Birbirini görünce çırpınan o yüreklerden gelen gümleme seslerini duyurdular ya ekranların karşısındakilere işte oyunculuk bu dedik! Epey benimsettiler kendilerini bizlere.Perşembe akşamları en güzel köşelerini kaptık koltuklarımızın, yerimizi kapan olmasın diye hiç kalkmamayı tercih ettik.Yalan olmasın, bazen reklam aralarında mutfağa gidip buzdolabını açıp süzdük içerideki lezzetleri ama direndik akşam 20.00den sonra atıştırma adı altında mideye gömmelerimizi çıkarmaya çalıştık hayatımızdan.Bir tas tarhana çorbası var şükürler olsun diyen ecdadımızı hatırladık ve mızıldayan midemizi susturduk.Vatanım Sensinde de vardı o tarhana sabah kahvaltısında, şimdilerde çoğuna garip gelir çorba hem de sabah kahvaltısında ne ayak?O sahnede Hasibe ninenin içine annelerimiz kaçmış gibi hissetmiştim.O sofradaki o çorbaydı onları bir tutan, sıcak bir tas tarhanaydı kalplerini ısıtan belki de.Yunan konağında masada bir kuş sütü eksikti (belki o da vardı Yunan kuşununki) ama huzur yoktu yad ellerin konağında.Bir tas tarhana karnı doyurur, ancak aşırı derecede susatır.Hürriyete susamışların susuzluğu yanında tarhananın verdiği susuzluk kıyaslanamazdı bile...Patlıcanlı börek babam geldi uzaklardan demekti.Bu böreğin kokusunu yıllar sonra bile alsan aynı anlama gelirdi.Bazı ezberler hiç bozulmazdı!Eski zamanları özlemeyi hatırlattı bu dizi bize.Dönem dizisi familyasından diyorlar bu tarzlara.İnsanlığımızın hangi dönemlerini etkileyecek acep bu dizinin esintileri?Her şeyin bir tadı vardır; tarhananın, böreğin, müziğin, huzurun, ağzın...Ağzımızın tadı hiç kaçmasın.Afiyet bal şeker olsunlarla huzuru içimize çekerken, Selanik lokmaları yerken analar hiç ağlamasın...
