DaffoDevil's Mission || #Wattys2017

Chapter 3: Notification

*beep..beep..WAKE UP..beep..bee--

Inoff ko yung alarm clock ko. Anong oras na ba kasi? Ba't tunog ng tunog tong orasan na 'to? I opened my eyes and took a glance on my wall clock. WTH!?? Shxt. Late na ako! No. Super late na akooo!!! Paano na yan? Huhuhu. Tama na yang ka dramahan mo Daffodil! Tss. I got up and go straight to my bathroom, after that, I changed into my usual uniform sa walk-in closet ko.

When I arrived at school ay dumiretso na ako sa room namin. I'm not the usual student who apologizes when I'm late at lalong di rin maggre-greet kahit 'Good Morning' na nga lang. Wala kaming seating arrangement kaya I'm free wherever I want to sit.

"Miss Ramos, don't you wanna greet me 'Good morning'?" Tanong ni bald teacher, di ko sya kilala. Well, I don't really give a fxck about their names naman. I rolled my eyes and crossed my arms.

"Fine. Whatever." I said flatly at umupo na sa seat ko. Minalas nga naman ako sa katabi ko. Eh sino pa ba? Sus. Alam nyo naman pala eh. Tss.

"Good morning to my devious cousin." Sabi ni Luke. I rolled my eyes. Uhh! Wala ako sa mood para makipagbangayan ngayon. The class was oh-so boring as hell. Naiinis pa nga ako sa LukeCifer na to eh. Paano ba naman, eh poke ng poke sakin. Di ko na lang sya pinansin. For those who are curious kung what grade/year na ako, well I'm a senior high student. Yep, K-12 yung gamit na curriculum sa school ni Daddy Luis. Pero kahit grade 12 palang kami ay para na ring kino-consider kaming college students. Cool noh? At kung naitanong nyo man kung bakit high school palang ay may cars na kami (yep, cars. plural na plural.) Spoiled kasi kami eh, remember? Kami lang ni Luke ang grandchildren ng lolo's at lola's namin tapos yung mga moms namin ay cousin pa who happened to be only child lang sila. Tssk. Therefore, I have no life. Not literally though.

*bells..

Finally! The bell rang. I sighed in relief. Halos di na ako makahinga kanina dahil kay Luke. Nandidiri talaga ako sa psycho na yun kahit ka blood ko yun. Tss. Tumayo na ako at kinuha yung bag ko at lumabas na sa room namin. May 30 minutes vacant pa ako kaya naisipan kong dun muna ako sa SG Building magpaghinga. Maliit lang ang SG Building, two storey building nga lang. Yung sa taas ng building ay nandun yung private room ko. Exclusive for Anne and me and I do believe na nasabi ko na yun. Yung sa baba naman ay sort of meeting area sa lahat ng kasali sa SG. So sad nga naman kasi hindi na kami kasya dun kaya ginawa ko nalang isang registration room.

Nung makapasok na ako sa private room ko ay umupo ako sa swivel chair at ipinatong ang mga paa ko sa desk. Like a boss kung pumorma which is boss naman talaga ako dito. Bale yung private room ko kasi is parang all in one na yan. May sala, dining, bedroom, cr at office. Malaki sya kumpara sa baba. Hinati-hati na kasi yung sa baba. Linabas ko yung cellphone ko. Off pa pala yun kasi nagmamadali ako kanina. In'on ko yung phone ko at sunod sunod na tumunog yung notification alert ko. Wth!? 98 notifications  lang naman ang na recieve ko galing sa iba't ibang social media accounts ko, but one thing caught my eye. Yung notification galing sa SG. Tinap ko yun tapos may lumabas na parang message. It says:

-
Welcome back to St. Louis University our Quinn Daffodil Ramos!

For your comeback, we made a special mission just for you. Complete this mission, accept the money. So here is your dare.

We all know that you hold the record for having 100 victims in 1 year, but could you make it in just 6 months? The reward for this game will be 50,000 pesos only. So is it a 👍 or 👎?
-

Gosh, ngayon ko lang na realize na ang cheap pala ng reward. Tss. Pero okay na rin yun. Enjoy naman eh. Kung nagtataka kayo kung saan ko nakuha ang ganong halaga, nakuha ko ito sa game na ito. Yep, may abot rin naman ako sa game nito. Una yung registration fee na nagkakahalaga lang naman ng 500 pesos. Cheap noh? Pasalamat sila, mabait ako. De joke lang. Second is yung app, may bayad yun kapag nagdownload ka sa play store o app store. Magkano? 150 pesos lang. Third is kapag you failed sa dare eh lahat ng pera na nakuha mo sa SG eh kukunin lahat yun. Sayang naman pag i-fail mo yung dare no?

I tapped the 👍 (thumbs up) button and then the name of guys appeared in my phone. Wow, updated na pala tong SG ah. Noon kasi, kahit sino lang na lalake ang dapat i-victim, pero ngayon ay may pa-check list- check list pang nalalaman. Binasa ko lahat ng mga pangalan ng lalake and to my surprise kasali dun si Sael Montenegro. He's #99 and WHAT!?? Fxck, NO!!! Ba't sya pa ang #100!??? Shxt, shxt, shxt! For those who are effin curious eh si Marcus Montenegro lang naman. Ang pinaka hayop kong ex. Oo. Hayop na kung hayop! Btw, what's with the surname??? Montenegro at Montenegro.

We were the school's sweethearts before I turned into this. Walang araw na hindi kami magkasama. Sweet naman kasi si Marcus eh kaya nga na fall ako sa kanya ng todo-todo. Mahal ko sya, wait, MINAHAL ko sya. Sino naman kayang babae and di mahulog sa unggoy na yun eh yung pambobola nya eh pang world class. Kung ito ba magiging artista eh sure ako na mapapabilang ito sa Oscars. Tss. We were fine back then but dumating tong araw na may narinig akong chismis na he's with someone else, pero di ako naniwala dun but nung nakita ko sa dalawa kong mata ay iniwan ko sya. I still remeber the time when he kneeled down for me, begging if I could still love him back. Tapos anong nangyari? Eh, pinatawad ko. Tanga ako eh. Tss. Then one day, umulan ng malakas na malakas. Yung kagaya sa movie na makikita nyo. Oo ganun! Nasa condo unit nya ako dahil may kinuha sya pero di na kami makakalabas kasi bumabaha na so we decided to stay in his condo. Basang-basa ako nun kasi malayo yung parking lot sa condo nya. Natulog ako ng naka spaghetti strap lang kasi nga basa ako tapos ayun. Di ko alam na kumuha pala sya ng picture sakin atsaka inupload yun sa mga social media accounts ko at may caption pang:

Done kicking 💦 We're so tired asf.

Shxt talaga! Di ko alam na trap pala yun. I was so ashamed of my parents that time. Galit na galit sila except for Daddy Luis. He was the one who's by my side nung mga panahong yun, silang dalawa ni Mommy Angel. They believe in me. Those were the darkest days of my life.

"Oh, nandyan ka pal-- Why are you crying!!??" I turned to see who was it and I saw Anne who's approaching me with worried eyes. Umiiyak ba ako? Shxt, umiiyak nga. I wiped my tears with the back of my palm.

"I was just carried away by my thoughts." I said flatly. She sighed, a worried one. Napaiwas nalang ako. I hate to see someone who's pitying me. It's just that it makes me so vulnerable.

"Si Marcus na naman ba yan? Gosh, Daff. Past na---" I cut her off before she could speak some stupid advice. Yeah, I'm so harsh as a friend pero nasanay naman yun eh.

"I said I'm okay! Just stop. Okay?" Sabi ko and she nodded. I sighed heavily and leaned my back at the swivel chair. Ganito ka stress ang buhay ko. Kaya wag na kayong mangarap na magkaroon kayo na buhay na ganito. If only I could decide my fate. Tss.

"By the way, bumalik na pala si Marcus dito?" Tanong ko sa kanya. Her smile fainted with a frown. Yeah, bumalik na nga. After kasi nung incident namin eh nagtransfer kasi sya sa States. I don't know why, baka takot na ma kick-out sa school. Tsk. Even if di sya magtransfer eh maki-kick out naman yun.

"Yeah, kasabay mo nga sya sa pagpa enroll. Didn't you notice?" Sabi ni Anne. Nakalimutan ko na kasi sya, Anne. Chos naman. Pero seryoso, di ko sya nakita. As if I care naman. Nawala yung mga iniisip ko ng tumunog yung speakers sa school. Mayron din kasing naka attach na isa sa building namin.

Announcement, all girls in this university is now dismissed and are expected to gather in front of the SG Building. Thank you.

Cool. One year lang akong nawala dito pero ang dami ng nagbago. May pa ganun pang nalalaman huh? Wala pang 30 minutes eh ang ingay na sa labas. Sumilip ako sa bintana and to my surprise, ang dami nila! Waaaaaaaah. Maloloka na ako. Di ko alam na ganito pala sila ka dami. Lol. Kinuha ko yung personalized bullhorn ko at hinanda ang sarili ko. Yes, personalized talaga. It is a black and gold bullhorn lang naman na ginagamit ko para di na ako bumaba at sumigaw.