Wings of Fire (in verbouwing)

IV

We liepen door eindeloze gangen terug naar de grote hal aan het begin van de school. Alle leerlingen praatten met elkaar en er klonk gelach. De stenen muren kaatsten alles af wat er gezegd werd. Door het galmen van al het geluid leek de gang nog voller dan hij al was.

'Waarom lopen we zo langzaam?' Vroeg ik aan Sophie en Rachel, die veel meer leken te weten dan ik. Ik kon niet wachten tot we in de grote hal, die de aula bleek te zijn, waren. De geur van een goed avondeten werd sterker naarmate we langzaam naar voren schuifelden. Ik had mij niet gerealiseerd hoe veel honger ik had tot ik het eten had geroken. Mijn maag was meteen wakker geworden en rommelde nu luidruchtig.

'Je wordt officieel verwelkomt, je krijgt een badge van de klasse waar je invalt,' zei Rachel, 'ik kan mij voorstellen dat we daardoor wat langzamer lopen.'

Waarom draaide alles in deze school rond de klassen en de kettinkjes, ik was hier nog maar een dag en ik werd er nu al gek van.

'O, mooi,' zei ik. Ik probeerde rustig in en uit te ademen en legde mijn handen op mijn buik om de muren te laten stoppen met dansen en mijn maag tot stilte te brengen.

Na een aantal minuten, die eeuwig leken te duren, kwamen we bij de grote deuren die naar de hal leiden. Deze stonden wagenwijd open en door de deuropening klonk het schrapende geluid van schuivende stoelen op de stenen vloer.

'O, hallo!' Hoorde ik ineens. De directeur leek uit het niets voor mijn ogen te verschijnen. Tot zo ver ongezien door de deur glippen en zonder badge ergens aan tafel gaan zitten.

'Dit is jouw badge,' zei hij vrolijk terwijl hij een badge opspeldde waar een combinatie van de vier huizen opstond. Het was een lelijk ding, maar nu had ik tenminste iets.

'River, hierheen!' In de verte zag ik Tom zwaaiend bij een tafel staan. Ik zuchtte, probeerde de badge wat te verbergen en liep naar de tafel. Alle tafels in de hal waren rond en hadden vier stoelen om de tafel, alleen deze tafel niet. Hij was nog steeds rond, maar had vijf stoelen.

'Kijk, je moet bij je kamernummers zitten, denk ik,' zei Rachel, wijzend op het ijzeren rondje in het midden van de tafel waar 736 opstond.

Op de tafel stonden schalen met fruit en groente, daarnaast stond rijst, die veel te lekker rook voor rijst, en een pannetje met bonen in saus.

'Welkom, welkom,' sprak de directeur, 'ik weet dat jullie allemaal graag willen beginnen met eten, maar ik vraag jullie om te wachten.'
Uit de zaal klonk gemopper.

'Ik wil jullie allereerst welkom heten op Arismus, de school voor manimals,' hij stak zijn armen in de lucht alsof hij wachtte op een applaus. Uit de zaal klonk alleen maar geroezemoes.

'Ahem, op deze school zullen jullie verschillende vakken krijgen. Een paar vakken zal je ook kunnen vinden op een normale school, maar hier zullen we rekening houden met jullie gaves. Jullie zien naast mij de verschillende leraren, mijn collega's,' hij wees naar de mensen die naast hem aan de tafel zaten.

'Peter, leraar in gym,' een forse lange kale man stond op, knikt en ging weer zitten. Rachel fluisterde iets over het sportpak wat hij naar een officieel diner aan had getrokken.

'Marijke, lerares in natuurkunde,' een korte, mollige vrouw stond nu op, ze had kleurrijke strikjes in haar haar. Het zag er komisch uit.

'Jan, leraar geschiedenis,' een oude man met een lang baard stond moeizaam op en ging voordat hij volledig stond alweer zitten. Uit de zaal klonk wat geklaag, niet iedereen was blij met het feit dat we geschiedenis hadden.
'Nou, nou, zo kan het wel weer,' de directeur, wachtend tot het stil was.