Πέρα από το Τέλος

Η αρχή

Το τρένο με ένα δυνατό σφύριγμα δηλώνει την άφιξη του στο σταθμό και στον τελικό προορισμό του. Όλοι κατεβαίνουν μαζί με τις βαλίτσες τους, τους σάκους τους η ότι άλλο είχαν μέσα τα πράγματα τους.

Έλσα
Είμαι πολύ νευρική με όλο αυτόν τον κόσμο γύρο μας, η Άννα φαίνεται να το διασκεδάζει αλλά εγω δεν μπορω να ησυχάσω, έχω ένα κακό προαίσθημα για αυτό το μέρος.
Επικρατεί πολυ φασαρία και συνωστισμός.

- Δεν το πιστεύω Άννα ! Ακούμε μια γνώριμη φωνή.

- Κριστόφ είσαι και εσύ εδώ ! Φωνάζει η αδελφή μου μεστή τρελή χαρά και τρέχει να τον αγκαλιάσει.

Ξαφνικά μια άγνωστη φωνή φωνάζει τραγουδιστά.

- Καλός ήρθατε στο σχολείο Κ.Μ.Τ.Ζ.Α.Κ. λοιπόν, λοιπόν έχουμε πολλά να δούμε και τόσο λιγο χρόνο για αυτό φτιάξτε δυο γραμμές, μια με κορίτσια και μια με αγόρια !.

Όλοι μας την υπάκουσαν και κάναμε αυτό που μας ζήτησε, χαιρετησα τον Κριστόφ και πείρα την αδελφή μου προς το μέρος που ήταν και τα υπόλοιπα κορίτσια.

- Ωραία λοιπόν τα κορίτσια ακολουθηστεμε ενώ τα αγόρια περιμένετε εδώ μέχρι να έρθει ο λιγον αργοπορημένος ξεναγός σας.

Ψαρις
Σοβαρά τώρα πρέπει να μου κάνετε πλάκα? Βλέπω την Αστριν να απομακρύνετε και με ποιανει ενα περίεργο συναίσθημα... Βαρεμάρας δεν ξέρω κανέναν εδώ και για κάποιο λόγο οι περισσότεροι είναι ντυμένοι κάπως περίεργα θα έλεγα. Τέλεια...

- χει δεν είναι και τόσο χάλια αρκεί να έχει κάτι να σπαταλάς την ώρα σου.
Απο το πουθενά ακούω κάποιον να μου μιλάει

- και εσύ είσαι ο ? Ρωτάω ξανά αν και έχω την μικρή υποψία ότι έχουμε ξανά συστηθεί.

- ο Τζακ πάγος αλλά μπορείς να με λες σκέτο Τζακ. Εσύ δεν είσαι ο Ψαρις ο ιδιοκτήτης εκείνου του περίεργου πλάσματος που κυνηγούσε μια μύγα?

- Ναι αυτός είμαι και το περίεργο πλάσμα είναι ο Φαφούτης. Είπα και δώσαμε τα χέρια για χειραψία.

- Λοιπόν Τζακ έχεις καμία ιδέα για το που είμαστε?

- Καμία απόλυτος αν και ξέρω κάθε γωνία της γης δεν έχω ξανά έρθει σε αυτό το μέρος.

Έλσα

Επί μια ώρα σχεδόν μας ξεναγεί αυτή η κοπέλα με το όνομα Αριελ σε αυτό το περίεργο κάστρο το οποίο θα είναι και το σχολείο μας. Τέλος μας οδήγησε σε ενα τεράστιο αμφιθέατρο γεμάτο με κόκκινα και πράσινα καθίσματα.
Εμάς μας είπε να κάτσουμε στα κόκκινα καθίσματα. Και Μετα απο μια ώρα περίπου ήρθαν και τα αγόρια.
Μόλις κάθισαν τα φώτα έσβησαν και φωτίστηκε η σκηνή.

Μια νεαρή γυναίκα εμφανίστηκε απο το πουθενά και άρχισε να μας μιλά.

- Καλωσορίσατε όλοι στο σχολείο ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ η για συντομία Κ.Μ.Τ.Ζ.Α.Κ, εγώ ειμαι η διευθύντρια σας. Και σας έφερα εδώ για να ξεδιπλοσετε τα χαρίσματα σας καθώς και για να βρείτε την πραγματική σας ταυτότητα. Όλοι εδω μέσα μου έχετε αποδείξει την αξία σας για να έρθετε εδώ, αλλά για να φύγετε χρειάζεται κάτι παραπάνω από αυτό που είστε τώρα. Αν θέλετε να φύγετε πρέπει να ολοκληρώσετε επιτυχώς τις σπουδές σας αλλιώς θα μείνετε εδώ πέρα για πάντα.( στο άκουσμα αυτών των λέξεων ένα ρίγος με διαπέρασε και μια βαβούρα εξαπλώθηκε σε ολη την αίθουσα η διευθύντρια καθάρισε τον λαιμό της τραβοντας μας την προσοχή και συνέχισε) ξέρω ότι ακούγετε τρομαχτικό αλλά πιστέψτε με δεν είναι, μόνο το 5% των μαθητών δεν επιτυγχάνει να αποφοίτηση, οπότε δουλέψτε σκληρά και δεν θα έχετε τίποτα να χάσετε αλλά αντίθετος θα κερδίσετε. Τα μαθήματα ξεκινάνε αύριο μετά το μεσημεριανό. Να είστε όλοι εκεί. Οι ξεναγοί σας θα σας ενημερώσουν για τις περετερο λεπτομέριες.

Είπε και εξαφανίστηκε οπως ακριβώς εμφανίστηκε.

- Λοιπόν λοιπόν φτιάξατε πάλι τις σειρές σας όπως ήρθατε εδώ και ακολουθηστεμε.

Η " ξεναγός" μας, μας οδήγησε όλους μέχρι ενα μέρος με δυο μακροστενους διαδρόμους.

- Ο δεξιός διάδρομος με το κόκκινο χαλί είναι οι κοιτώνες των κοριτσιών. Ενώ ο διάδρομος με το πράσινο είναι των αγοριών. Τα κορίτσια ακολουθηστεμε ενώ εσείς αγόρια περιμένετε να έρθει ο δικός σας ξεναγός.

Ενα δυνατό επιφώνημα απελπισίας ακούστηκε από την μερια των αγοριών. Αλλά δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ με αυτούς τώρα. Σήκωσα την βαλίτσα μου και πήγα να ακολουθήσω τους άλλους όταν ξαφνικά έπεσα πάνω σε κάποιον.

- Ο λειπαμε πολύ ζητώ συγγνώμη.λεω χαμηλονοντας το βλέμμα μου στο έδαφος θάλασσα τα έκανα παλυ

- Ε εντάξει δεν έγινε και τίποτα. Μου
απαντά γελώντας. Γυρνάω το βλέμμα μου να τον κοιτάξω και νομίζω πως χάνω την λαλιά μου. Έχει κάτασπρα μάλια και σκουρόχρωμα μπλε μάτια σαν του πάγου. Και αυτός μοιάζει να με παρατηρεί με την ίδια προσοχή οπως εγω οταν ομως πήγε να πει κάτι

- Έλσα έλα
- Τζακ που είσαι?

Μας φώναζαν έτσι έφυγα χωρίς να πω λέξη ντράπηκα τόσο πόλι αλλα δεν έχω ιδέα για ποιο λόγο.

Τζακ
Την βλέπω να φεύγει γρήγορα από κοντά μου και δεν ξέρω γιατί αλλα
για κάποιο λόγο στο άκουσμα του ονόματος της άρχισα να βουίζουν μέσα στο κεφάλι μου παιδικά γέλια,  νοιώθω τόσο περίεργα όταν την κοίταξα στα μάτια δεν ξέρω ένοιωσα κάτι πολύ περίεργο

- Γη καλεί Τζακ ! Μου λέει ο Ψαρις κουνώντας το χέρι του μπροστά στο πρόσωπο μου

- Ει κοφτω

- Που ταξιδεύεις έλα έχουμε ξεκινήσει δεν θέλεις να μείνεις πίσω . Μου λέει ειρωνικά και τον χτυπάω ελαφρα στον ώμο. Κάτι μου λέει πως θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα χρόνια λέω στο εαυτό μου και τρέχω να προλάβω το Ψαρι αφού κοιτάξω μια τελευταία φορά πίσω μου.