Ve yine günlerden o gün...
Burukluklarla donatılmış bir masa
Acılardan oluşan bir kadeh içtikçe içesi gelir insanin
Tiryakisi olursun bırakamazsın... alışmıştır bir kere yürek
Hemen yanı başında hüzün duvarına asılmış anılardan bir çerçeve
Bom boş görünür içi fakat bambaşka bir duygu yaşatır görebilene
Alıkoyamazsın gözlerini kenetlenirsin o âna hiç bitmesin dersin
Sonra art arda gelir noktalar ne olduğunu anlayamazsın
Ve bir bakarsın ki yine yureğin kanar
Yine katledilir hayallerin noktalarca...
