Toprak Kokulu

3.BÖLÜM (ADAM)

Medya_ Taladro. Yaprak Dökümü

İyi okumalar....

Olurda görüşemezsek,
Ölürde söyleyemezsek,
Ben seni çok sevdim

Yine içi kararmıştı genç kızın. Tuhaftı ama hava ne zaman yağmurlu veya bulutlu olsa içi kararır, hep olumsuz düşünürdü. Tıpkı şimdi olduğu gibi. İçi kararmış olumsuz düşünüyordu. Zaten içi bep öyleydi ama bunun gibi havalarda daha kötü olurdu. Sanki herşey üstüne geliyormuş gibi hissederdi.

Aslına bakılırsa bir bakıma hala gördüğü rüyanın etkisindeydi. Sevdiğini görmüştü rüyasında. Ona tekrar onu ne kadar sevdiğini söylemişti. Mutlu olmasını, onu düşünmemesini istemişti. Nasıl düşünmesinki sevdiğini? Zaten onun yüzünden ölmüştü. Birden içini tekrar bilindik bir acı kapladı.

Ölmek. Ne kadarda kolay söyleniyordu öyle. Oysa yaşaması. Yaşaması daha zordu. Öyle yıkıyorduki bu kelime. En güçlü, en akıllı, herşeye sahip olabilecek kadar malı mülkü olan insanı bile yıkıyordu.

Yaşamayı bile haketmediğini düşünüyordu genç kız. Böyle  olmak ona çok azap veriyordu.Her gülmek istediğinde yüreğine bir acı çörekleniyordu. Ama o haketmişti. Hatta bundan daha fazlasını hakediyordu. Gözlerindeki acının sebebi kendisiydi zaten. Aynanın karşısına geçtiğinde bunu görebiliyordu. İnsanlara baktıkça mutluluk veren mavileri şimdi öyle donuktu ki. Zaten etrafına bakıyor  ancak görmek istemiyordu.

Ellerini siyah salık saçlarının arasından geçirdi. Artık bu kadar düşünmek ona zarar vermeye başlamıştı. Hergün mutlaka en az bir kere ağrı kesici içiyordu. Bazen düşünmekten başı o kadar ağrıyordu ki ard arda iki ağrı kesici içmek zorunda kalıyordu.

Oturduğu masadan kalkıp elindeki hastanın  dosyasını dolaptaki yerine koydu. Doktordu. Başarısız bir doktor. Sevdiğinin hayatını kaybetmesine sebep olan bir doktor. İstifa etmek istedi. Fakat bakması gereken yedi yaşında küçük bir kardeşi  vardı. Hemen iş bulamazdı. Zaten zamanla katlanmaya başlamıştı bu mesleğe. Girdiği her ameliyatta olumlu sonuçlar aldıkça bu mesleği sürdürme kararı almıştı.

Son hastanında dosyasını düzenledikten sonra  hastanenin çıkışına doğru yürüdü. Tam hastanenin kapısından çıkarken yanında birinin varlığını hissetti.
Kafasını yavaş hareketlerle yana çevirince kendi yaşlarında uzun boylu iri yapılı bir adam olduğunu farketti. Buraya kadar herşey tamamdı fakat neden kendisine gülümseyerek bakıyordu. Ayrıca gözleri ışıl ışıl parlıyor, sanki kendisine birşey anlatmak için bakıyor gibiydi.

Duru adamın derdini anlamamıştı. Ya da anlamak istemiyordu. Bunun üzerinde çok durmadan adama arkasını döndü ve hastane kapısına adımını attı.

Asıl olaylar dördüncü bölümde başlayacak. Lütfen vote......