OFDWID [bxb] || De 'Het Gayft Niet'-Serie

47 - Sem

*Bridges - Kensington ( Ja, alweer / nog steeds)*

Sems p.o.v.

Zenuwachtig tik ik met mijn voet op de grond. Het is zaterdag en mijn familie is er. Ik zit met een aantal neven in de woonkamer en ik heb er echt geen zin in. Ik ben het pispaaltje van mijn neven, dus is het niet bepaald gezellig. Zo goed als het kan probeer ik ze te negeren en wacht totdat Kasper, Karin, Axel of Kelvin komt. Ondertussen doe ik een spelletje op mijn mobiel.

   'Hé, Sem!' Klinkt een van mijn neven opeens. Fronsend kijk ik naar hem om. 'Nerdje,' zegt hij dan. Geïrriteerd kijk ik weer naar mijn telefoon. 'Homo, komen er ook nog vrienden van je?' Zegt hij dan. Ik negeer hem. 'Oh wacht, je hebt geen vrienden!' Lacht hij. Mijn andere neven lachen mee. 'Maar misschien heeft hij wel zo'n gore tering homo als vriendje. Komt je vriendje, flikker?' Zegt hij dan. Ik negeer het. Ik ben nooit uit de kast gekomen voor mijn neven. Ze noemden me al gay voordat ik echt voor een jongen was gevallen. Ondertussen gaat de deurbel. Ik sta op en loop naar de voordeur. Ik open hem.

   'Hey,' zeg Kasper, die achter de deur tevoorschijn komt. Meteen begin ik te stralen. Hij drukt een kusje op mijn mond. Dan geeft hij me een bosje bloemen. 'Voor de jarige Job,' zegt hij. Met grote ogen kijk ik hem aan.
'Dat had je toch niet hoeven te doen?' Zeg ik verbaasd. Hij haalt zijn schouders op.
   'Daar is het nu te laat voor,' zegt hij. Ik glimlach en kus hem. Kasper pakt mijn hoofd vast en duwt me tegen de muur terwijl hij met zijn voet de voordeur dicht doet. Teder kust hij me terug. Tintelingen vliegen door mijn lichaam terwijl ik Kasper terug zoen. Ik leg mijn hand in Kaspers nek en kus hem nog een keer. Dan klinkt de wc-deur die dichtslaat, waardoor we allebei geschrokken omkijken. Een tante van mij kwam het toilet uit. Ze kijkt ons met een grijnsje aan en verdwijnt dan de gang uit de woonkamer in. Ik kijk weer naar Kasper, die zijn jas uittrekt en hem ophangt.

   We lopen de keuken in en treffen daar mama aan. Kasper glimlacht lief naar haar. 'Hallo,' zegt hij. Mam glimlacht breed.
'Hallo, schat,' zegt ze. 'Wil je taart?' Vraagt ze dan. Kasper schudt zijn hoofd.
   'Nee, bedankt,' zegt hij.
'Er is genoeg, hoor,' dringt mam aan.
   'Nee, ik hoef echt niet. Toch bedankt,' zegt Kasper beleefd. Mam knikt en gaat door met waar ze mee bezig was.
'Oh, Sem, geef die bloemen maar, dan zet ik ze in een vaasje,' zegt ze. Ik knik en geef het bosje bloemen aan mam. Dan draai ik me om naar Kasper. Hij kijkt me blij aan.

'Kas, we gaan zo naar de woonkamer en daar zitten een paar neven van me. Ze kunnen heel lullig zijn, dus trek je daar alsjeblieft niets van aan,' zeg ik. Kasper houdt zijn hoofd scheef.
   'Is goed,' zegt hij. We lopen naar de woonkamer, waar we ondertussen pap tegenkomen. Kasper schudt zijn hand. 'Nog gefeliciteerd met Sem,' zegt hij. Pap begint te stralen.
'Bedankt, vent,' zegt hij en geeft Kasper een schouderklopje. We lopen om het hoekje en treffen daar mijn neven aan.

Kasper steekt zijn handen in zijn zakken, leunt tegen de muur aan en kijkt niet onder de indruk naar het groepje jongens. Hun monden vallen open. Kasper haalt een keer zijn wenkbrauwen op en kijkt dan naar mij.
   'Zijn dit je stoere neven?' Vraagt hij. Ik frons en knik. Hij haalt zijn schouders op en ploft neer op een van de banken. 'Oké,' zegt hij. Ik ga naast hem zitten. Mijn neven blijven stil en kijken stomverbaasd naar Kasper. Kasper kijkt ze aan alsof ze niets waard zijn.

   'Wat?' Hapt hij hen toe. 'Je mag best praten, hoor,' zegt hij dan, maar ze zwijgen nog steeds. 'Ik bijt niet,' zegt hij, maar ze blijven stil. 'Behalve als je mensen beledigt waar ik om geef, dan word ik gevaarlijk,' dreigt en knijpt zijn ogen samen. Mijn neven beginnen zich nu aanzienlijk ongemakkelijk te voelen. Eentje staat op.
'Ik ga wat te drinken pakken,' zegt hij en schuifelt ongemakkelijk weg. De anderen pakken oncomfortabel hun mobiel erbij en gaan daarmee bezig zonder nog op ons te letten. Kasper kijkt naar me om en haalt zijn schouders op. Ik glimlach naar hem. Dan schrik ik op door de deurbel en sta op.

'Ik ga even opendoen,' zeg ik tegen Kasper. Hij knikt.
   'Is goed,' zegt hij. Ik ga de woonkamer uit en loop de gang in. Snel doe ik de voordeur open en wacht totdat ik iemand zie. Het is Kelvin. Breed begint hij te glimlachen.
'Hé!' Zeg ik blij.
   'Hey,' zegt Kelvin enthousiast en geeft me een grote knuffel. Ik knuffel hem terug. Dan laat hij me los en geeft een envelop. 'Ik wist geen beter cadeau, sorry,' zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan.
'Je had helemaal geen cadeau hoeven te geven,' zeg ik. Hij haalt zijn schouders op en stapt naar binnen.
   'Natuurlijk wel, je wordt maar één keer zeventien,' zegt hij.

'Maar ik weet nog niet eens wanneer jij jarig bent,' breng ik daarop tegenin.
   'Dat doet er ook niet toe. Ik ben niet zo belangrijk,' zegt hij en hangt zijn jas op. Even kijk ik tegen zijn rug aan, maar dan draait hij zich om. Hij wijst naar de envelop in mijn hand. 'Maak nou maar gewoon open,' lacht hij. Ik knik en maak de envelop open. Een zingende kaart komt naar buiten met wat geld erin. Ik bedank Kelvin met een knuffel en dan lopen we naar binnen.
   'Waar zijn je ouders?' Vraagt Kelvin. Zoekend kijk ik om me heen en vind mam. Ik wijs naar daar.
'Daar is mijn moeder,' zeg ik. Hij knikt en loopt naar haar toe. Ik volg hem. Mam kijkt naar hem om. 

   'Hallo, Kelvin,' stelt hij zichzelf voor. 'Nog gefeliciteerd,' zegt hij dan.
'Hallo, Katty, de moeder van Sem. Leuk dat je er ook bent,' zegt ze. Kelvin glimlacht. 'Jeetje, waar haalt Sem toch al die knappe jongens vandaan? Als ik ze vroeger ook zo makkelijk en snel kon vinden was mijn leven een stuk makkelijker geweest,' zegt mam. Ongemakkelijk lacht Kelvin.
   'Tja,' zegt hij. Mam lacht.
'Wil je een stuk taart?' Vraagt ze.
   'Nee, bedankt,' zegt Kelvin.
'Uh, oké,' zegt mam. Kelvin en ik lopen richting de woonkamer en komen pap tegen.

'Dit is mijn vader,' zeg ik tegen Kelvin. Kelvin stapt op de man af die ik pap noem. Pap kijkt naar hem op.
   'Hallo, Kelvin. Nog gefeliciteerd met Sem,' zegt Kelvin opnieuw.
'Hallo, Kelvin, ik ben Pieter, Sems vader. Waar kennen jullie elkaar van?' Ratelt hij. Kelvin denkt even na.
   'Van de toiletten op school,' zegt hij. Pap begint te lachen.
'Klinkt geweldig. Leuk dat jij er ook bent,' zegt hij. Kelvin knikt. 'Doe alsof je thuis bent,' zegt pap dan.
   'Zal ik doen,' zegt Kelvin en kijkt nu naar mij. Ik haal mijn schouders op. Samen lopen we naar de woonkamer. We gaan bij Kasper staan.

'Dit is Kasper, maar die ken je denk ik wel,' zeg ik. Kasper en Kelvin kijken elkaar aan.
   'Ja, Kasper en ik kennen elkaar. We hebben elkaar al een keer ontmoet,' zegt Kelvin dan. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog.
'Echt? Dat is mij niet verteld?' Zeg ik en kijk ze één voor één aan. Kasper haalt zijn schouders op. Ik ga naast hem zitten en Kelvin neemt plaats op een stoel die naast de bank staat. Ik zie Kelvin naar mijn neven kijken, maar hij lijkt niet echt onder de indruk.
'Dat zijn mijn neven, maar die doen er niet toe,' zeg ik. Kelvin knikt en kijkt me na een paar tellen aan.
   'Ik had al gezien dat ze niets waard zijn,' zegt hij. Ik lach zacht.

*

Niet veel later is Karin er ook. Ze feliciteert me en geeft me een enorme knuffel.
   'Gefeliciteerd, Semmie,' zegt ze en wiegt me heen en weer in haar armen. 'Axel kon helaas niet meer komen, hij is ziek,' zegt ze. Ik knik.
'Jammer,' zeg ik. 'Ik zal hem beterschap wensen,' zeg ik dan. Karin knikt. We gaan de woonkamer in en gaan bij Kasper en Kelvin zitten.
   'Hoi, Karin,' stelt Karin zichzelf voor aan Kelvin.
'Kelvin, leuk kennis te maken,' zegt Kelvin.
Ik stuur Axel een appje waarin ik hem beterschap wens. Karin is ondertussen een gesprek met Kasper begonnen en ik begin met Kelvin te praten. Het is erg gezellig. Nog nooit heb ik zo'n leuke verjaardag gehad. Het leven is veel leuker als je vrienden hebt.

---
26-01-2017

Gewoon binnen een week alweer geüpdatet. Trots.

Ik wil jullie gewoon allemaal even bedanken, want ik houd van jullie allemaal. ❤