•●● GÜLÜMSE HAYATA·٠•●●•٠·˙ ✔️ [tamamlandı]

Bölüm 40

Bana bakmayıp önüne doğru dalıp gitmişti. Fırsat bu fırsat deyip izlemeye koyulmuştum. Öyle bi bakmaya dalmıştım ki bende bilmiyordum. Bana bakışıyla neye uğradığımı şaşırmıştım ve sakin davranıp hemen gözlerimi çekmemiştim bu sefer. Nedense bugün ikimizde de ses yoktu konuşmuyorduk. Birkaç saniye bakışmamızın ardından tekrardan eski halimize dönmüştük.
–“ Sahile gidelim mi? Hava alalım biraz evde kaldık ”
–“ Hım olabilir gidelim ”
–“ Tamam, o zaman bekliyorum ”
–“ Neyi? ”
–“ Hazırlanmanı neyi olacak bu hâlde gitmeyi düşünüyorsan o ayrı 🙂 ”
–“ He tamam hemen geliyorum ”
–“ Tamam.. Bir dakika! ”

Yürümeyi bırakıp bir anda geriye dönüş yapmıştım. Dönmemle birlikte burun buruna gelmemiz bi olmuştu. Bir anda nasıl duracağımı bilemedim aynı şekilde Yağız da. Ben onun arkamda olduğunu bilmiyordum, sanırım o da benim döneceğimi düşünememişti. Birkaç saniye öyle kaldıktan sonra aynı anda geriye doğru 1 adım atıp az bi mesafe koymuştuk araya. İkimizde yanlış bi şey yapmışız gibi bakamıyorduk birbirimize kafalarımız yerdeydi.
–“ Şey ben girmeden kıyafet alayım dedim sonra bekleme diye ”
–“ Tamam, buyur geç bekliyorum burada ”
–“ Tamam “

Hızlıca yanımdan geçip de odaya girmişti arkasından gitmek yerine duvara yaslanıp beklemeye başlamıştım. Bu sırada telefonumu çıkarıp baktığımda ne arama vardı ne de bir mesaj. Doruk Bey’in sevgisi bu kadarmış!
–“ Tamam, şimdi girebilirsin ”
–“  😊 tamam ”

Ben odaya girerken Yağız da banyoya doğru gidiyordu. Odaya girip kapıyı arkadan kilitlemiştim. Hızlı bi şekilde bavulumdan rastgele bir şeyler seçip de üzerimi değiştirerek aynanın karşısına geçmiştim. Ve zaman kaybetmeden odadan çıktığımda Yağız da banyonun kapısından çıkmıştı. Bir anda donup kalmıştım ağzım beş karış açık bir şekilde.
–“ Yağız 😳 ”
–“ Beste 😳 ”

Kısa bi şokun ardından ikimizde kendimize gelebilmiştik. Birbirimizin ne giyeceğine aramızda lafı geçmemişti ve haberimiz yoktu. Onu karşımda aynı renkle görünce şaşkınlığımı gizleyemedim.

–“ Tesadüfün böylesi 😊 şaşkınlıklar içerisindeyim ”
–“ Aynen 🙂 gözüme ilk çarpanı almıştım ”
–“ Aynen bende öyle aynı renk giyineceğimiz aklıma gelmezdi 😊 ”
–“ Benimde valla istesen olmaz 🙂 ”
–“ Aynen 😊 ”
–“ Değiştirebilirim istersen ”
–“ Yok ya kalsın değiştirme ”
–“ Sorun değil gerçekten değiştiririm, hemen geliyorum ”
–“ Ya yok değiştirme kalsın ”
–“ Emin misin, kesin kararın mı? ”
–“ Eminim kesin 😊 yakışmış bu renk sana ”
–“ 🙂 Sana bir başka çok yakışmış göz kamaştırıyorsun resmen ”
–“ 😊 ya ya dimi ”

Kapının yanındaki bavulumu alıp da dış kapının yanına koymuştum. Ayakkabılarımı giyerken Yağız da gelip de bavuluma bakmıştı.
–“ Sahilden sonra giderim kolaylık olsun diye buraya koyayım dedim ”
–“ Anladım hadi gidelim ”

Bavulumu da alacaktım ama Yağız “kalsın sonra alırız” deyip vazgeçirmişti beni. Araba hala park ettiğimiz yerde duruyordu sanırım geri vermemişti daha. Arabaya doğru yürümeye başlamıştı ki yolun yarısında durdurmuştum ve..
–“ Hava güzel yürüyelim ”
–“ Olur, sen nasıl istersen ”

O dakikadan sonra hiç konuşmadan sahile doğru yürümeye başlamıştık. Yan yana arada kollarımız birbirimize değerek.. Yoldan geçen bazı insanlar kafalarını çevirip bize baktıktan sonra gülümsüyorlardı. Sanırım aynı renk giyindiğimiz içindi bu tepkileri. Yağız ise dünyadan bir haber önüne bakmış yürüyordu sadece. Birkaç dakika sonra sahilin yakınlarına gelmiştik. Ve her zamanki bankımıza uzaktan bakmıştık ve daha sonrasında birbirimize bakıp da yürümeye devam etmiştik. Birkaç saniye sonra banka kurulup denizi seyretmeye koyulmuştuk. Tatlı bi rüzgar esip geçmişti. Cebimden telefonumu çıkarıp baktığımda saat geçmişti. Bu zaman su misali akıp gidiyordu sanki daha yeni gelmiş gibiydik. Ne çabuk da geçivermişti.
–“ Kalkalım mı? ”
–“ Olur, kalkalım ”

Aynı anda banktan kalkıp yavaş adımlarla eve doğru yürüyüşümüz başlamıştı. Sessizlik içerisinde. Bavulumu aldıktan sonra kısa bir ihtiyaç molasından sonra tekrardan dışarı çıkmıştık. Tam vedalaşmak için bir harekette bulunacaktım ki “bende geliyorum” diyerek beni durdurmuştu. Israr falan etmeyip kabul etmiştim ve arabanın yanına gitmiştik. Biliyordum ki, ısrar etmiş olsam da boşuna olacaktı. Bavulumu bagaja koyduktan sonra kapımı açmıştı. Otogara kadar sessizliğimiz sürüp tek bir laf etmemiştik. Ve vedalaşmaya az kalmıştı. Biletimi alırken Yağız da yanımda duruyordu. Birkaç dakika sonra otobüsün yanına gelmiştik. Yağız da muavine bavulumu verdikten sonra bana dönmüştü.
–“ Ayrılık vakti geldi ”
–“ Öyle ”

İçimde bir burukluk oluşuvermişti. Etrafıma bakındığımda bizden başka birkaç kişi daha vardı. Yanındakilerle vedalaşmalarının ardından otobüslerine biniyorlardı. Muavinin ikazıyla otobüse binmenin vakti gelmişti.
–“ Gitmeliyim kendine iyi bak ”
–“ Çalışırım sende iyi bak kendine ”
–“ Neye çalışırsın anlamadım ”
–“ İyi bakmaya ”
–“ Anladım görüşmek üzere ”
–“ Görüşmek dileğiyle ”

El sallayıp da merdivenlerden çıkarken durup da geriye doğru bakmıştım. Bakmamla birlikte el sallayarak gülümsemişti. Bir hızla koşarak gidip sarılmıştım. Sarılmamın ardından birkaç saniye geçtikten sonra elini sırtımda hissetmiştim ve Yağız da sıkıca sarılmıştı. Muavinin sesiyle birlikte aynı anda geriye doğru çekilmiştik. Son bir kez gülümseyip de otobüse binmiştim ve cam kenarında ki yerime oturmuştum. Bir anda gözlerim dolmuştu ve ağlamamak için zor tutuyordum kendimi. Sonrada yüzümde gülümseme belirivermişti. Duygu karmaşası yaşıyordum adeta. Camdan dışarı baktığımda onunda gözlerinin dolu olduğunu fark etmiştim. Belli etmemeye çalışıyordu ve gülümsüyordu. Aynı şekilde bende karşılık vermiştim. Ve birkaç saniye sonra da otobüs hareket edip yolculuğa başlamıştık. Karmakarışık bir haldeydim ailemin yanına gittiğim için mutluydum fakat bir yanımda üzgündü ve nedense gidesim yok gibiydi onu arkamda bırakıp gitmek canımı acıtıyordu. Kulaklıklarımı takıp gözümü kapatmıştım ve hiçbir şey düşünmemeye çalışmıştım..

* Bölüm hakkında ki düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim. Beğendiyseniz yıldızı unutmayın lütfen. 🌟 Bir de dilerseniz kitabı seveceğini düşündüğünüz arkadaşlarınızı yoruma etiketleyebilirsiniz. 🙈💕