34. Mętlik

37 8 2
                                    

Patrze wstecz, choć wiem ze nie powinnam tego robić,
Widzę siebie sprzed lat - zagubioną dziewczynkę.
Ułożoną, z dobrego domu...
Niewiedza jest jej skarbem.
Chroni przed złem wszystkiego.
Jest zamknięta pod kloszem myśli o tym, że świat jest dobry.

Teraźniejsze "ja" jest rozczarowaniem.
Jedną wielką klęską, jakby nie patrzeć...
~Wulgarna, inna, dziwna...
Daleka od ideału~
Ciało poznaczone bliznami,
Psychika pełna sprzeczności.
W głowie - mętlik.

-----------------------------

Bardzo was przepraszam. Pojawił się pierwszy wiersz od... pół roku?
Musiałam sobie wszystko poukładać... wtedy właśnie opuściła mnie wena.
Pojawiła się wraz z przeczytaniem "Uratuj mnie" AnaLeFay.
Dziękuję wszystkim, którzy czekali na kolejny wiersz. (Jeśli ktoś taki wogóle jest).

Minoshi

DECADENCE Where stories live. Discover now