Πέρα από το Τέλος

Συγκάτοικοι

Έλσα

Μέσα στο πανικό που επικρατούσε έχασα απο τα μάτια μου την Άννα. Ο πανικός άρχισε νε με κυριεύει, δίχως την Άννα κοντά μου νιώθω ανίκανη να ελέγξω τις δυνάμεις μου. Ηρέμησε, ηρεμισε.

- χει !! Είσαι καλά? Με ρωτα μια κοπέλα. Περνώ μια βαθιά ανάσα και γυρνάω να την κοιτάξω, όταν ξαφνικά βλέπω μπροστά μου την Ραπονζελ! Ευτυχώς δεν θα ήθελα να ήταν κάποια άλλη αυτή την στιγμή.

- Γειά σου ! Ραπονζελ σωστά? Την ρωτάω.

- Ναι, σωστά το πέτυχες! Και εσύ είσαι η Έλσα σωστά?

- Ναι εγώ είμαι.. Είπα κάπως καχύποπτα

- Τέλεια άρα σε βρήκα !! Γιατί προς στιγμήν νόμιζα πως ήσουν η αδελφή σου μοιράζεται τόσο πολύ ! Εκτός απο τα μάλια και τις φακίδες και το γούστο στα ρούχα και... Πήγε να πει και κάτι ακόμα αλλά την διέκοψα.

- Ναι το κατάλαβα! Τις είπα απαλά και συνέχισα, Αν κατάλαβα καλά για κάποιο λόγο με έψαχνες σωστά?

- Ναι !! Λοιπόν ήθελα να σου πω πως εγω και εσυ είμαστε συγκάτοικοι !! Μου είπε με στην τρελή χαρά και με άρπαξε από το χέρι ψάχνοντας το νούμερο απο το δωμάτιο μας. "Μας" αυτό δεν μου ακούγετε και τόσο καλό! Μπορεί να γίνει κάτι κακό !

Η Ραπονζελ ξαφνικά σταματά απότομα δίπλα απο την πόρτα με το νούμερο 38.

- Και εδώ είμαστε λέει και με αρπάζει απο το χέρι και μπαίνουμε γρήγορα μέσα !.

Το δωμάτιο είναι αρκετά με δυο μεγάλα κρεβάτια με ουρανό, δυο γραφιά δίπλα, δίπλα μια μεγάλη βιβλιοθήκη γεμάτη με βιβλία ενα τραπέζι με δυο καρέκλες και έναν καναπέ με δύο πολυθρόνες αντικριστά η μια απο την άλλη και στην μέση ενα μικρό τραπεζάκι που κοιτα, οπως και ο καναπές προσ την πλευρά του μπαλκονιού. Ποιό περα απο την Βιβλιοθήκη υπάρχει μια μεγάλη ντουλάπα, μάλλον θα την έχουμε κοινή σκευτικα καθως την παρατηρούσα, και τέλος απέναντι απο την ντουλάπα στον άλλο τοίχο υπήρχε μια πόρτα που οδηγούσε στο μεγάλο μπάνιο με την μεγάλη πορσελάνη μμπανιέρα.

- ουαου το δωμάτιο μας είναι κατά πόλιν μεγαλύτερο απο τον πύργο που εμένα, φυσικά δεν έχει κουζίνα αλλά είναι απίθανο ! Φωνάζει ενθουσιασμένη η Ραπονζελ καθως πευτει με φορά πάνω στο κρεβάτι της.

- Όντος είναι πολύ ωραίο ! Σύμφωνο μαζί της.

- Έλσα?

- Ναι ?

- Σε φοβίζει και εσένα όλο αυτό που γίνετε? Δεν είχα καταλάβει τόση ώρα που την γνωρίζω ότι φοβόταν και αυτήν όσο και εγώ, ήταν θαρραλέα το παραδέχομαι όλοι έχουμε φρικάρει με αυτήν την κατάσταση αλλά αυτην τόση ώρα μας αποσπουσε την προσοχή ώστε να ξεχνάμε ότι μας φόβιζε, αν και η ίδια φοβόταν όσο και εμείς.
Πήγα κοντά της και κάθισα δίπλα της.

- Δεν ξέρω τι γίνετε εδώ πέρα και αν θα πρέπει να το φοβόμαστε η όχι, αλλά όσο είμαστε ενωμένοι και δεν μας κυριεύουν οι φόβοι μας τίποτα δεν μπορεί να μας συμβεί. Της είπα γλυκά ακουμπώντας τον ώμο της. Η Ραπονζελ δεν απάντησε τίποτα απλός χαμογέλασε και με αγκάλιασε σφιχτά, δεν είχα συνηθίσει σε τόσο κοντινές επαφές με ξανους ανθρώπους και αν το έκανε οποιοσδήποτε άλλος θα είχα πανικοβληθεί, όμως για πρώτη φορά δεν φοβήθηκα, ούτε αντέδρασα περίεργα.. Ευτυχώς.

Ψαρις

Είμαστε επί πόση ώρα και ολο μπλα,μπλα ο τύπος ααα ειλικρινά ποτέ θα τελειώσει ? Τα πόδια μου με πεθαίνουν απο την ορθοστασία !!
Βαρια αναστεναζω και ο Τζακ σκάει στα γέλια.

- Χαχα πολυ αστείο να βλέπεις κάποιον να πεθαίνει αποτην βαρεμάρα ! Του λέω ειρωνικά.

- Έλα μωρέ χαλάρωσε όπου νανε θα σταματήσει να μιλάει λέει και κάνει τάχα πως μέτρα αντίστροφα με τα δάχτυλα του.

- Δεν πρόκειται να.... Ησυχία εξαπλώνεται... Σταματήσει, σταμάτησε!?! Μένω με ανοιχτό το στόμα και τον κοιτάω απορημένα.

- Μην με κοιτάς έτσι ο Λαγος μιλάει περισσότερη ώρα απο αυτόν τον τύπο. Λέει καθως προχωρά μπροστά, τελικά είναι πολύ ενδιαφέρον τύπος.

- Άντε έλα βγάλαν την λίστα με τα δωμάτια !

- Έρχομαι ! Του φωνάζω καθώς τρέχω να τον προλάβω...

- Λοιπόν Φαφούτη φαίνετε πως αποκτήσαμε έναν νέο φίλο. Λέω στον Φαφούτη αλλά και κυριότερα στον εαυτό μου.

Μεριντα

Εγώ από οτι φαίνετε θα συγκάτοικο με αλλά τρία άτομα ! Τέλεια ! Δεν το πιστεύω... Ας ελπίζω πως δεν θα έχουμε μπελάδες. Καθώς μπαίνω στο δωμάτιο βλέπω ένα κορίτσι να χοροπηδάει παρέα με ένα άλλο πάνω σε ένα κρεβάτι. Αν δεν κάνω λάθος αυτές οι δυο είναι η Άννα και η Νεράιδα των Δοντιών?

- Χει τι γίνετε !? Της χαιρετάω-ρωτάω φιλικά !

- Γειαααα !! Φωνάζει ενθουσιασμένη Καθώς πηδά ενθουσιασμένη απο το κρεβατι η Άννα και έρχεται και με αγκαλιάζει σφιχτά, πολυ σφιχτά , υπερβολικά σφιχτά καλε !!!  Θα με σκάσει ! Όταν με αφήνει να πάρω ανάσα αρχίζει να λέει ενθουσιασμένη

- Ποσό χαίρομαι που θα είμαστε συγκάτοικοι !!! Είμαστε όλοι τέλεια παρέα και φαντάζομαι και ομάδα !!! Εσύ, εγώ, η Νεράιδα και η Αστριν !

Η Αστριν ? Άρα αυτή θα είναι το τελευταίο κορίτσι που θα μένει μαζι μας, τέλεια πλάκα θα έχει όλο αυτό, προς στιγμήν είχα άγχος, για το τι θα πέσω πάνω του αλλα τελικά είναι μια χαρά !!