Zielloos 2

Proloog deel 1:

Het donker van de nacht, iets waarvoor ik bang ben en bang was. Het lijkt op een soort sluipmoordenaar die, hoe laat het is, steeds gevaarlijker wordt. Alleen net op het moment dat die je wilt aanvallen, wordt het dan toch licht. Het licht zwakt de moordenaar weer af en je bent weer veilig.

Alleen deze nacht voelt anders, alsof de moordenaar een soort schild had opgebouwd en nu al op zijn sterkst was, het was zelfs nog niet eens helemaal donker. Natuurlijk was het niet erg slim van me geweest om alleen op pad te gaan: niemand wist waar ik was en ook zouden ze me nooit komen zoeken.

Ik ben dus alleen, midden in een groot bos en voel een lichte paniekaanval opkomen. Via mijn neus adem ik in en via mijn mond uit en op deze manier krijg ik mijn ademhaling weer onder controle. Opnieuw kijk ik om me heen en opnieuw herken ik niets. Zuchtend neem ik dan maar een besluit: met mijn stijve lichaam een boom inklimmen. Hardlopend ren ik langs wat bomen heen om uiteindelijk zo hoog mogelijk in een hoge boom te springen. Meteen begin ik met mezelf optrekken en door mijn benen ook nog tegen de stam te duwen kom ik al snel hoger van de grond.

Na een paar minuten sta ik op een tak en kijk ik uit over het enorme bos waarvan ik zo ongeveer het middelpunt ben. Natuurlijk was het niet slim geweest om gewoon maar ergens naar toe te lopen, maar ik mijn ogen zijn nog goed, dus vaag zie ik wat lichtjes in de verte: op ruim tien kilometer afstand.

Ik besluit maar hardlopend te gaan en laat mij via de stam naar beneden glijden. Mijn enkel zwikt om, maar de pijn negerend begin ik toch te sprinten. Binnen enkele minuten verlaag ik mijn snelheid als ik langs een omgevallen boomstam kom. Als goed is was ik die op de heenweg ook al tegengekomen.

'Mam?!' hoor ik Sasha ineens schreeuwen. Een paar minuten geleden was ik de poort doorgerend en nu sta ik in de bar met een biertje in mijn hand: alcohol kan ik nu eenmaal goed gebruiken na een dag zoals dit. Ik neem snel nog een slok en draai me dan om. Een huilende Sasha staat in de deuropening. Op haar handen zitten druppels bloed en ook in haar haren zit bloed. Met iets te veel kracht zet ik het flesje neer en ren meteen naar haar toe. Het geluid van vallend glas negerend pak ik de schouders van Sasha vast en zeg: 'Wat is er?'

Haar ogen worden groter als ze beseft dat ik niet weet wat er aan de hand is. Ze zegt zacht: 'Het is Evelyn, ze zakte ineens in elkaar.'

OMG IK BEN ZO BLIJ DEZE COVER IS OOK ZOOO MOOI (door: @Darkancy )

ik hoop dat het met lukt om vanavond het eerste hoofdstuk te schrijven, want school zorgt er (helaas) voor dat ik alleen nog maar in het weekend tijd heb voor wattpad. Maar ja... ik moet 8 (!) onvoldoendes ophalen en voor het aankomende rapport moet ik er 5 of minder staan van mam. Natuurlijk gaat dit mij lukken, maar dan heb ik dus wel nóg minder vrije tijd xD (in de derde heb je nu eenmaal het meeste huiswerk van alles volgens mijn broer)

Jullie dus ook maar veeeel succes met school <3