To νησί των εραστών

Chapter 1

  Ρίχνω μια ματιά στην τάξη όταν βλέπω ότι ο Γιάννης έκανε φούσκες με την μπαμπαλού, η Δήμητρα ζωγράφιζε το θρανίο, ο Κώστας κοιτούσε ανέκφραστος το ταβάνι ενώ η Αλεξία κοιτούσε επίμονα το πάτωμα με σταυρωμένα χέρια.
 Και να'τος ο Nαϊαλ, τα παιδιά τον φωνάζουν Νι. Κατάγετε από την Ιρλανδία και μπορώ να πω πως είναι πολύ αγαπητός προς τους συμμαθητές και τους καθηγητές μας. Τα μάτια του κοιτούσαν προσεχτικά -μπορεί να ήταν ο μόνος-  αλλά και βαρετά τα λόγια του καθηγητή. Γύρισε το βλέμμα του προς την πλευρά μου μα γύρισα αμήχανα από την άλλη.
«Σε κοίταξε Πέλυ! Ξανά!» ψιθύρισε με ενθουσιασμό στο αυτί μου, η Λάουρα.
«Ποιος;» έκανα πως δεν ήξερα τίποτα. Εκείνη μου έκλεισε το μάτι.
«Α ναι! Τι; Δεν με ενδιαφέρει, αλήθεια.»
«Ας το πιστέψω.» ο καθηγητής μας, ξερόβιξε και γύρισε προς το μέρος μας σηκώνοντας το κεφάλι του από την έδρα.
 «Και τώρα έχω να σας πω κάτι πιο ευχάριστο.» μετά από 15 λεπτά "κύρηγμα" για τα σκουπίδια στο προάυλιο, ο καθηγητής Μαστοράκης αποφάσισε να μας πει κάτι πραγματικά ευχάριστο.
 «Τέλος του μήνα θα πάμε μια εκδρομή.»
 Τα παιδιά άρχισαν να φωνάζουν στην τάξη με αποτέλεσμα ο καθηγητής να μην ακούγετε.
«Ακούστε σας παρακαλώ!» είπε ευγενικά «η εκδρομή θα είναι πέντε ή εφτά μέρες ανάλογα. Εσείς διαλέγετε.»
«Εφτά! Εφτά!» φωνάζαν όλοι μαζί αλλά εγώ δεν αντιδρούσα γιατί δεν ήξερα ακόμα αν θα μου έδιναν την άδεια οι γονείς μου.
«Και που θα πάμε, αν επιτρέπετε;» ρώτησε η Στέλα μιλώντας όσο πιο δυνατά μπορούσε για να "πατήσει" τις φωνές των συμμαθητών μας.
«Δεν ξέρω που ακριβώς κοπέλα μου..πάντως θα είναι σε νησί. Δεν γνωρίζω περισσότερα.»
  Η Λάουρα ήρθε κοντά στο αυτί μου και είπε «Μας υποχρέωσε ο γέρος» και γέλασε.
Είχε δίκιο. Δεν μας έδωσε καμία χρίσιμη πληροφορία. Ωστόσο ήλπιζα οι γονείς μου να με αφήσουν να πάω σε μια τόσο καταπληκτική εκδρομή! Άλλοστε...θα ήταν και ο Νι εκεί, όπως και όλα τα αγόρια τις τάξη μας.

 Στο διάλλειμα ήρθαν περίπου 6 κορίτσια και με ρωτήσανε αν θα πάω στην εκδρομή.
«Ίσως»
«Μπορεί»
«Δεν ξέρω»
Οι απαντήσεις μου ήταν μονολεκτικές αλλά έπαιζα καλά τον ρόλο χωρίς να δίχνω πόσο απελπισμένη είμαι.

Περίμενα πως και πως να πάω σπίτι να ρωτήσω τους γονείς μου για την πενταήμερη εκδρομή του σχολείου. Στο μυαλό μου ήταν ο Νι συνέχεια..
 Φτάνωντας σπίτι άκουσα το σκύλο του γείτονα να γαυγίζει, θα γνώριζε πως ήμουν εγώ. Εισήλθα στην είσοδο και κατάλαβα πως δεν υπήρχε κανένας σπίτι μου εκείνη τη στιγμή.
Μόλις μπήκα στο σπίτι είδα πιάτα βουνό στο νεροχύτι και ανοιχτή τηλεόραση «Μαμά; Μπαμπά;» παρ'όλα αυτά κανείς δεν απαντούσε.
 Σκέφτηκα πως δεν θα αργούσαν όπου και να πήγαινουν αφού άφησαν ανοιχτή την τηλεόραση του σαλονιού, έτσι έκατσα και έπλεινα τα πιάτα που βρισκόντουσαν στο νεροχύτι και έκανα κάποιες μικροδουλειές. Ύστερα έκατσα στο σαλόνι και διάβασα ένα από το περιοδικά που υπήρχαν πάνω στο τραπέζι του σαλονιού.
«"Cosmopolitan" Χμμ..ενδιαφέρον» άνοιξα τις πρώτες σελίδες και υπήρχε ένα δείγμα από κρέμα L'OREAL Paris. Αν και ήμουνα πάρα πολύ περίεργη να την δοκιμάσω ή να την μυρίσω δεν την ακούμπησα και άλλαξα σελίδα.
 Αφού ξεφύλισα όλο το περιοδικό πήρα μια μπανάνα από τον πάγκο της κουζίνας. Πριν προλάβω να την ξεφρουδίσω η πόρτα άνοιξε και μπήκε η μητέρα μου με σακούλες στα χέρια της.
«Να σε βοηθήσω» πήγα προς το μέρος της.
«Όλα εντάξει.» μου είπε ενώ άφηνε τις σακούλες κάτω. «Που είναι η αδερφή σου;» ίσιωσε την μέση της.
«Δεν έχει έρθει ακόμα, που να ξέρω εγώ που είναι;»
«Όταν έφυγα εγώ ήταν εδώ.» είπε με παράξενο βλέμμα και ανασήκωσε τα φρύδια της.
«Ισως πήγε στον Άλεξ.»
 Ναι, ο Άλεξ είναι το αγόρι της. Ναι, η 14χρονη αδερφή μου έχει αγόρι. Και ναι, εγώ είμαι 16 και δεν έχω. Καλό;
«Σωστά. Βοήθησε με, με τα πράγματα.» σήκωσα δύο σακούλες και τις ακούμπησα στο πάγκο.
Καθώς τοποθετούσαμε τα πράγματα απόφασησα να μιλήσω στην μητέρα μου για την εκδρομή του σχολείου.
«Θέλω να σου πω..» της απεφθήνθηκα.
«Πες» απάντησε ενώ τοποθετούσε τα πράγματα στα ράφια και η φωνή της ακουγόταν πραγματικά απασχολιμένη.
 Άρχισε να χτυπάει το κινητό μου και ήξερα πως δεν θα της πω ποτέ αυτό που θέλω. Το κομμάτι  "Angels On The Moon" γέμιζε το δωμάτιο με τις όμορφες μελωδίες της.
 Σήκωσα το τηλέφωνο και άκουσα τη φωνή της αδερφής μου να λέει "θα αργίσω, φάτε" όταν την ρώτησα το γιατί μου είπε ότι θα τα πούμε από κοντά.
 Αφού το έκλεισα και ενημέρωσα την μητέρα μου συνέχισα αυτό που ήθελα να πω νωρίτερα.
 «Το σχολείο μας διοργανώνει μια εκδρομή για το τέλος του μήνα» συνέχισα.
«Ναι..μπορείς να πας.» είπε εκείνη χαλαρά.
«Ένα λεπτό» έκανα μια παύση «είναι μια πενταήμερη εκδρομή.»
Δεν άκουσα τίποτα.
«Μαμά;» ρώτησα.
«Τι; Νομίζεις θα σε αφήσει ο πατέρας σου να πας; Είναι επικύνδινα.»
«Ε για αυτό θα τον πείσεις εσύ..Έλα βρε μαμά! Αυτές είναι εκδρομές που θα θυμάμαι για πάντα!»
«Έχεις δίκιο..» πήρε μια ανάσα «Καλά! Θα τον πείσω.»
«Ευχαριστώ, Ευχαριστώ, Ευχαριστώ» σε κάθε "ευχαριστώ" της έδινα και ένα μεγάλο φιλί στο μάγουλο.
«Φτάνει, φτάνει..» με έσπρωχμε -γλυκά πάντα- «προσπαθώ να κάνω μια δουλειά εδώ!»
«Με συγχωρείς..με συγχωρείς! Πάω στο δωμάτιο μου τώρα!» έφευγα σίγα σίγα φτάνωντας προς το σκοτεινό χολ και προς το δωμάτιο.
 Μπήκα στο facebook για να ενημερώσω την Λάουρα για τις τελευταίες εξελίξεις με την μητέρα μου.
«Το ήξερα!» απάντησε στο μήνυμα μου. Ήταν σίγουρη πως κάτι θα γίνει και θα έχω το "ναι" για να πάω στην εκδρομή. Ήμουν πολύ χαρούμενη! Όμως ακόμα περίμενα την άδια του πατέρα μου.
 Χάζευα στο facebook όταν χτύπησε το κουδούνι. Κατάλαβα ότι ήταν η αδερφή μου όταν εκείνη μπήκε στο δωμάτιο. Ακούμπησε την τσάντα της πάνω στο κρεβάτι μου και μου είπε «Χωρίσανε οι γονείς του»
 Έμεινα άναυδη όταν μου εξήγησε τον λόγο «Ο πατέρας του πήγαινε με την καθαρίστρια του διπλανού μαγαζιού. Ήταν πολύ χάλια εκείνος. Υποστιρίζει την μητέρα του βέβαια.»
«Λυπάμαι..» είπα ενώ είχα καρφώσει το βλέμμα μου στο μωβ χαλί του δωματίου μου.
«Κι εγώ..» είπε και συμπλήρωσε «αλλά θα είναι εντάξει..του είπα να περάσει από εδώ αργότερα.»
«Το ξέρεις ότι θα είναι ο μπαμπάς εδώ αργότερα ε;» ο πατέρα μου είχε φοβερό πρόβλημα για τις σχέσεις μας με αγόρια. Μας θεωρούσε μικρές και ανώριμες για τέτοιου είδους σχέσεις.
«Δεν με ενδιαφέρει..» πήρε μια ανάσα «Αυτός να είναι καλά.»
Αφού συζήτησαμε για λίγο πήγε στο δωμάτιο της και ξάπλωσε γιατί δεν είχε την καλύτερη διάθεση.
 Λίγες ώρες αργότερα άκουσα τον πατέρα μου να μπαίνει στο σπίτι και να αφήνει τα κλειδιά στον πάγκο της κουζίνας. Κατάλαβα πως ήταν η ώρα να του μιλήσω για την πενταήμερη του σχολείου. Απλά έπρεπε να τον πιάσω με το καλό.
«Γεια σου μπαμπά. Πως είσαι;» τον φίλησα στο μάγουλο.
«Καλά μωρό μου εσύ;» μου ανταπέδωσε το φιλί.
«Πολύ καλά..Ήθελα να μιλήσουμε για το σχολείο σχετικά με μια εκδρομή.»
«Ναι...;»
«Μπορώ να..;»
«Όχι τώρα καλή μου.» με διέκοψε «Είμαι πολύ κουρασμένος. Θα τα πούμε αργότερα εντάξει;»
«Καλά» έφυγα για το δωμάτιο μου. Ήξερα πως δεν υπήρχε καμία ελπίδα να πάω σε αυτήν την περιβόητη εκδρομή που θα βρισκόταν και ο Νι!
Οι ώρες περνούσαν και ο Άλεξ ήταν ήδη στο δωμάτιο με την αδερφή μου. Την άκουγα να γελάει ενώ εκείνος δεν ήταν καλά αλλά μπορώ να πω πως τον ακούγα κι εκείνον να γελάει σε μερικά σημεία. Μαζί τα ξεπερνάνε όλα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό σε μια σχέση.
 Η ώρα ήταν έντεκα το βράδυ όταν ο πατέρας μου μπήκε στο δωμάτιο και έκατσε στο κρεβάτι ενώ εγώ διάβαζα ένα ωραιότατο βιβλίο.
«Πες μου για την εκδρομή λοιπόν.» άφησα το βιβλίο και στράβωσα τα πόδια μου για να του μιλήσω.
«Δεν ξέρω..νομίζω πως είναι λίγο επικύνδινδα δεν νομίζεις;»
«Όχι μπαμπά, καθόλου!»
«Να ξέρεις πως εγώ είμαι αρνητικός. Τώρα δεν ξέρω τι επιχειρήματα θα χρησιμοποιήσει η μητέρα σου για να με πείσει. Καληνύχτα» το ύφος του ήταν αυστηρό. Βγήκε από το δωμάτιο.
Η πόρτα άνοιξε ξανά και πετάχτηκε το κεφάλι της μητέρας μου, μου ψιθίρισε «θα δω τι μπορώ να κάνω.» έκλεισε ξανά χαλάρα «καληνύχτα» άνοιξε απότομα και ξανά έκλεισε.