แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]

ตอนที่ 4 ชีวิตไม่ได้สมบูรณ์แบบทุกอย่าง

Holland Part.

หลังจากที่ออกมาจากคอนโดยัยมะนาว
ผมก็ต่อสายหาเฟย่าทันที ก่อนจะไปต่อกับเธอจนถึงเช้า

เฟย่าเป็นผู้หญิงคนเดียวที่มีความสัมพันกับผมยาวนานที่สุด เพราะเธอเป็นคนเดียวที่ไม่เรียกร้องอะไรจากผม โดยที่เราทั้งสองตกลงกันว่าจะไม่ผูกมัดกัน ต่างคนต่างสนุกพอจบก็แยกทาง นั่นแหละจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอเป็นคนเดียวที่ผมเรียกใช้บ่อยที่สุด

ยัยมะนาวทำให้ผมอารมณ์ค้างจนต้องหาที่ระบาย แค่คิดถึงผิวนุ่มๆของมะนาวมันก็ทำให้ผมมีอารมณ์ นี่ผมเป็นบ้าอะไร แค่สัมผัสยัยเด็กนั่นแค่นิดเดียวก็สามารถทำให้อารมณ์ผมเตลิดได้ ยัยนี่ชักจะไม่ธรรมดา ผมระบายยิ้มออกมาแบบไม่เคยเป็นมาก่อน มันสุขใจยังไงก็ไม่รู้

บ้านเทวารักษ์
09:45 A.M.

ผมกลับมาที่บ้านตอนสายๆ เพราะไม่อยากเจอหน้าใครบางคน แต่ก็ต้องชะงัก

"ทำไมพึ่งกลับบ้านล่ะลูก" คุณหญิงธัญญ่าเอ่ยทักผมที่พึ่งจะก้าวขาเข้าบ้าน

"ผมไปนอนคอนโดมา" ผมบอกปัดๆก่อนจะเดินขึ้นบันไดโดยไม่แม้แต่จะหันมาสนใจเธอด้วยซ้ำ

ผมเข้ามาในห้องก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก เพื่อที่จะได้อาบน้ำ ผมเหนียวตัวจะแย่
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็ต่อสายหาเลขาทันที

'ว่าไงคะ คุณธนพล'

"วันนี้ตารางงานผมมีอะไรสำคัญรึป่าว"

'รอสักครู่นะคะ' เธอคงกำลังเช็คตารางงานให้ผมสินะ

'ไม่มีค่ะ'

"โอเคร ถ้างั้นวันนี้ผมไม่เข้าบริษัทนะ"ผมบอกก่อนจะตัดสาย

ก๊อกๆๆ

"ฮอลแลนด์ลูก ขอน้าเข้าไปได้ไหม" เสียงคุณหญิงธัญญ่า ที่ดังอยู่หน้าประตูมันทำให้ผมรู้สึกรำคาญยังไงก็ไม่รู้ ผมเดินไปเปิดประตูด้วยความไม่เต็มนัก

"เชิญ" ผมบอกก่อนจะผายมือเป็นเชิงประชดนิดๆ ผมไม่ชอบหน้าเธอเท่าไหร่หรอก เธอเดินเข้ามาในห้องนอนของผมก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเตียงนอนของผม

"คุณมีธุระอะไร" ผมรีบถามเข้าประเด็นเพราะไม่อยากเสวนากับเธอนานๆ

"น้าแค่อยากคุยกับฮอลแลนด์เรื่องพินัยกรรมของคุณพี่น่ะ"

"ผมไม่มีอะไรจะคุย ออกไปซะ" ผมบอกเป็นเชิงไล่เธอกลายๆ นั่นทำให้เธอเดินคอตกออกไปจากห้อง

หึ จะบอกว่าผมใจร้ายก็ได้นะ

คุณหญิงธัญญ่าคือเมียใหม่พ่อผม แม่ผมเสียตั้งแต่ผมอายุ 20 ปี ด้วยโรคหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน หลังจากที่แม่เสียไป 3 ปี พ่อผมก็แต่งงานกับคุณหญิงธัญญ่าซึ่งเป็นน้องสาวแท้ๆของแม่ผม

เหอะ!!ผมคิดว่าคงแอบคบกันตั้งแต่แม่ผมยังไม่เสียด้วยซ้ำ

หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี พ่อผมก็ประสบอุบัติเหตุ และผมก็คิดว่าเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้แม่กับพ่อผมต้องตาย

เพราะหลังจากที่พ่อเสีย คุณหญิงก็มักจะมาถามผมเกี่ยวกับพินัยกรรมที่พ่อเขียนไว้เสมอ ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันมีจริงหรือไม่ ไอ้พินัยกรรมฉบับนั้น แต่ที่รู้คือหลังจากที่แม่เสียพ่อก็โอนบริษัทมาเป็นของผมและยกตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดให้ผม ทั้งๆที่ผมยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ

คุณว่ามันแปลกมั้ยล่ะ(?)

End Part.

++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้สั้นหน่อยนะ
ตอนหน้า NC++++ นะจ๊ะ อย่าลืมติดตามกันล่ะ😀😀