Kabanata 1
"Kiara, ano ba! Haven't I told you na mag-impake na!? Aalis ka na bukas nakahilata ka pa din diyan, mag-impake ka!"
Panay ang paninigaw ng tiyahin ko saakin nang makapasok siya sa kwarta ko alas dose y media ng tanghali. Kanina niya pa akong umaga kinakatok pero hindi siya makapasok dahil nakalock 'yon at hindi ko siya pinagbubuksan.
Kaya ngayon na andito na siya sa loob at nakita ang mga nakakalat kong gamit maging ang blanko ko pa ding maleta ay hindi siya matigil sa kakangawa niya.
Walang gana akong bumalikwas sa pagkakahiga at umupo.
"Wala naman akong sinabi na aalis ako kaya para saan ang pag-iimpake?"
Sapol sa mukha ko ang kawawang stuff toy na si Mickey Mouse sa inis ni tita saakin.
"Walang nanghihingi ng approval mo, Kiara!" she fired.
Pinapanood ko siya habang nagliligpit sa mga nakakalat na gamit sa sahig ng aking kwarto. Hindi matigil sa panenermon sa kung gaano ako ka-iresponsable.
I couldn't care more, I'm used to it.
"Tita, bakit kase kailangan na doon ako mag-aral, ayos naman yung mga paaralan dito sa probinsiya, maganda din naman yung quality of education, kaya dito nalang ako." paglalambing ko sa kaniya.
Hindi ko alam kung pang-ilang beses ko ng subok ito sa pag-iinarte, pagmamakaawa, at paglalambing para lang maawa siya't hayaan nalang akong pumermi nalang dito, ngunit gaya ng mga nakaraan, wala pa ring epekto. Deadma lang siya.
Nakakainis!
Nakakafrustrate!
Nakakastress!
Nakakapikon!
Arrrrggggh!
"Sinong niloloko mo, ha, Kiara? E, kung nag-aaral ka sanang mabuti at hindi pakikipagbasag-ulo ang inuuna mo ay baka sana may eskwelahan pa na tatanggap saiyo dito! E, aba lahat na ata ng public and private schools dito saatin ay napasukan mo na pero nagtagal ka ba? 'Di ba hindi? Kaya wala kang choice, hoy! Maging sa karatig na probinsiya ayaw ka na tanggapin. Marinig lang nila apelyido mo, inaayawan na agad ako, 'yan ang napapala mo sa kakapasok mo sa mga gulo!"
Maliban sa sumimangot wala na akong ibang maisagot at magawa kundi ang magdabog ug magtatadyak sa ibabaw ng aking kama dahil alam namin pareho na tama ang mga sinabi niya.
Argh, bwesit!
Naiinis ako sa lahat ng kumakalaban saakin sa eskwelahan. Hindi naman kase ako mapapaaway kung hindi sila mauuna. Nakakairita.
Isang linggo na simula ng magbalik eskwela na naman. Pangatlong araw ko iyon sa bago kung school ng napaaway agad ako. Paano ba naman kase't pinagtripan ako ng isa sa mga siga nilang babae doon bilang pagwewelcome daw saakin na transferee at kilala bilang ang babaeng hindi dapat tularan dahil maraming mga maling gawain.
I rolled my eyes. Napipikon sa naiisip.
Luciana is my mother's only sister. At the very young age she became a principal. Dalawang taon na siyang pricipal sa isa sa pinakamahal na eskwelahan sa probinisya namin. She has connections around kaya hindi ako nahihirapang magpalipat-lipat sa bawat pagkakicked out ko but she says that this time, she runs out of power only for my case. Kaya niya tinawagan ang daddy at sinabihang kunin na ako at dalhin sa Maynila.
Tita Lucy's still a maiden. She have a boyfriend who's willing to marry her no matter what happen and whatever her conditions may be but she refused.
Ewan ko ba sa kanya, mabait at mayaman naman iyon pero inaawayan niya hanggang ngayon.
Maybe that's for her to keep and for me to wonder.
