Holland Part.
ตื้ด ตื้ดดดด
จะร้องไรนักหนาวะ คนจะหลับจะนอน ผมยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์ที่หัวเตียง ก่อนจะรีบรับสายเพราะรำคาญเสียงมันเต็มทน-_-
"ว่าไง"
'คุณธนพลคะ วันนี้คุณมีประชุมตอน บ่ายโมงนะคะ' เสียงรุกรี้รุกรนจากปลายสายทำให้เขาต้องเหลือบดูนาฬิกา
ห้ะ!!! นี่เที่ยงแล้วหรอวะ
เมื่อคืนเขาเล่นบทหนักจนตื่นสายขนาดนี้เลยหรอ ไม่ได้ละ
"เอ่อ คุณช่วยเลื่อนเวลาประชุมเป็นบ่ายสองได้มั้ย" ถ้าเลื่อนได้จะดีมาก เพราะดูจากสถานการณ์ตอนนี้ผมน่าจะไปไม่ทัน
'น่าจะได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจัดการให้นะคะ'
"ขอบคุณครับ" หลังจากที่วางสาย ผมก็รีบหันไปปลุกคนที่นอนอยู่ข้างๆ
"มะนาว ตื่นได้แล้ว" ผมสะกิดคนตัวเล็กเบาๆ แต่ไม่มีทีท่าว่าเธอจะตื่น
มันใช่เวลามาขี้เซามั้ยวะ!!!
(แกทำให้เธอไม่ได้นอนเองนะได้ข่าว)"มะนาวตื่นได้แล้ว" ผมเขย่าตัวเธออีกครั้ง จนเธอค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
"นอนต่ออีก 5 นาทีไม่ได้หรอออ" เธอพูดเสียงยานๆ พร้อมกับกระพริบตาอ้อน มันใช่เวลามาอ้อนมั้ยล่ะ
"ไม่ได้ ฉันมีประชุม" พอได้ยินแบบนั้นเธอจึงลุกขึ้นนั่งโดยไม่สำรวจตัวเองเล้ยยยว่าเปลือยอยู่
"จะยั่วกันรึไง" เธอเลิกคิ้วอย่างสงสัย ก่อนจะก้มมองตัวเอง
"อย่ามองนะ!!!" เธอบอกก่อนจะรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าอกไว้อย่างตกใจ
"จะปิดทำไม ก็เห็นมาหมดแล้ว" ผมบอกยิ้มๆจนทำให้แก้มของเธอขึ้นริ้วแดงๆ นี่ถ้ามีเวลาอีกสักนิดนะ ผมบรรเลงเพลงรักกับเธอต่อแน่ คนอะไร แม่ง!!! เวลาเขินโคตรน่าฟัด
"กะ...ก็มันยังไม่ชิน" ผมหัวเราะออกมากับท่าทางเคอะเขินของเธอ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง ซึ่งบนตัวผมก็ไม่มีเสื้อผ้าเหมือนเธอนั่นแหละ
YOU ARE READING
แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]
Romanceผู้ชายแบดบอยอย่างเขา ต้องมาเจอเธอ ยัยตัวแสบที่พร้อมจะขโมยหัวใจเขาทุกเมื่อ "เธอนี่มันยังไงวะ ยัยเด็กบ้า เลิกยุ่งกับฉันสักที น่ารำคาญ!!!!!" "ต่อให้นายร้ายแค่ไหน ถ้าฉันได้ให้ใจนายไป แล้ว ฉันก็ต้องได้ใจนายเหมือนกัน"