Book 2 of MIF:My Imbecile Wife(Kathniel)

MIW:twenty-four

Natsumi's POV

"pwede ba Kaisha Giselle, Andrea Zyrene at Keisha Tam Roger.. tumahan na nga kayo!! Parang kayo pa tong may malaking problema kesa sakin ah...! Respeto naman! Natutulog yung mga anak ko.. at teka nga close na kayong lahat?? Kayo ni Keisha Baretto??"

Agad agad naman silang tumigil at nagpigil ng hikbi.. napairap na lang ako... ang aarte nila..

"ano ba yan Natsumi.. hindi ka man lang ba masaya na dinalaw ka namin? Syempre close na kami... alam na kase namin na close na kayo nitong si keisha.. " pangunguna naman ni Andrea

"oo nga para friends-friends na tayo... tsaka kelangan talaga buong pangalan namin ang babanggitin mo??" pag-iinarte naman nitong si Kaisha Giselle

"matagal na rin kaming nagkabati Natsumi...kaya nga... gusto naming tumulong noong nabalitaan namin ang nangyari..." sabi ni Baretto at sumang-ayon pa ang tatlo...

Natahimik na lang ako.. sa totoo lang kailangan ko nga talaga ng tulong...

"Natsumi... sorry kung ngayon lang kami... sorry kung hindi agad kami dumating sa oras na nangangailangan ka..." paghingi ng paumanhin ni Kaisha..

"well.. I agree to Giselle.. were really sorry.." pagsang-ayon naman ni Baretto

Nginitian ko silang lahat at sumigaw naman si Andrea ng, "Group hug!!!!"

At niyakap na naman nila ako.. hayyy.. namiss ko talaga sila.. di lang halata..

"tss.. ano ba kayo. Tutulungan niyo ba ako o papaiyakin na lang?"

"syempre tutulungan" sabay sabay nilang sagot...

"so anong tulong ang io-offer niyo?"

Sabay sabay silang nagseryoso at nagkatinginan..

Sabay sabing..

"Ano nga ba?? Hehhehe"

I just stared at them blankly... kahit kailan talaga ang mga ito..

"W-wait.. ano kase, we mean tutulungan ka namin sa magiging desisyon mo kung paano ulit makakaalala si Kurt" medyo nauutal na sabi ni Baretto na tila natakot sa tingin ko.

"a-agree" sabay na sagot nina Giselle at Andrea..

Biglang huminahon ulit ang mukha ko at ganon din sila... muntik pa kong matawa dahil sabay sabay talaga silang nakahinga ng maluwag..

Natakot siguro talaga sa akin.. pero hindi ngayon ang panahon sa biruan.. kailangan ko ng makaisip ng paraan..

"kayo ba?? May paraan na ba kayo??Anong maaaring gawin upang maibalik ang alaala ng asawa ko?"

Katahimikan ang namayani sa amin... hanggang sa...

"ALAM KO NA!!" sigaw ni Andrea

Halos mabingi kami sa pasigaw na tinig ni Andrea.. hayss..

"Mom?? Whose there??" si Natsu habang pababa sa kwarto niya..

Pinandilatan ko ng mata si Andrea.. nag peace lang naman siya...

"Natsu.. come here.. your tita's are waiting for you..."

"really??"

Narinig ko na ang patakbong lakad ni Natsu..

"careful son.." paalala ko

"tita Kaisha!! Tita Andrea!! Tita??.."

Ahh oo nga pala hindi pa kilala ni Natsu si Keisha..

"son.. this is your tita Keisha Baretto.. one of my classmate way back in college.."

"hello tita Keisha..."