Karanlık Gece

Bölüm 2

-"Amaay hadi kalk tatlım ilk gün okula geç kalacaksın"
-"Anne lütfen biraz daha uyumam için beni yalnız bırakır mısın"
-"Kimse sana ertesi gün okulun olduğunu bildiğin halde gecenin bir yarısı eve gelmeni söylemedi"
-"offf!!"
-"aşağıda kahvaltı hazır tatlım ben çıkıyorum baban birazdan gelir"
Tanrım okul neden tekrar başlamak zorundaydı ? Üstelik henüz hiç uyuyamadım.. gidip tekrar arkadaşlarımın gürültüsünü çekemeyeceğim en iyisi uyumak..
-"Amay kalktın mı?"
-"Ahh anne sen hâlâ burda mısın!?"
-"annen çıkmış tatlım"
-"Aaa baba hoş geldin. Dün işlerin seni bırakmadı sanırım."
-"dalga geçme lütfen duş alıp dinlenmem lazım. Hadi sen kalk annen kahvaltı hazırlamış ye ve okuluna git"
-"Bugün okula gitmesem olmaz mı?"
-"ilk günden gitmemek mi asla! Hadii oyalanma çabuk."
Ilk gün okula gitmeyince kıyamet falan mı kopuyor ? Mecbur kalkıp hazırlanmıştım. Herkesin önemsediği okulun ilk gününe bende güzel giyinmiştim.. dümdüz inen saçlarıma beremi takmış siyah bir kot üstüne bordo kazağımı giymiştim. Gözlerimi ve kirpiklerimi siyah kalemle boyadıktan sonra siyah deri ceketimi üzerime geçirdim. Siyah gördükçe aklıma dün geliyordu.. her neyse kahvaltı için mutfağa indim birkaç lokma atıştırdım ve evden çıktım. Hava oldukça soğuktu ama ben yine yürüyerek gitmeyi tercih ettim. Okulun kapısına geldiğimde bir kalabalık beni bekliyordu. Bütün arkadaşlarım toplanmış dün geceyi konuşuyordu. "Herkese günaydın"
-"biz hepimiz dünün etkisinde hortlak gibi gezerken sen bu kadar güzel olmayı nasıl başarıyorsun Amay ?"
-"birşey yapmadım klasik"
-"hey kızlar şu gelene bakın.."
Arkadan siyah kotu,siyah kazağı ve siyah botları ile okul kapısına yürüyen bir çocuk. Tanrım bu o !! Burada ne işi var ? Lütfen biri bana vursun kendime gelmek istiyorum.. Ama aaa şey çok yakışıklı.. bütün gözlerin üzerinde olduğu o gencin yanına gittim ve gözleri ikimizin üzerine çektim..
-"hey sen şaka mısın burada ne işin var ? Sakın bana burada okuduğunu söyleme ?"
-"oo bu ne güzellik dün gece bu kadar güzel olduğunu farkedemedim"
-"beynin kanıyordu belki de ondan!!"
-"ıhım ıhım.. Evet burada okuyorum yani izin verirsen başlayacağım"
-"Sana umarım bir daha karşılaşmayız demiştim"
-"Bende karşılaşmak için dua ettim. Tanrı beni seviyor.. şimdi izin verir misin?"
Kenara çekildim ve gözlerin üstümüzde olduğunu bi an farkettim. Kızlar bana kıskançlıkla ona hayranlıkla bakıyordu. Erkekler ise ona nefretle bana hayranlıkla bakıyordu..
-"Amay bu çocuk kim?"
-"tanımıyorum"
-"Sen bizi mi kandırıyorsun çocukla konuştuğunu tüm okul gördü"
-"evet konuştum kim olduğunu sordum"
-"kimmiş kimmiş ?"
-"söylemedi"
-"Senin aklın uçmuş bırakalım da kendine gel. Hadi kızlar biz gidelim"
Inanmıyorum geldi ve yine beni buldu ve sanırım daha ilk günden başımı belaya soktu. Ama onun yanına yaklaştığımda gözlerinin içinde ki o parıltıyı görmemek mümkün değildi. Hayır Amay dün nefret ettiğin çocuğa bugün hayran olamazdın kendine gel ! Pekala ama kimdi bu bay gizemli karanlık karakter ? Onu tanımam lazımdı..

Devam edecek..