Toprak Kokulu

6.Bölüm (LANET)

Bir rüyanın içinde sevdam yarım kalmış. Uyanmak nasip olmamış.

Medya Kolpa_Gurur benim neyime.

Sıkıntıyla iç geçirdi genç kız. Uyuyamıyordu işte. Saatlerdir bir o yana bir bu yana dönüyor uykusunun gelmesini bekliyordu. Halbuki bugün çok yorulmuştu ama lanet olası uykusu birtürlü gelmiyordu. Birbakıma neden uykusunun gelmediğini biliyordu. Teyzesine çok sert çıkışmış üstüne üstlük teyzesi ne genç kızın suratına bakmış ne de genç kızla konuşmuştu. Ama kendini pekde suçladığı söylenemezdi genç kızın. Vesselâm oda bilirdi teyzesinin yarasını deşmeyi ama o hiçbir zaman teyzesi kadar düşüncesiz davranmazdı.

Boş boş baktığı tavanda birdenbire eskiyi hatırladı genç kız.

2 YIL ÖNCE

Sedyede hiç kıpırdamadan yatan adama dehşetle baktı. Hala birşeyleri idrak edemezken makinelerin hiç durmadan düz çıkan sesiyle elleri titremeye başlamıştı genç kızın. Ne oldu? Nasıl oldu? Bilmiyordu ama şu anda ameliyatın bitip genç adamı normal odaya almaları gerekiyordu.
Yaşadığı şok kelimelerle anlatılamazdı. O sırada etraftaki hemşirelerden birinin sesini duydu.
"Hastanın ölüm saati 20.47"dedi.

Genç kız duyduğu cümleyle kendini yırtarcasına kahkahalarla gülmeye başladı. Delirmeye başlamıştı. Başka açıklaması olamazdı. Attığı şiddetli kahkahalar anında durduğunda gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı. Sadece karşı duvara boş boş bakıyor gözlerinden sıra sıra yaşlar iniyordu. İçindeki acıyla birden bütün hastanenin duyabileceği, boğazı yırtılacak kadar büyük bir çığlık attı. Ona yardım etmeye çalışan hemşirelerin hiçbirini duymuyordu. Sertçe ellerini saçlarına getirerek çekiştirme başladı. Sanki dünyası kararmış, kalbiniyse birileri avuçlarının arasına alıp sıkmaya başlamış gibiydi. Etraftaki kimsenin sesini duymuyor, kendini parçalarcasına hıçkırıp ağlıyordu.

Ellerini, omuzlarına kadar inen siyah saçlarından çekerek yerden destek alıp doğruldu genç kız. Hızlı adımlarla sedyenin önüne gelip toptak kokulusuna baktı. Sedyede öylece yatıyordu. Komuşmak için dudaklarını araladı.

"Toprak kokulum... "dedi ellerini genç adamın yüzüne koyarak." Yüzün buz gibi olmuş. Dudakların morarmış. Saçların eskisi gibi canlı değil. Olsun burası zaten soğuk onun için üşümüşsündür. Sonra, şampuanını değiştiririz. Saçların eski canlılığına kavuşunca bende onlarla oynarım. Hem sende seversin saçlarınla oynamamı. Dizime yatıp 'hadi güzelim saçlarımı okşa.' dersin. Kalk toprak kokulum. Aç o aşık olduğum derin mavi gözlerini. Aç ki hergece yaptığımız gibi yıldızların altına yatıp onlara bakarak geleceğimizi hayal edelim. Sen yoksan bomboş olur hayatım. Sen olmazsan ben olamam. Seni bu kadar severken beni bırakıp gidemezsin.Olmaz! Allah kahretsin kalk! Mert lütfen kalk. "dedi herbir kelimesi acıyla kavrulurken. Kavrulan birtek kelimeler değildi. Kavrulan Duru'nun yüreğiydi. Ruhuydu.

Kolundaki keskin acıyla ellerini sevdiği adamın yüzünden çekti. Gözyaşlarının elverdiği kadarıyla gözlerini koluma dikti.Hemşirenin elindeki iğneyi görünce sakinleştirici yaptıklarını anlamıştı genç kız. Yavaş yavaş kapanan gözlerine lanet etti. Sevdiği adamı göremeyeceği için lanet etti. Kabul etmsede sevdiğiyle birlikte ölen ruhuna lanet etti. Çiçeklerini solduran,kalbini yerinden söküp atan bugününe lanet etti genç kız.

Karanlık genç kızı içine çekmeden önce gördükler fişi çekilince susan makineler, yüzü beyaz örtüyle kapatılan sevdiği adam ve onların bu haline dayanamayıp ağlayan birkaç hemşire. Gerisi karanlık. Hemde sonu olmayan...

ŞİMDİKİ ZAMAN

Aklına sürekli gelen arsız düşüncelerini aklından atıp ayağa kalktı. Kendi boğuk havası olan odasından çıkıp kardeşinin odasına girdi. Pembe, tüllerle kaplı yatağında melekler gibi yatan tertemiz hayat dolu kardeşine hayranlıkla baktı. Daha fazla kapıda durmayarak kendisine arkası dönük küçük kızın yanına sokuldu. Boynuna başını koyup mis gibi kokusunu içine çekti kardeşinin. Daha sonraysa lardeşinin kokusuyla uyuyakaldı genç kız. Tıpkı kardeşi gibi masum olduğundan bihaber.

-Duru'yu sevdiniz mi canlarım?

Ben çok sevdim. Sizde yorum yapmayı unutmayınnn.
Bide şu yıldıza pandik atmayı unutmayın olur mu... 👊