DaffoDevil's Mission || #Wattys2017

Chapter 6: Confused

A week had passed since that car incident thingy. Oh, di nyo pala alam. Naku sorry na. Ifa-flashback ko nalang. Hihi.

Flashback...

Gabi na but were still here in Starbucks. Napasarap sila sa libre ko. Tss -.- Pero okay na rin yun. Mas nakilala ko si Sael pero ang snob nya sakin. Kanina lang patawa tawa pa sya pero ngayon naka poker face na. Ang weird nila. Aishh!

We stood up and bid goodbyes. 7:00 pm na rin kasi. Ako nalang at ang magkapatid ang naiwan dito sa Starbucks. Nauna na kasi si Anne eh. May emergency dinner daw sa bahay nila kaya ayun. As of now, we're now walking towards the parking lot. Wala niisang nagsalita samin so I break the silence.

"So, I heard you two were new here. Bakit pala kayo nagtransfer sa SLUM?" Tanong ko sa kanila. Nacurious lang ako noh! Psh. Nagsmile naman si Mae at sumagot.

"We were actually raised from States. Dun kami nag-aaral noon, well obviously. But our mom died about a year ago so that's why umuwi kami dito kasi wala ng nag-aalaga samin dun." Tss. Naalala ko naman yung nangyari kanina sa bahay namin. Ughh! Sana di ko nalang tinanong to. Naalala ko na naman si Mommy.

"Sorry." I mumbled. Nasa harapan na pala kami ng kotse namin. Magkatabi pang naka park. In fairness, ang gondo ng Mercedes Benz ni Sael *_* Kulay grey and black. So cool! Napatingin naman ako sa Lamborghini ko and to my freaking surprise, wala na ang mga tires nito! WTF!!??? SHXT!!!

"WHAT THE!???" Sigaw ko at napatingin naman yung mga tao sakin pati na rin sina Sael at Mae. SINO NAMAN KAYANG DEMONYO ANG GUMAWA NITO!!!! Speaking of demonyo --.-- Mukhang kilala ko na kung sino ang walanghiyang gumawa nito -.-

"LUCIFERRRRR!" Sumigaw ako ulit. Shxt! Sinira na naman ni Luke ang araw koooo! Arghhh. Bwisit na Luke yon! Psh. Malalagot yun sakin mamaya.

"Hoy, wag ka ngang sumigaw. Pinagtitinginan ka na ng mga tao oh. Tsk." Sabi ni Sael. Tumingin naman ako sa paligid. Tama nga sya. Lahat ng atensyon nila ay nasa sakin. Gosh, this is so nakakahiya. Bwisit na Luke yon eh. Ughh!

"Hatid na nga lang kita pero i-una muna natin si Mae ha?" Sabi nya sabay kindat. Waaaah, what's with that freaking wink? Huwaaaaa. Napatango nalang ako. Geez. What's with me? Tss. Umayos ka Daff. Lolokohin ka lang nyan. Pero I've been so confused lately. Bakit ba ako nagkakaganito? Whatever it is, talagang wala lang yun.

-

Pagkahatid nya sakin sa bahay ay parang gargoyle ako na naka tayo sa labas ng gate namin. Eh pano naman kasi, hinalikan nya ako. Oo nga! Hinalikan nya ako. Waaaaaaaahhhhhh. Mukha tuloy akong statue pero deep inside ay jelly ace pala. Eke'y kenekeleg! Wahahahahha. Omggg, hinalikan ako ni Sael sa cheeks. Hahahaha sa cheeks lang. Kala nyo sa lips? Eh kayo pala tong ang lalandi eh. Wahaha joke lang. ^.^v

End of flashback...

Oo na. Ako na mababaw. Pano naman kasi eh, may kuryente eh. As in kuryente talaga. Don't get me wrong, hindi poste ang nagkiss sakin! Hahahaha. Pero no! Alam kong mali ito. Bitter ako dba? Bitter. Oo. Wala lang yun.

About dun sa tires ng car ko ay di ko pa nabawi kay Luke. Wala kasi sya sa bahay nila kagabi. Kaya eto ako ngayon, nagtyatyaga sa red and black Porsche ko. Wala pa rin si Driver, may nagkasakit kasi sa pamilya nya.

As of now, I'm with Mae. Lunch time na so nasa SG building kaming dalawa. Dito ako naglulunch kasi ang ingay sa cafeteria at ang babaho pa nila, like duh. So gross!

"Miss Daff. Ang ganda pala dito noh? Parang all in one room. Kyaaah! May tv set pa. *U*" Sabi ni Mae. I just chuckled at her. Galing ba talaga to sya sa States? Pasalamat sya ako lang ang kasama nya, kung may ibang tao man ang nakakarinig sa amin ay tiyak mapapagkamalan sya ng probinsyana but not from the outside. Ang puti kasi nya. Ang kinis pa. Pero mas maganda pa ako sa kanya. Wahahaha

"Sorry po sa inaasal ko ah? Talagang ignorante lang po talaga ako. Lumaki kasi ako sa boarding school. Napaka strict na boarding school. All my life, I wished and wished na gusto ko nang makalabas and now, here I am!" I just nodded my head and gave her a sorry smile. We both stood up as we both heard the bell rang thrice, signalling that we'll have to go to our assigned classes.

Naglalakad lang kami patungo sa Senior High Department when Mae poked me out of a sudden. I turned my head to her and I noticed na she was staring upwards, blankly.

Tinignan ko yung tinitigan nya and to my surprise, nasa harapan namin si Marcus. Yeah, the great Marcus Montenegro. -.-

He just stared at me and I can see that he's admiring my beauty. Well, don't get me wrong! That's what I see in his eyes. Pero ang strange. Everytime na maikita ko sya, before ay parang lumulutang ako kahit na galit ako sa kanya. Alam ko na hanggang ngayon ay hindi pa ako naka move on sa kanya pero alam ko rin na hindi ko na sya mahal. Weird noh? Pero yun talaga ang nafe-feel ko.

Yes, kinikilig ako tuwing makikita ko sya kahit ipaglaban ko pa ang pagka hate ko sa kanya pero ngayon bakit wala na akong naramdaman? Strange huh. Parang lahat nung naramdaman ko sa kanya noon ay nabaling kay Sael. Oo, kay Sael.

Omg, I'm sooo confused na talaga! Ugh. Ano na ba tong iniisip ko!? Tss. Pero, totoo! Kapag nakita ko si Sael ay parang natutuwa ako na ewan. Tss. Yon yun lagi ang nararamdaman ko pag nakikita ko si Marcus. I'm confused. What's with you Sael? Hmm.

"What are you doing here?" I said breaking the deafening silence. He just smiles.

I noticed that he changed a lot. His hair was now long, but in a head turner way of style. Not that long, not that short.

"I was just checking you out. My friends told me that you're back. I missed you." He said while smiling. Hinintay ko ang sarili ko na kiligin pero wa epek!

Noon pag nambobola sya sakin ay kilig to the max na ako pero ngayon? Not even a single smirk nor giggle was expressed.

"Great! Now tell me, are you bored or what? Well maybe you are then if I'll oblige with you then perhaps I might hear a gossip later about you and me having s3x together and I won't fxcking let that happen you jerk! So if you'll excuse me, I have my priorities and responsibilities to take care of. Fxck off!" I said it! I said it! Nasabi ko na ang matagal ko sabihin sa kanya! Waaaah. Nagawa ko yun? Omg.

This has been the most confusing day ever! Di ko masabi yun sa kanya noon kasi naunahan ako sa takot at pati na rin sa awkwardness na nakayakap samin. Omg!

"Is that really you, darling? Ano bang pinakain sayo ng boarding school na yan at bigla kang tumapang pagdating sakin? Well, bye for now darling." Sabi nya. Just like me, he was also confused. Tss.

Nakilala ko lang si Sael, naging confused person na ako. Hanubayan! Di ko namalayang wala na pala si Marcus sa harapan namin at nasa malayo na. I'm spacing out already. Ughh.

"Kyaaaaaaaahhhhh!!! Omg!!!" Mae shrieked. Napatakip ako sa tenga ko. Ang taas ng pitch nya. Huhuhu masisira ang eardrums ko nito.

"Ang tapang mo Miss Daff! Kyaaaaaah! Mag mall tayo, libre ko!!! Taraaaa daliiii!" Sabi ni Mae at hinila na ako.

Eh ano pa ba? Nagpahila nalang ako. Para narin makapag refresh tong utak ko. I've been spacing out lately.

-

We are now in the mall. Nagsho-shopping lang kami at kumain. Mayaman din pala itong si Mae eh. Sa kanila din pala itong mall na to.

Hindi naman sa bad influence ako kay Mae pero sadyang hindi talaga ako perfect pagdating sa academics, sa katunayan ay pang top 10 lang ako habang si Luke ay pang top 3 pero ako yung lagi nilang pinupuri kaya inis na inis sakin si Luke. Speaking of Luke, di pa nya nasauli sakin yung tires ko ah! -.- I miss my Lamborghini already. Psh.

I just noticed na lahat ng tao ay nagtitinginan samin. Eh, paano naman ba kasi, parang binili na namin lahat ng tinda dito sa mall sa dami ng paper bags na dala namin.

Nagpasyal lang kami sa shoe stores. I love shoes! I was even surprised when Mae has the same taste as mine. Well, napagod rin kami sa pagma-mall. Haysss.

This has been the most confusing day of my life, indeed.