Çerkez Taş'ı

KAÇIŞ Bölüm 6

Kolumdan deli gibi sürüklerken küçük bir çocuğun annesinin adımlarına ayak uydurmaya çalıştığı gibi yürümeye başladık.

Ben onun ne yapacağını izlerken kendi ise önce odadan çıkıp birlikte evin çıkış kapısına geldiğimizde beni kucakladığı gibi penceden çıkardı.

"sen beni burada bekle sakın biyere kaybolma"

tamam demeye fırsat bile vermeden pencereyi kapatıp içeriden sırt çantasını aldı ve kapıdaki adama bir yumruk çakarak koşar adımlarla yanıma geldi ve kulmdan tuttuğu gibi yine beni sürüklemeye başladı.

"nereye gidiyoruz şimdi "dedim 

duymamazlıktan gelince daha da sinir olarak galiba biraz yüksek sele konuştum ki ellerini ağzımı kapatarak çıkıştı: 

"sussana be salak mısın şimdi yakalatacaksın bizi .Bi o çeneni kapatırsan düşünmeye çalışıyorum"

ah gıcık işte hem kendi beni duymamazlıktan geliyor sonrada bağırınca çıkışıyor dengesiz işte ne olacak

bu şekilde bi yandan dakoca adımlarına yetişmeye çalışırken ormanın iç kısımlarına doğru ilerliyorduk ve dayanamayıp sordum.

"şeeyyy acaba bir şeyler düşünmeyi bırakıp bi plan yaptıysan öğrenebilir miyim şu planı bende"

bir yandan korkak ses tonumla bu soruyu sorarken bana önce şöyle bir bakıp devam etti.

"Evet bir plan buldum bu gece boyunca o panron dedikleri herifin adamları bizi arayacağı için kendimize uyuyabilmek için uygun bir ağaç bulup bu geceyi ormanda geçirceğiz hatta buldum bile" diyip bir ağaca yöneldi ve devam etti ...

"ama senişimdi bu ağaca nasıl çıkaracağız onu düşünelim."

ne ne yani bi gece boyunca ağaçta mı uyuyacaktık bu hiç iyi bir fikir deyil.

" Sen delirdin mi ağaçta nasıl uyumayı düşünüyorsun Hem ben bu ağaca çıkamam çok yüksek iki saattir düşündüğün plan bu muydu yani?"

" bana bak küçük hanım senin arkandan gelip hem seni kurtarmak için şurda kırık takla atıyorum bi de sana  plan beğendiremiyoruz çok iyi bir planın varsa sen söyle de uygulayalım o zaman. 

yanii aslında haklıydı çocuk o kadar beni kurtarmaya çalışıyo benim şu ayptığıma bak off mia off şu düştüğün hallere bak ağaçta mı uyuacaksın şimdi hemde bu odunla.

"İyi peki o zaman ama sen beni önce şu ağaca çıkar sonra da kendine başka bir ağaç bul seninle aynı dalda yatmamı beklemiyorsun herhalde."

"Baksen hem seni ağaca çıkarıcam hemde iki saattir aradığım ağacı sana bırakıcam oldu madem benle  uyumak hoşuna gitmedi gidip başka ağaç ta sen yatarsın minikcadı."

al işte  bu çocuk gerçekten odun hatta odun daha yumuşak kalır bunun yanında.

"off tamam be artık kader mahküm bi gece katlanıcaz iki oduna, ağaç ve sen yani "

diyip ağaca yöneldim ve çıkamaya çalıştım ama neden olmuyo ki bu öf be ne zormuş ağaca tırmanması bu arada nezih de bana kendisini gülmemek için zor tutarak bakarken ne kadarda denesem çıkamıyordum.

en sonunda kabullenip şirim bi bakış atarak beni ağaca çıkarmasını istedim.

"şey Nezih acaba beni çıkarırmısın ben çıkamıyorum daa." 

olabilidiğim en şirin konuşamamdı ona karşı.

bana önce şöyle bir bakarak konuştu odun efendi.