YETİMHANEDE KALAN KIZ #Wattys2016

#18

NOT:Müziği kate in anlatımıyla olan yerde açın

YAZAR ANLATIMIYLA

Kate her geçen dakika dahada kötü hissediyordu.Etraftaki sesler artıyordu korkması veya korkmaması bir işe yaramıyordu her halükarda daha kötüsü oluyordu.Kate birkaç dakikadır yürüyordu birşey bulabilmek adına.Giderek benliğinden uzaklaştığını düşünüyordu kate bunun için korkmuyordu benliğinden uzaklaşması onun için iyi gibiydi delirirse çoğu şeyden korkacaktı belki ama çoğu şeyede anlam vermeyecekti ve fazla düşünmeyecekti belkide.Kate'in durumu şuanlık iyiydi o kendini her ne kadar bitmiş ve tükenmiş hissetsede onun içinde biraz daha fazla dayanacak güç vardı.Sadece inanması gerekiyordu etrafındaki seslere odaklanmamalı onları duymazdan gelmeliydi.Kendine güvenmeli...
KATE İN ANLATIMIYLA DEVAM
Her yerde sesler korkunun sesleri bike duyuluyordu sanki ayni anda aynı şeyleri söylüyorlardı bu da neydi? korkuyordum.Hepsinin sesi fısıltı halinde çıkıyordu sanki küçük birer kız çocuklarıydı "Tanrım...Tanrım yardım et ne olur!"
"Kesin şunu!" ne kadar söylesemde devam ediyordular.Buradan şuan çıkmak istiyordum cidden.Koridorda koşmaya başladım yetimhanenin kapısına ulaştığımda kapıya vurmaya başladım.
"Çıkarın beni buradan! Lütfennn! Kimse yok mu?!! Çıkarın beni!"
Yetimhanenin bahçesindeki küçük kızları görünce konuşmayı bıraktım onlar yapıyordu bu sesi demek gittikçe bana yaklaşıyorlardı onlar bana yaklaştıkça ben geriye doğru gidiyordum.Korkutucuydular fazlaca.Üzerime geliyorlar durmadan hızla "Gelmeyin...Lütfen.." yetimhanenin kapısı açıldı içeri girmeye başladıklarında koridorda koşmaya başladım.Ama arkadan geliyorlardı başları öne eğik byor şekilde koşuyorlardı.Daha da hızlandım ama onlarda hızlanıyordu.
Yere düştüm arkama baktım geliyorlardı daha ne kadar kaçabilirdim ki?
Tekrar yere düştüm ayaklarımı hareket ettiremiyordum bu seferde ellerimle yerde sürünerek gitmeye çalıştım arkama baktım onlarda yerde benim gibi sürünüyorlardı ellerimden destek alarak ayağa kalkmaya çalıştım olmuyordu ayrıca aynı şeyleri aynı anda söylemeye devam ediyorlardı.Tam ayağa kalktığımda onlarda ayağa kalktı etrafımı çevirmiş olduklarını fark ettiğimde daha çok korktum hareket etmiyorlardı öylece söylüyorlardı dizlerimin üstüne çöktüm yüzümü kapattım ellerimle çıldıracaktım "Susun!" diye bağırdım ama nafile susmuyorlardı çığlık atıyordum olduğum yerde gözlerimi açamıyordum o ses bu kızların hepsini katletmiş ölümlerini görüyordum kaçışlarını korkularını hissediyordum.
Bağırıyorlar kaçıyorlar ama bir şekilde yakalanıp hepsi ölüyordu.
Acımasızca öldürülüyordu hepsi sadece o kızlar değil yetimhanede ki herkes ölüyordu..Ashley'in kendini nasıl astığı bile vardı.Ellerimin yüzümden çekildiğini hissettim gözlerim açıktı ama hala onlara olanı görüyordum sadece.Gözlerinden akan yaşları hissediyordum.Artık dayanamayacağımı hissettiğim an tekrar gözlerimi kapadım açtığımda hiçbirşey yoktu.Hıçkırarak ağlamaya başladım tam o anda omzunda bir el hissettim arkamı dönmediğim o saniyelerde yine o kızların sesini duydum yavaşça arkamı döndüm gördüğüm şeyle çığlık atmaya başladım.....

Merhaba arkadaşlar yeni bir bölümle geri geldim umarım begenmisssinizdir kısa oldu ama elimden geleni yaptım ilk okul haftam olmasına rağmen bir sürü ödev verdiler ödev yapamadan önce bunu aradan çıkarmaya çalıştım elimden geldiği kadar uzun yazmaya ve kısa zamanda yayınlamaya çalışıyorum ama biraz geç oluyor kusura bakmayın her neyse oy ve yorumlarınızı bekliyorum bir daha ki bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın sizi seviyorum.