Neden böyle yapıyorsun ya da neden böyle yapmalısın demez hiç kimse...
İşin içinde başarı varsa
-Hadi yap gözünü seveyim yap da yüzümü kara çıkarma diye gaz verilir
Biri öldüğü zaman
-Ben sensiz ne yaparım diye ağıtlar yakılır
Çocuğunun olacağını öğrendiği zaman
-Baba oluyorum ya da anne oluyorum diye çığlıklar atılır...
Eee nerde kaldı düşünce?
Düşünmek yok olur bencillik olduğu sürece. Kimse karşında duran kişiyi sormaz merak etmez ne yapacak ne yapmali diye ama sorarsan da ben senin iyiliğin için istiyorum/yapıyorum...
Öyle değil... yok öyle bir dünya çünkü bencillik, bireycilik var işin içinde...
Hal böyle olunca farkındalık yok oluyor. İnsan fark edince de her şey anlamsızlaşıyor anlamsızlaşınca da mutsuzlaşıyor...
Yani ya bencil,vurdumduymaz olup sahte anlamsız bir mutluluk yaşayacaksın ya da her şeyin farkında olup gerçek bir mutsuzluk yaşayıp anlamlı bir acı çekeceksin...
