Hotel Room •L.r.h•

Chapter 9

Floor

Ik houd Brooke stevig vast, samen met Jordan en Jason. Die klootzak van een Luke heeft haar pijn gedaan, alweer. Echt, ik wil die klootzak een keer zo hard slaan dat hij niet eens meer in Brooke's buurt durft te komen.

Brooke huilt, en haar schouders schokken regelmatig van het snikken. 'Kom,' zegt Jason, 'dan gaan we naar het hotel. We douchen daar wel.' We staan met ze alle op en lopen richting het busje dat voor ons klaarstaat. We stappen in en het busje rijdt naar ons hotel.

Eenmaal bij het hotel gaan we meteen naar onze kamer. Ook Jordan en Jason gaan naar hun eigen kamer om te douchen.

Brooke ploft op bed neer en staart gebroken voor zich uit. 'Gaat het?' Vraag ik. Ugh, stomme vraag. Natuurlijk gaat het niet. Ik loop naar haar toe en ga naast haar zitten, waar ik mijn armen om haar heen sla. Ze leunt naar me toe en legt haar hoofd op mijn schouder, waarna ze alweer begint te huilen.

'Hé, het is oké. Luke blijft uit je buurt nu, en daar zorg ik persoonlijk voor, oké?' Ze kijkt me aan en glimlacht zwakjes. 'Dankje,' zegt ze.

Dan staat ze op. 'Ik ga maar douchen,' mompelt ze nog net hoorbaar. Ik knik en ze loopt naar de badkamer, die ze op slot doet. Ik besluit beneden maar wat te gaan drinken ofzo.

Maar terwijl ik over de gang loop, loop ik Luke tegen het lijf. Hij kijkt beschaamd naar beneden, terwijl hij langs me probeert te lopen. Maar ik pak zijn arm beet en draai hem naar me toe, zodat hij me wel moet aankijken. 'Wat is er?' Vraagt hij zacht.
'Blijf uit Brooklyn's buurt,' sis ik. 'Floor, ik probeer het alleen maar goed te maken met haar,' zegt hij bijna wanhopig.

'Wat jij hebt gedaan valt niet goed te praten,' zeg ik, terwijl ik ondertussen kook van woede vanbinnen. Waar haalt die gozer het lef vandaan?

Luke kijkt beschaamd naar beneden. 'Ik weet dat ik me verschrikkelijk heb gedragen, en daar wil ik sorry voor zeggen,' mompelt hij. Opeens houd ik het niet meer. De woede neemt de hand over en ik sla hem volop op zijn neus. Hij wankelt naar achteren en grijpt met een verwrongen gezicht naar zijn neus. Ik wapper ondertussen pijnlijk met mijn hand, aangezien hij een nogal hard gezicht heeft. Mijn knokkels worden langzaamaan rood.

Om hem niet meer te hoeven aankijken, ga ik maar naar beneden. Want ik heb geen zin in een confrontatie.

Michael

Ik zit op mijn bed een beetje te zappen, als Luke de kamer binnenkomt. 'Michael?' Hoor ik gedempt. 'Ik ben hier!' Roep ik.

Enkele seconden later verschijnt Luke in de deuropening van de slaapkamer met zijn hand over zijn neus. Ik meen zelfs iets van bloed te zien. 'Dude, wat is er gebeurd?' Vraag ik bezorgd. Hij haalt zijn hand weg zodat ik zijn bebloede neus kan bekijken. 'Een van Brooklyn's vrienden sloeg me,' mompelt hij.

'Shit hé, waarom?' Hij zucht en ploft neer op zijn bed. 'Omdat ik me als een klootzak gedraag. Het is mijn verdiende loon,' zegt hij een tikkeltje somber. Ik sta op en loop naar de badkamer om daar wat papier te halen voor Luke's neus. Zodra ik het heb geef ik het aan hem, zodat hij zijn neus kan afvegen (?).

'Dankje,' zegt hij dankbaar terwijl hij het papiertje tegen zijn neus houdt. Ik neem plaats naast hem. 'Vertel,' zeg ik. Hij zucht even. 'Net aan het einde van hun concert wilde ik met Brooklyn praten, maar ze weigerde en wilde weglopen, maar ik pakte haar arm vast zodat ik met haar kon praten. Maar mijn grip was te stevig, en toen begon ze te huilen. Vrijwel meteen werd ik weggeduwd door haar vrienden. En nu net kwam ik Floor tegen, en ze sloeg me. Maar ik heb het verdient,' vertelt hij, 'ik heb me als een enorme klootzak gedragen. En zelfs meer dan dat.'

'Misschien heb je gelijk,' begin ik, 'maar je bent anders nu, en ouder. Je wilde je excuses aanbieden. Brooklyn heeft gewoon tijd nodig, want ja, het valt niet te ontkennen dat je haar leven had geruïneerd. Geef het tijd, en gedraag je een beetje. Misschien wil ze dan met je praten.'