Książęce Małżeństwo (Larry)

Rozdział 13

          Kiedy Louis wyszedł przed pałac, faktycznie zobaczył limuzynę czekającą na niego. Uśmiechnął się delikatnie do kierowcy i podał mu swoją walizkę. Wsiadł do samochodu, ledwo powstrzymując łzy. Spojrzał ostatni raz na pałac w Hortus Argenti mając świadomość, że widzi go ostatni raz. Nareszcie został sam i mógł w spokoju popłakać. Wyłączył telefon, który non stop wibrował i zanurzył się w myślach.

          Bardzo chciał wrócić i wtulić się w Harolda, ale wiedział, że to już się nie stanie. Nie mógł uwierzyć, jak Styles mógł go tak potraktować i to dwa tygodnie przed ślubem?

          Przez większość drogi, twarz Louisa pokrywały coraz to nowe łzy. Nie myślał o niczym innym. Jedna myśl wręcz nie dawała mu spokoju.

Co jeśli tak miało być?

Co jeśli ta Mischel musiała pojawić się akurat w tym czasie, przed ślubem, aby uzmysłowić Tomlinsonowi, jakim człowiekiem jest Harry?

Co jeśli tak by wyglądała ich przyszłość? Ciągłe łzy, kłótnie, walki i zdrady?

          Wskazywałoby to na to, że ich związek tak naprawdę nigdy nie miał racji bytu. Louis, który pragnął po prostu bezwarunkowej i szczerej miłości po grób i Harold, któremu w głowie tylko zabawa i korzystanie z życia, nie przejmując się konsekwencjami, to za duży kontrast. W fundamentalnych podstawach związku za bardzo się różnili. Dla swojego szczęścia i spełnienia, powinni poszukać sobie kogoś odpowiedniego dla siebie. Pozostało jedno pytanie. Co z królestwami?

          Nie mógł dłużej udawać, że go to nie obchodzi albo, że problem nie istnieje. To właśnie z powodu zagrożenia zgodził się na ten cały teatrzyk. Louis nigdy nie chciał być w małżeństwie z rozsądku. Mimo, że zaczął żywić do Harolda jakieś głębsze uczucia, to nie zmieniało faktu, że został przymuszony do związku z nim. Z drugiej strony, jeśli nie dojdzie do ślubu, Portugalia może to wykorzystać i napaść na ich kraj. Co powinien zrobić? Zmarnować swoje życie na bycie z nieodpowiedzialnym, zdradzającym Haroldem, który nie ma serca czy poddać się i zdać na łaskę lub niełaskę Portugalczyków? Co w takiej sytuacji zrobiłby Matt?

Nie, nie mógł o tym myśleć, to zdecydowanie za dużo jak na jeden dzień.

          Gdy Tomlinson dojechał do Florem Aetatis ujrzał przerażający widok. Mnóstwo ludzi, głównie kobiet i dzieci, tłoczyło się po ulicach z walizkami, gdzieniegdzie dochodziło do bójek. Louis nie wiedział co się dzieje, był tym przerażony. Raptem parę godzin był odcięty od informacji, a tutaj działy się takie rzeczy.  Gdy podjechał pod pałac, od razu wyskoczył z limuzyny i biegiem skierował się do gabinetu ojca.

– Co się dzieje, ojcze? – zapytał, gdy bez pukania wtargnął do pomieszczenia. Oprócz króla w znajdował się tam Gilderoy McVann, minister spraw zagranicznych oraz Rupert, dowódca gwardii narodowej.

– Witaj synu, matka powiedziała mi, że postanowiłeś wrócić. To bardzo dobrze. Lepiej, żebyś jako władca, przynajmniej na razie był w swoim królestwie.

– Co się dzieje? Widziałem wielu ludzi na ulicach z bagażami.

– Godzinę temu Portugalia się odezwała. Za późno na ślub, czekaliśmy zbyt długo. Szykują atak, możemy się go spodziewać w każdej chwili. Lud ewakuujemy do Hortus Argenti. Julian już o wszystkim wie.

– A co jeśli Portugalczycy przeniosą się tam? – zapytał Lou, oszołomiony. Jeszcze przed chwilą był w rozsypce z powodu zdrady narzeczonego, a teraz musiał stawić czoła wojnie, która zagrażała bezpieczeństwu jego najbliższych i całemu ludowi.

– Armia Hortus Argenti solidarnie przyłączyła się do nas, lecz część posiłków została rozmieszczona na całej powierzchni Hortus Argenti, więc nic się nie stanie.