Chapter 4

6.2K 69 10
                                    

BELLE

"Ladies and gentlemen, welcome to Heathrow Airport. Local time is 3:51 am and the temperature is 14 degrees Celsius. For your safety and comfort, please remain seated with your seat belt fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign. This will indicate that we have parked at the gate and that it is safe for you to move about. Please check around your seat for any personal belongings you may have brought on board with you and please use caution when opening the overhead bins, as heavy articles may have shifted around during the flight. If you require deplaning assistance, please remain in your seat until all other passengers have deplaned. One of our crew members will then be pleased to assist you. We remind you to please wait until you are inside the terminal to use any electronic devices or to smoke in the designated areas. On behalf of our Airlines and the entire crew, I'd like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you on board again in the near future. Have a nice day!"

Naalimpungatan ako nang marinig ko ang hudyat na naglalanding na ang eroplano. Agad akong napatingin sa rolex kong relo, 3:52 am. Napabuntong hininga ako nang maalala ko si daddy, this wristwatch was a gift from him.

"You okay miss?" nag-angat ako ng tingin at nakita ang lalaki na naglalahad ng panyo sa akin. Well ang pogi niya, foreigner. Kung swineswerte ka nga naman, nagdrama lang ako biniyayaan na agad ako ng isang adonis in an instant.

"No no, thanks. I'm fine haha. I'm fine." agad kong sabi with hand gesture pa. Binawi rin niya kaagad ang panyo at nilagay sa bulsa ng pants niya sa likuran, well I guess. Alangan namang sinuksok niya sa may pwetan niya, diba. Agad ko ring pinunasan ang muka ko gamit ang aking kamay, habang sumisinghot-singhot. Umiyak na pala ako, ang sakit-sakit pa rin kasi ng sitwasyon ko ngayon.

"Ok then, I'll go now. Have a nice day miss."

"Thank you. Have a nice day too." inayus ko na ang sarili ko at lumbas na ng airplane.

Magfo-four pa lang ng umaga. Saktong 13 hours and 51 minutes yung trip ko from Manila to London. Grabe nakakapagod yung byahe. 9pm ako umalis sa Manila kagabi, and the sad part is walang naghatid.

The saddest part naman ay hindi alam ni daddy na nagpunta ako dito sa England, in his hometown. Yes my dad is a brit, he's pure. Obviously, I'm half brit kasi my mom is a pure Filipina.

Enough 'bout this drama. Starting this day, I will never cry again over stupid things. I have to be strong enough to stand alone! Ako na lang, wala na 'kong ibang aasahan kundi sarili ko lang. Kaya ko'to, fighting! Bumuntong hininga ako dahil kahit anong gawin kong pagpapalakas saking sarili ay ako na rin mismo ang kumukontra. Dahil iba ang sinasabi sa loob-loob ko. Alam kong mahina ako, alam kong 'di ko kaya ang ganito, but I have no choice.

"One classic coffee and two orders of croissant please." dumiretso ako sa cafeteriang nakita ko matapos kong makuha ang aking mga luggages. Ramdam ko na kasi ang pag-aalboroto ng mga alaga ko.

Napahaplos ako sa tyan ko, my baby.

"Ma'am is that all?" agad akong napaangat ng tingin sa babaeng nasa kahera na kasalukuyang kumukuha ng orders ko.

"Oh sorry, mmm do you have blueberry cheesecake here?"

"Yeah, one order for cheesecake ma'am?" tumango-tango naman ako.

"Yes please."

"£14.95 for all ma'am."

Hindi gaano matao dito sa cafeteriang 'to, nakakarelax yung amoy ng coffee. Umupo muna ako habang hinihintay iserve ang mga inorder ko. Nakakatuwa, ang cute makipag-usap sa isang brit. I love british accent, I love talking with a brit. The way I love talikng to my dad. Enough about him. Napabuntong hininga na naman ako. I miss them.

Bad RomanceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon