Begining Of The End[Chanbaek]

Bölüm 30 :Begining Of The End Final

Günümüz 2016 Kış

Genç adam derin nefesler alıp son üç yıldır yaptığı gibi odayı dolduran cihazlardaki tuhaf sesleri dinlerken oda ya gelen doktorla ayağa kalktı.

''Bay Park bugün gelmeyeceğinizi düşünüyorduk. Bir sorun mu var ,minik Chanhyun nerede? "Diye doktor acıyarak ve hayranlıkla baktığı adamın yüzündeki hüznü gördüğünde vaktin geldiğini düşünmüştü.

Chanyeol zorlukla bakışları bir melek kadar masum bir şekilde uyuyan eşinin üzerinde gezdirerek "Onu burada tutmaya çalışarak çok fazla acı çektirdiğimi düşünüyorum doktor. Gitmek istiyor da yalnız kalmamak için onu burada tutuyormuşum gibi geliyor. Üç yıldır bir kere olsun ellerimi tekrar sıksın diye bir saniye bile ayrılmadım yanından. Ona her gün bizi unutmasın diye yıllarca biriktirdiğimiz anılarımızı anlattım. Hiç biri onu geri dönmesine ikna etmedi. Ne yapacağımı bilmiyorum doktor. Chanhyun'nu hep buralara getirmek istemiyorum. Babasını böyle görmesi onu da üzüyor. Evde umutla her sabah uyanıp onunla odasında oyunlar oynayacağımız vakti bekliyor. "Diye konuşurken gözlerinden sessizce yaşlar kendilerine mesken edindikleri yolda aşağıya doğru süzülüyorlardı.

''Kararınızı verdiniz mi? Bay Byunun yaşam destek ünitelerini kapatmamız gerektiğini mi düşünüyorsunuz? "diye doktor uzun adamı anlarcasına sordu.

Chanyeol son kere yatakta uyuyan eşine baktı. Her hücresine kadar onunla dolup taşarken onu ölmesine neden olacak kararı vermek onu daha kötü yapıyordu.

"Evet doktor. Ama bunu görmeye katlanamam. B... Ben çıktıktan sonra yapın. Kalbim bu kaybı görmeye hiç bir zaman hazır olmayacak.''

Doktor anlayışla hüzünlü adamın dışarı çıkmasını beklerken adım adım uyuyan bedene yaklaşmışınca Chanyeol pişman olmaya başlamıştı.

O her şeyden çok sevdiği adamdı.
tanışmaları tozlu raflar arasında olsa da dört yıl önce onları engelleyen ailelerinden gizlice evlenmişlerdi. Ve ikisi çocuk istediği için tedaviyle bir mucize gerçekleşmiş ve Baekhyun hamile kalmıştı. Chanhyun doğduğunda karşılarına aldıkları aileleri onları affettiğin de hayatları daha da kusursuz olmuştu.Taki bir gece Baekhyun Chanyeol ve Chanhyunla sıcak yataklarında uyurken çalan telefonu açmasına kadar...

Baekhyun telefonda en sevdiği arkadaşının acı çığlığını duyunca küçük bir not bırakıp aceleyle evden çıkmıştı. Yolda Luhan'dan bir telefon daha gelmesi ve Sehun'nun gideceği yöndeki konuşma arabada yankılanırken kırmızı ışıkta geçerek kaza geçirmiş ve üç yıldır hayatı kablolara bağlanmış şekilde nefes alıyordu..

Chanyeol birlikte geçirdikleri zorlukları düşünürken kalbi daha çok sıkışıyordu. Bunu yapmamalıydı. Baekhyun uyanacaktı. Geride bıraktığı çocuğu için uyanmalıydı.

Hızlı adımlarla koridorda geldiği yolu geri koşarken kalbi hiç olmadığı kadar hızlı atıyordu.
Nihayet odanın kapısına ulaştığında alışkın olduğu cihaz sesleri yerine odayı kaplayan sessizlikle geç kaldığı düşünerek kapının önüne yığılmasıyla tüm her şey karanlığa gömülmüştü.

Sevdiği adamı kendi elleriyle öldürmüştü. İçinden bunu tekrarlayıp kendini kahrederken doktorun hiç duymadığı neşeli sesiyle kendini ona bakmaya zorladı.

''Bay Park bizde size ulaşacaktık. Böyle bir şey beklemiyorduk. Tanrı son anda size acımış olmalı.'' Diye elini uzatıp uzun bedeni yerden kaldırırken Chanyeol anlamaz gözler ve kafası karışık şekilde dediklerini algılamaya çalışıyordu..

Doktor Chanyeolun onu anlamadığını fark ettiğinde önünden çekilerek. Yarı açık gözlerle hemşireye bakmaya çalışan eşiyle doktoru umursamdan emekleyerek yatağa yaklaştığında küçülmüş sevdiği adamı, karanlığa gömülen bir yeryüzü parçasının ay ışığıyla aydınlanması gibi hasretle beklemiş, tam onu sonsuza kadar kaybedecekken her şey bir anda değişmişti.