Tan vakti ağardığında ruhundan ayrı oturmaktaydı zâtı
... yeryüzüne bakarken
Semâdakilerden gelen bir fermanla
Asli görevini unutup sevmeye başlamıştı kalbi
Ve bir genç sıcacık göğsüne
buz gibi bir şiir iliştirmişti
soğuklardan korkarken
Peki ya bu cüret neredendir ?
Her ne kadar bilmesede gizemli bir bakışı
Ve dahi hakkı vardı Mahın
Tam ortasına
Bir desen işlenmiş nakış nakış
Sanki dermanına fermanmış gibi
Duymuyor gibiydi ve
Anlamıyor ne demek istediğini
Git değiş ahrazlaşmış lügatını
Çünkü hissiyat istidatına sahip ahali
Yalnız gökyüzü lisanıyla anlaşıyor.
Muhammet Nuru Mermer (Mahfi)
