You don't love me... •LS mpreg•

40

Het is ondertussen al avond en Louis en ik liggen samen op bed tv te kijken. "Hazza, hoe laat is het?" Ik kijk snel op de klok. "Kwart voor 11," antwoord ik. Lou kijkt me aan. "Zullen we alvast naar de Eiffeltoren gaan?" Ik knik en ga recht zitten.

Ik kijk uit het raam naar de Eiffeltoren in de verte. Ik merk dat Louis naast me komt zitten en zijn hoofd tegen mijn schouder legt. "Mooi hè?" Ik knik. De Eiffeltoren is helemaal verlicht en het ziet er prachtig uit. Ik sta op en trek Louis ook recht. Ik trek hem tegen me aan en knuffel hem. "Ik ben zo blij dat ik je weer bij me heb. Ik was zo gebroken toen je weg was," fluister ik. Ik kus Louis zacht in zijn nek. Louis glimlacht zwak naar me. "Is er iets?" Vraag ik zacht.

Pov Louis

Harry vraag of er iets is. Langzaam schud ik mijn hoofd. Ik kan niet stoppen met denken aan die tijd. Het was vreselijk. En er zijn zo veel dingen gebeurd die ik Harry nooit verteld heb. Die ik Harry nooit durfde te vertellen. Ik kon nooit het goede moment vinden. En dit is ook zeker weten niet het goede moment, maar ik kan het niet langer geheim houden.

"Hazz, ik moet je wat vertellen." Verbaasd, maar vooral bezorgd kijkt Harry me aan. "Louis?" Vraagt hij als hij mijn gezicht ziet. "Gaat het wel?" Ik knik.

Langzaam maar zeker beginnen tranen te vallen. Eerst één, dan steeds meer. "Het gaat over de tijd dat ik bij Zayn was. Er zijn een aantal dingen gebeurd, die ik je nooit verteld heb. Ik kon het niet, maar nu kan ik het niet meer geheim houden."

Harry legt zijn hand op de mijne, als een soort gebaar van troost. Hij glimlacht bemoedigend naar me. "Ik heb je verteld over de tijd bij Zayn, maar je weet lang niet alles. Ik moet het gewoon kwijt. Ik heb meerdere keren geprobeerd de pijn te stoppen. Op verschillende manieren."

Harry kijkt me geschrokken aan. Hij wist dat wat ging komen erg was, maar dit had hij blijkbaar niet verwacht. Ik denk terug aan die vreselijke tijd. Ik heb in het jaar dat ik daar bij Zayn was, misschien wel 4 keer geprobeerd er een eind aan te maken.

"Louis," Roept Zayn. Ik hoor aan zijn stem dat hij dronken is. Fuck, hij mag me hier niet vinden. Ik vis snel een rol verband uit de verband doos die op de badkamer staat en ga dan snel terug naar mijn kamer. Ik bekijk mijn arm. Misschien als ik iets dieper had gesneden, was ik van alle pijn verlost geweest. Ik pak het mesje terug vast en duw het diep in de zijkant van mijn pols. Ik houd een schreeuw van pijn binnen. Zayn mag nu niet binnenkomen.

Net op het moment dat ik bijna wegval, slaat de deur open.
Zayn... Hij rent meteen op me af en bindt stevig een verband om mijn arm. Ik zie tranen in zijn ogen staan. Zou hij dan toch om me geven? "Please Lou, stop hiermee." Ik kijk hem spottend aan. "Zayn, wie denk je dat dit veroorzaakt heeft? Ik kan de pijn niet meer aan. Je doet me zoveel pijn Zayn." Hij snoert me mijn mond door me te knuffelen. Oké, dit zag ik niet aankomen. Hij slaat zijn armen stevig om me heen. Ik weet dat het niet lang duurt voor Zayn's stemming weer omslaat, maar ik geniet van dit moment. Ookal zal ik het nooit toe geven. Ik ben de laatste paar maanden meer om Zayn gaan geven. Ik ben niet verliefd, maar ik heb wel een kleine crush op hem. Na alles wat hij tegen me zei, ben ik Harry beetje bij beetje gaan vergeten. Natuurlijk houd ik nog van hem, maar het is anders dan eerst. Ik voel me niet telkens zo vies als Zayn weer iets doet. Prettig vind ik het zeker niet, maar het is wel eens erger geweest. Ondanks alles wat hij me aandoet, geef ik meer om hem dan ik ooit zou durven toegeven. Zeker na wat ik heb gezien van de man die een van de eerste dagen binnenkwam. Hij blijkt Zayn's stiefvader te zijn en ik heb zo'n vermoeden dat Zayn daar zijn agressie vandaan heeft. Zijn vader is vaak dronken en dan ook erg agressief. En ondanks wat Zayn bij me doet, heb ik medelijden met hem en verzorg ik hem als ik hem weer eens aantref met een bloedlip of een blauw oog.

Zayn tilt me op en draagt me naar zijn kamer, waar hij me neerlegt. Hij legt me neer op zijn bed en komt naast me liggen. Met zijn armen om me heen, voel ik me een beetje veiliger. Dan gaat zijn hand van mijn heup, waar hij eerst lag, steeds verder naar beneden. Ik ruik de sterke geur van alcohol. De waarheid komt hard aan. Zayn zal nooit echt om me geven. Het gaat hem puur om mijn lichaam. Ik ben niet belangrijk voor hem, alleen het genot dat ik hem kan geven. En bij die gedachte beginnen er alweer een aantal tranen te vallen.

Harry blijft me geruststellend over mijn hand wrijven terwijl ik hem dit vertel. Zodra ik klaar ben met vertellen, staar ik naar de grond. "Louis?" Ik kijk niet op. "Louis, alsjeblieft. Kijk me aan." Dit keer kijk ik op. Twijfelend kijk ik Harry in zijn groene ogen, waar ik elke keer weer in verdwaal. "Ik snap het. Hij was degene die voor je zorgde toen je het nodig had. Hij was er voor je, ookal deed hij ook al die andere dingen. Hij gaf je het gevoel dat er iemand om je gaf en dit zorgde ervoor dat je gevoelens voor hem kreeg. Misschien geen sterke gevoelens, maar ze waren er wel. En dat is oké. Ik snap het." Ik knik twijfelend. Zo heb ik het nog nooit bekeken. "Maar die gevoelens zijn nu weg toch?" Vraagt Harry, plotseling heel onzeker. Ik glimlach naar hem en druk een kusje op mijn ring. "Ja," zeg ik zacht. "Ik ben helemaal de jouwe." Harry kust me op mijn voorhoofd. "Ik hou van je." Ik wil net antwoorden als ik ineens vuurwerk hoor. Hebben we zo lang staan praten? Ik kijk op de klok. Nog 5 minuten. "Zullen we maar hier blijven?" Lacht Harry. Ik knik.

"Harry," roep ik. "Schiet op. Het is bijna zover." Harry komt de kamer terug binnen met twee glazen champagne. Glimlachend kijk ik naar hem. Op de tv begint het aftellen al.

"Tien."

Ik kijk Harry aan en ga wat dichter bij hem staan.

"Negen."

Hij kijkt naar beneden, naar mijn hand en glimlacht.

"Acht."

Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst.

"Zeven."

Ik glimlach tegen Harry's borst aan. Laten we hopen dat volgend jaar een beter jaar wordt.

"Zes."

Harry kijkt me aan.

"Vijf."

Hij legt zijn voorhoofd tegen het mijne.

"Vier."

Ik kus hem alvast kort op zijn lippen.

"Drie."

Ik kom iets dichterbij.

"Twee."

Ik kan Harry's adem op mijn lippen voelen.

"Een."

Ik druk mijn lippen op die van Harry. Buiten begint het vuurwerk te knallen.

"Happy new year Hazza."
"Happy new year Lou."

Heftig deeltje maar met cute einde. Waarom is Larry zo cute? Je kan serieus alles schrijven wat je wil, als het larry is is het gewoon cute. Anyway, hope you like it xx en ik moet echt eens stoppen met schrijven na middernacht want waarschijnlijk kan ik morgen (eigenlijk vandaag) mijn bed weer eens niet uit. Ach ja, Who cares. Het is vakantie :)