Amnesia - 4 maja

314 32 6
                                    

"These are nights and the lights that we fade in, 
These are the words but their words aren't coming out, 
They burn cause they are hard to say, 
For ever filling sun, 
There's a morning after, 
Though I'm empty when you go, 
I just wanted you to know, 
That the world is ugly, 
But you're beautiful to me, 
Are you thinking of me? 

World Is Ugly – My Chemical Romance 

    Calum ściskał dłoń Michaela tak mocno, że aż bolało, lecz Clifford nie miał nic przeciwko. W tym momencie było to najmniej ważne. Mógł to wybaczyć chłopakowi, patrząc na to, że właśnie oglądał jak jego dwóch najlepszych przyjaciół było opuszczanych w ziemię, spod której nigdy się nie wydostaną. 

    Calum otarł samotną łzę, która zdobiła jego policzek, obiecując sobie, że nie będzie płakał. Nie kolejny raz. Wylał już zbyt wiele łez. 

    Po znalezieniu Luke'a białego jak prześcieradło i zimnego jak lód, Calum wylał dużo łez. Nie potrafiły przestać wypływać z jego czekoladowych oczu i bał się, że nigdy nie przestaną. Chłodne palce Luke'a ściskały dwie książki, dwie obłożone skórą książki, które wyglądały, jakby były na ziemi odkąd powstała. Z trzęsącymi się dłońmi zabrał dzienniki z martwych dłoni młodszego chłopaka, przechodząc od razu do ostatniej strony. 

29 kwietnia 2014 

    Drogi Ashtonie, 

    Wiesz, co jest w tym wszystkim najgorsze? 

    Zakochałem się w Tobie. Kolejny raz. 

Luke  

    Michael spojrzał w szare niebo, obserwując, czekając może na jakiś znak, że jego przyjaciel spoglądał na niego z góry. 

    Usłyszał grzmienie zapowiadającej się burzy i obserwował, jak błyskawica przecina niebo niczym nóż. 

    Uśmiechnął się, dziękując za znak, który potwierdzał, że Ashton go obserwował. 

    Ludzie – przyjaciele Luke'a i Ashtona, rodzina, nawet pielęgniarka Luke'a Lacey – zebrali się wokół dużego grobu, wypełnionego brązową ziemią i zagłębili się w rozmyślaniu o przyjaciołach. Ich spojrzenia były pełne cierpienia, niektórzy płakali, niektórzy patrzyli się pustym wzrokiem, prawdopodobnie myśląc o tym samym, co Michael.

    Jak dwójka ludzi, tak młodych, tak pięknych i tak zakochanych, mogła ze sobą skończyć? 

    Było wiele odwiedzi na to pytanie, ale żadna wystarczająco dobra. 

    Na dnie rozległej przestrzeni spoczywało dwoje ludzi. Sprzeciwiając się zasadom tradycyjnego pochówku, mamy Luke'a i Ashtona zdecydowały na jeden pogrzeb dla ich niesamowitych chłopców. Jeden pogrzeb, jeden dzień, jedna trumna. Bok przy boku, leżeli razem, z fryzurami ustylizowanymi do perfekcji i dłońmi owiniętymi wokół siebie, jakby uspokajali się wzajemnie podczas swojej nowej podróży. I tak robili. 

    Kiedy duchowny mówił monotonnie o zmarnowanych życiach jego przyjaciół, poczuł pierwszą krople deszczu dotykającą jego pokryte garniturem ramię. Calum również musiał to poczuć, ponieważ użył dłoni, której nie ściskał Michael, by wytrzeć ciecz z czubka swojego nosa. 

    Jedna kropla zmieniła się w tysiące i chmury otworzyły się, zatapiając wszystkie kapryśne istoty po sobą. 

    Duchowny przerwał mowę i odszedł, tak samo jak cała reszta, prawdopodobnie udając się do małego kościoła przed wejściem na cmentarz, by skończyć kazanie. 

    Michael i Calum zostali, wciąż trzymając się za dłonie, patrząc na brudną ziemię, w której byli pochowani ich przyjaciele. 

    Deszcz szybko przemoczył ich garnitury, ale oni wciąż stali w tym samym miejscu. 

    Wiedzieli, że pod ziemią, gdzie było zimno i wilgotno, ich przyjaciele również spoczywali jeden przy drugim. 

    Michael uśmiechnął się, ściskając dłoń Caluma i patrząc w niebo. Gdzieś, jakimś sposobem, obaj chłopacy wiedzieli, że ich przyjaciele byli szczęśliwi. I to, że wszystko będzie z nimi dobrze.

KONIEC

Takim sposobem żegnamy się z tym opowiadaniem. Jest to pierwsza historia, którą przetłumaczyłam, kończąca się sad endem i na pewno na długo ją zapamiętam. I mam nadzieję, że wy także. Szczerze uwielbiam klimat tego ff, może nie jest za wesoły, ale na pewno... pozostawiający coś po sobie, tak myślę. I jestem cholernie dumna z tego, że dostałam szansę na podzielenie się z wami tym Lashtonem. Dziękuję wszystkim za czytanie ❤️❤️❤️

Amnesia || Lashton [tłumaczenie PL] Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz