DaffoDevil's Mission || #Wattys2017

Chapter 8: Moody

"I feel gooood! La~la~la la~la~la!" Kanta ko palabas ng parking area. Good mood ako today kasi una, yung pag-akbay sakin ni Sael nung sa Saturday. Pangalawa, sinauli na ni Luke and tires ko kaya balik Lamborghini na ako. Oh, yessss! Pangatlo, maaga akong gumising at di ako malelate. The last but not the least, pang-apat, masaya ako dahil bumalik si mommy sa bahay. Miss nya ako at dahil wala din naman si Daddy sa bahay namin kaya dun muna sya mag-ii-stay. Wooooh! I feeeeeel gooooood talaga! Di nga obvious eh, kasi pag may nakakasalubong akong fellow schoolmates ko ay ngingitian ko sila. Oh, diba? Once in a blue moon lang yun mga beh!

As of now, nasa classroom na ako. Napaaga yata ako kasi mangilan ngilan pa ang nandito sa room namin. Naka off pa naman yung phone ko tapos na iwan ko pa yung G-Shock ko. Anubayan! Happy ka lang ngayon eh naging malimutin ka na? Tss.

Napa-sparkle naman yung mga mata ko nung makita ko si Anne sa room namin. Aba, ang aga rin nitong si Anneng eh. Pero parang di masigla yung aura nya. Nakakapanibago lang kasi napaka jolly tong babaeng to eh pero ngayon parang binagsakan ng langit at lupa sa lungkot. Anong chekka nito? Hahaha

"Daff." Sabi ni Anne ng makaupo na sya sa tabi sakin. Bumaling naman ako sa kanya but she seems so bothered. Parang kinakabahan sya na takot na ewan.

"What is it?" Tanong ko sa kanya in a worried tone. Humarap sya sakin then a tear escaped from her eyes. My eyes windened. Ngayon ko lang nakita syang umiyak. What happened to her!? God!

Instead of answering my question she just pulled me into a hug. We stayed there for a minute. She needed me right now! Whatever her problem is, handa akong maging pillow nya.

Minutes later, she then tell me what happened. She said her dad left with his mistress. I'm a bit shocked kasi di ko alam na magagawa pala yun ni Tito Brian sa kanila. They seem so happy with each other naman ni Tita Lynn. She's so devastated about it. Naawa ako kay Anne. But then, napasmile ko naman sya. Alam ko behind those smiles lies the sadness pero okay na rin yun.

-

We're currently at the mall kasi half day lang kami kanina. Naisipan kong i-treat si Anne kasama na rin si Mae. Close na rin silang dalawa at parang di na P.A. ang tingin ko kay Mae. I admit, she's fun to be with.

"Uh, girls. Dyan muna kayo ha? Restroom muna ako." Paalam ko sa kanila. Nasa Starbucks kami ngayon. Tumango naman sila at nagbalik sa pagkwekwentuhan.

Naglalakad na ako ngayon patungong restroom. Malayo layo rin kasi ang linakad ko kasi nasa kabilang dulo yung pinakamalapit na restroom dito from Starbucks. Di naman ako naiihi or something pero feel kong magrestroom, you know, girly things.

Lakad ako ng lakad ng mahagip sa mga precious eyes ko ang isang pamilyar na tao. Di ko makita ang mukha nya kasi nakatalikod sya pero kilalang kilala ko kung sino ito.

Sael...

Dinala ako ng mga paa ko sa kinatatayuan ni Sael. Iniexpect ko na magulat sya o ano pero wala syang kaexpression at linagpasan nya ako. Am I dreaming!? Really!? Linagpasan lang nya ako? I turned my back where he left me at thank God, hindi pa sya nakalayo. Bumakbo ako at hinabol sya.

"Cray-cray!" Sigaw ko at napahinto naman sya. Linapitan ko sya at hinila yung tee nya.

"Uy, ba't ang badtrip mo yata ngayon?" Tanong ko.

"And why do you care?" Tanong nya at nagcross arms. Waaah, nakakatakot ang aura nya ngayon. Ba't parang ang moody nito? Nung sa Saturday lang may pa akbay-akbay pa syang nalalaman pero ngayon parang di kami magkakilala. Hmp!

"Nothing. Join us cray-cray! Kasama namin si Mae." Sabi ko, trying to enlighten his mood pero wa epek talaga! Teka! Why am I doing this in the first place? Bakit ba ako ang humahabol sa kanya?