Όλοι ξέρουμε την αρχή και το τέλος της μιας ιστορίας. Άλλα μετά τι γίνετε, αυτό ήταν?
Μια μέρα ξαφνικά όλοι οι ήρωες καλοί η κακοί ξυπνάνε μέσα σε βαγόνια τρένου φορώντας σχολικές στολές με προορισμό ένα άγνωστο για όλους σχολείο. Εκεί για να φύγου...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αλήθεια παππού? - Ναι γλυκιά μου όταν είσαι παιδί έχεις την δύναμη να λες και να πιστεύεις ότι θες αλλά όταν μεγαλώσεις βλέπεις τα πράγματα άλλιος.
Τζακ
Πετάγομαι στην κυριολεξία από τον ύπνο μου. Αυτό το όνειρο με πονάει κάθε φορά που ξυπνάει αυτή την ανάμνηση.
Είναι βράδυ και το φεγγάρι είναι γεμάτο.
Γιατί ποτέ δεν μου λες τίποτα φίλε μου..
Αναστεναζω και ξαπλώνω πάλι, το μυαλό μου απλός τρέχει με τρελούς ρυθμούς όσους αιώνιες και αν έχεις ζήσει όσος καιρός και να έχει περάσει ακόμα και μια ξεχασμένη ανάμνηση έχει τον ίδιο πόνο.
Τα σκέπασμα τα είναι μαλακα και το κρεβάτι το ίδιο ο ουρανός είναι μπλε πάνω από το κεφάλι μου και τοίχοι πέτρινοι.
Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έμεινα σε σπίτι..
Η περίεργη μινιατούρα δράκου σηκώνει το κεφάλι της και με κοίτα. Είναι αρκετά περίεργος αυτός ο μικρός δράκος. Ο Αφέντης του κοιμάται δίπλα του καλού καιρού αν και είναι από χώρα με βαρύ χειμώνα δεν μπορώ να τον θυμηθώ σαν παιδί. Αλλά ξέρω σίγουρα ότι θα κάνουμε καλή παρέα.
Όσο για εκείνον τον κόκκινο μαλλί δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά δεν μου φαίνεται και τόσο καλός όσο θέλει να δείχνει.
Τέλος πάντων πρέπει να κοιμηθώ αύριο είναι η πρώτη μέρα.
Και μετά από έναν χρόνο απουσίας γύρισα να συνεχίσω αυτό που άφησα 😋 Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα έξτρα κομμάτι μικρού μεγέθους που θα μας φέρνουν κάθε φορα ποιο κοντά σε όλους μας τους ήρωες.
Τα λέμε στα επόμενα και αν σας αρέσει αφήστε σχόλιο ή ένα ⭐
