ผมมองดูภาพในจอโน๊คบุ๊ค ซึ่งเป็นภาพที่ได้มาจากกล้องวงจรปิดหน้าร้าน เห็นชายหญิงสองคน กำลังลงจากรถ ก่อนจะเดินเข้ามาในร้าน มันจะไม่แปลกหรอกถ้ารถคันที่เขาขับมามันเป็นรถของเขา แต่ทว่ามันกับเป็นรถของผมคันที่โดนตัดสายเบรก ผมมองดูเวลาที่อยู่บนจอ มันเป็น 2 วันก่อนที่ผมจะเกิดอุบัติเหตุ ทำไมผมไม่รู้ว่าเขาเอารถผมออกมา ผมเลิกคิดก่อนจะมองภาพต่อไป สักพักคุณหญิงก็เดินออกพร้อมกับถุงสิ่งของ ผมกด Stop ก่อนจะหันมาถามพี่เจ้าของร้าน
"พี่ครับ ผู้หญิงคนนี้ซื้ออะไรหรอครับ"
"อ่ออ...ถ้าจำไม่ผิดนะ เขาซื้อถุงมือยางกับน้ำยาล้างมือน่ะ"
"แล้วคุณน้าธัญจะเอาถุงมือยางไปทำอะไร"
"สวมตอนตัดสายเบรคกูไง"ผมพูดอย่างแค้น ก่อนจะกำมือแน่น
"อ่อน้อง คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายคนนี้กลับมาที่นี่อีกนะ"
"ครับ???"
"ดูนี่ๆ"พี่เขาดึงโน๊คบุ๊คกลับไปก่อนจะกดอะไรสักอย่างแล้วหันกลับมา
ผมมองภาพที่หน้าจอ คราวนี้สองคนนั้นกลับมาพร้อมกับรถอีกคนซึ่งไม่ใช่รถที่บ้านผม
เขาจอดรอที่หน้าร้านนานพอสมควร ก่อนจะขับออกไป"แปลกไหมล่ะ"เต้
"แปลกยังไง??วะ"ผม
"โอ้ยยยสัส! มึงสังเกตภาพ แล้วฟังกูนะ พี่ครับขอดูอีกรอบ"ไอ้เต้มันทำหน้าเซ็งกะตายเหมือนผมโง่มากอะไรเทือกนั้น ก่อนจะหันไปบอกพี่เจ้าของร้าน ส้มก็ได้แต่ยิ้มขำๆ
"มึงดูเวลาที่เขามาจอดรถ มันเกือบ 1 ชั่วโมง แล้วดูที่ถนนสิ"ไอ้เต้มันกดstop ก่อนจะชี้ไปที่รถสปอร์ตคันสีดำที่วิ่งผ่านไป อีกฟากของถนน ซึ่งมันเป็นรถผมที่ขับไปวันที่จะเกิดเหตุ รถที่โดนตัดสายเบรค
"มึงอย่าบอกนะว่า เขาจงใจจะสร้างสถานการณ์ด้วย ไม่ใช่แค่ตัดสายเบรครถกู"
"ฉลาดขึ้นมาแล้วหนิ"เต้
"แล้วรู้แบบนี้แกจะเอาไงต่อ"ส้ม
YOU ARE READING
แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]
Romanceผู้ชายแบดบอยอย่างเขา ต้องมาเจอเธอ ยัยตัวแสบที่พร้อมจะขโมยหัวใจเขาทุกเมื่อ "เธอนี่มันยังไงวะ ยัยเด็กบ้า เลิกยุ่งกับฉันสักที น่ารำคาญ!!!!!" "ต่อให้นายร้ายแค่ไหน ถ้าฉันได้ให้ใจนายไป แล้ว ฉันก็ต้องได้ใจนายเหมือนกัน"