Αγάπη δίχως όριο!

17. Κλείνοντας τις πληγές του παρελθόντος!

Το επόμενο πρωί η Βιολέτα έφτασε στο νοσοκομείο με ένα ταξί αφού το βράδυ είχε κοιμηθεί στο σπίτι του ξαδέρφου της.

"Καλημέρα." Είπε εκείνη χαμογελαστή αφού ήταν ευτυχισμένη που ο Χρήστος άρχισε να γίνεται καλά.

"Καλημέρα Βιολέτα." Της είπε ο πατέρας του Χρήστου που είχε μείνει στο νοσοκομείο αφού ο Χάρης είχε πάει στο ξενοδοχείο να ξεκουραστεί.

"Ο Χρήστος είναι καλά;"

"Μια χαρά είναι. Σε λίγο θα σε αφήσουν να τον δεις. Γιατί δεν έχει ξυπνήσει."

"Ωραία." Είπε εκείνη και κάθισε  λίγο πιο δίπλα του. "Συγνώμη για το θάρρος και την ερωτήση που θα σας κάνω , αλλά μήπως θα θέλατε να μπείτε εσείς στην θέση μου; Στο κάτω κάτω παιδί σας είναι και έχετε και εσείς μεγάλη αγωνία και ανάγκη να τον δείτε." Του είπε εκείνη μετά από ένα λεπτό.

"Δεν ξέρω αν θέλει να με δει και καλό θα ήταν να μην τον ταράξω στην κατάσταση του."

"Έφερα καφέ για όλους." Ακούστηκε μια φωνή που ερχόταν από τον διάδρομο, δηλαδή του Χάρη.

"Σε ευχαριστούμε Χάρη δεν έπρεπε." Του είπε η Βιολέτα και πήρε τον έναν από τους τρεις που υπήρχαν.

"Δεν θα έπρεπε να είσαι στο ξενοδοχείο και να ξεκουράζεσαι εσυ;" του μίλησε επικριτικά ο κ.Σταματιάδης.

"Δεν μπορούσα να κοιμηθώ και πολύ και έτσι έκανα ένα μπάνιο και ήρθα." Τους είπε την ώρα που κάθισε σε μια καρέκλα κοντά τους. "Βιολέτα πρωί πρωί εδώ." Της είπε γελώντας.

"Δεν μπορούσα ούτε εγώ να κοιμηθώ από την χαρά μου που έγινε καλά ο Χρήστος μου." Έλεγε και δεν πίστευε πως τελείωσε το μαρτύριο τους.

"Χάρης εσένα έγινε καλά να το θυμάσαι αυτό. Και ναρκωμενος σε ζητούσε Βιολέτα."

"Το ξέρω πως με αγαπάει και δεν θα τον αφήσω ποτέ ξανά. Ζήλεψα και δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά όταν είδα την άλλη μπροστά μου με την κοιλιά φουσκωμένη να του λέει πως το παιδί είναι δικό του. Δεν ήθελα να τον πληγώσω και να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε."

"Μα σου είπα πως δεν φταις εσύ για ότι έγινε. Μέθυσε που χωρίσατε ναι αλλά πιο πολύ φταίει η άλλη γιατί αν δεν ερχόταν αυτή η γυναίκα να του πει ότι είναι έγκυος δεν θα χωρίζατε. Αυτή έχει βαλθεί να του καταστρέψει την ζωή και να μην τον αφήνει σε ησυχία." Της ξεκαθάρισε ο πατέρας του Χρήστου.

"Ας γίνει καλά ο Χρήστος , να βγει από το νοσοκομείο και να σταθεί στα πόδια του και μετά όλα θα πάρουν τον δρόμο τους." Είπε η Βιολέτα έτοιμη για όλα. "Θα πάω να δω τον Χρήστο για λίγο." Είπε εκείνη και σηκώθηκε από τον καναπέ που καθόταν.

"Να πας κορίτσι μου." Της είπε ο πατέρας του Χρήστου.

Εκείνη μπήκε στο δωμάτιο του Χρήστου και αυτός της χαμογέλασε. Άρχισε να αποκτάει το χρώμα του και να έχει λίγο τα πάνω του.

"Καλημέρα Χρήστο μου. Φαίνεσαι καλύτερα σήμερα." Του είπε και κάθισε στην καρέκλα , δίπλα του.

"Καλημέρα αγάπη μου. Τώρα που σε είδα είμαι πολύ καλύτερα. Πηγές να ξεκουραστείς καθόλου εσύ;"

"Δεν ήθελα να φύγω αλλά είπα στον πατέρα μου πως θα εμένα με τον ξάδερφο μου και τον θείο μου και έτσι έπρεπε να πάω." Του είπε και τον χάιδευε στο χέρι.

"Δεν χρειάζεται να κουράζεσαι και να ξενυχτάς εδώ στο νοσοκομείο. Ξέρω πως είσαι δίπλα μου γιατί σε έχω στην καρδιά μου και στο μυαλό μου και έτσι θα είσαι πάντα δίπλα μου."

"Αγάπη μου νιώθω πως δεν μου αξίζει η αγάπη σου."

"Γιατί το λες Βιολέτα αυτό; Είμαι τρελός για σένα."

"Το βλέπω αυτό." Του είπε και του έδειξε το κρεβάτι του νοσοκομείου στο οποίο ήταν ξαπλωμένος εδώ και καιρό. "Αισθάνομαι πολύ άσχημα για αυτό που έπαθες και έχω μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό. Συγνώμη που έβαλα τον εγωισμό μου πάνω από την αγάπη που σου έχω."

"Αυτό να μην το ξανά πεις Βιολέτα. Μέθυσα γιατί δεν μπορούσα να βάλω την ζωή μου σε μια τάξη και πλήγωσα και εσένα. Είσαι σπάνιος άνθρωπος, σκέτο διαμάντι. Εγώ έκανα την βλακεία να πιάσω το αυτοκίνητο μεθυσμένος και να τρέχω. Μην σε ξανά ακούσω να κατηγορείς τον εαυτό σου γιατί με στεναχωρείς και δεν κάνει να στεναχωριέμαι στην κατάσταση μου."

"Καλά αγάπη μου δεν θα το ξανά πω. Δεν θέλω να σε χάσω. Φοβήθηκα τόσο για σένα όσο δεν έχω φοβηθεί ποτέ στην ζωή μου έτσι."

"Θέλω τόσο πολύ να σου δώσω ένα φιλί γιατί μου έχεις λείψει. Μου λείπεις κάθε λεπτό της ώρα και όσο αυτό περνάει εμένα μου μοιάζει σαν χρόνος." Της είπε και αυτή σηκώθηκε και έγειρε από πάνω του για να την φιλήσει.

"Αγάπη μου θέλω να σου πω κάτι άλλα δεν θέλω να μου πάθεις τίποτα. Εντάξει;"

"Μόνο μην με χωρίσεις γιατί τότε θα τρελαθώ και δεν θα το αντέξω."

"Όχι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αγάπη μου. Άλλο θέλω να σου πω."

"Τότε πες μου."

"Αγάπη μου ξέρω τα πάντα για την Μαρίνα , μου τα είπε όλα η Αθηνά και ο Χάρης. Βλέπω τον πατέρα σου έξω που μαραζώνει, να έχει πεθάνει όλες αυτές τις μέρες από την αγωνία του και την ανησυχία του για σένα και αυτός έκανε τα πάντα για να έχεις τους καλύτερους γιατρούς εδώ και να γίνεις καλά. Δεν έχει φύγει από δίπλα σου ούτε λεπτό. Έχει ανάγκη να δει πως είσαι καλά. Δεν πιστεύεις και εσύ πως ήρθε η ώρα να αφήσετε τα παλιά;"