoe gaat het?' hoor ik de bezorgde stem van Jordan zeggen.

'Luke kwam net langs.. Hij zei dat het hem spijt.. Hij had tranen in zijn ogen'

'Was het een goede reden?'

'J-ja.. Denk ik.'

'Misschien moet je hem vergeven'

'I-ik weet het niet Jor..'

'Ma-.. Michael stop' giechelt ze.. Giechelt? Ze giechelt nooit, alleen als ze...

'Ben je verliefd?' vraag ik snel.

'Misschien.... ' zegt ze met een kinderstemmetje.

'Ik heb met Michael gezoend' hoor ik haar wat zachter zeggen. Mijn ogen worden groot.. Oh my god.

'Serieus?'

'Ja' Ik hoor dat ze verlegen is.

'Ik denk dat ik Luke ga vergeven..' mompel ik.

'goed zo.. Succes Brooke! '

'bedankt' Zeg ik, waarna ik ophang.

Ik zucht en spreek mezelf wat moed in. Ik loop naar de deur en ik open hem.

Met trillende benen, loop ik richting Luke's deur. Ik hoor niks.. Zachtjes klop ik aan.

De deur gaat open en ik kijk recht in de betraande blauwe ogen van Luke..

Opeens vinden de tranen ook een weg naar mijn ogen.

'I-ik vergeef je' zeg ik met een krakende stem. Er komt een kleine sprankeling in Luke's ogen.

'Echt?' vraagt hij zacht. Ik knik.

'Maar dat betekent niet dat we meteen vrienden zijn' Zeg ik. Luke knikt.

'nou ehm.. I-'

'Je mag anders wel in mijn kamer komen.. Gewoon, dan ben je niet zo alleen' onderbreekt Luke me. Ik kijk op en knik langzaam. 'Okey'

Ik loop Luke's kamer binnen.

Hier gaat hij dan...

A/N

SORRY
SORRY
SORRY
SORRY
SORRY

S O R R Y VOOR HET TE LANG NIET UPDATE!

S O R R Y ALS DIT HOOFDSTUK SLECHT IS. IK DEED MN BEST!

sorry 😅

Vote ❤
Comment ❤
See ya later alligator❤❤❤ 🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊🐊