Düşmüş Melekler Serisi
Birinci Kitap
🏹
Kutsal Alazgir, en yakın arkadaşının öldürülmesi üzerine ona bu acıyı yaşatan adamdan intikam almak ister.
Soğuk ve acımasız Rusya'nın tenha sokaklarında bir avcı misali hedefinin peşine düşer. Hedefi haline...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
XXXII. KANA BULANAN İZLER
Roses & Revolution - Moment Pim Stones - We Have It All
🏹
KUTSAL
İhanetin tadı keskin bir hançerin geride bıraktığı acı kadar soğuktu. Sadakatin bir mühürden farksız olduğunu ve mührün kırıldığında geride kalan tozun en ufak bir rüzgârda uzaklara savrulacağını anlamıştım.
Hissettiğim boşluk ilk defa bu denli anlamsızdı. Çığlık atmamı söyleyen sesler susmuş, zihnimi bir sükûnet ele geçirmişti. O sessizlik beni tüketiyor, içten içe ölmeme neden oluyordu.
Küçükken karanlıktan korkardım.
Araz ise bana karanlığın korkulacak bir şey olmadığını öğretmişti. Bana ışıltım ile en karanlık bir geceyi bile aydınlatabileceğimi söylerdi. Şimdiyse yine o adam, bütün ışıltımı elimden alarak içimdeki parıltıyı söndürmüştü. Çünkü onun karanlığı olmadan, benim ışığımın da bir anlamı yoktu.
Sadece üç ay önce başlayan hikayemizin alt metninde intikam vardı.
Sesi zihnimde yankılandı. Benim hikâye olarak gördüğüm o üç ay onun için bir destandı. Sözlerini anımsamak canımın acımasına neden oldu.
O kanlı yolda yürürken her zaman kinime ve nefretime sığınmaya çalışmış, amacımdan sapmamak için elimden geleni yapmıştım. Bana öğretilen şey, okyanus gözlü adamın bir canavar olduğuydu. Sevdiğim birine zarar veren, eli kanlı, zalim bir katildi. Bende onu avlamak üzere gönderilen bir sarışındım. Onu her zaman katledilmesi gereken bir yaratık olarak görmüştüm. Cezalandırılmalı, yaptıklarının sorumluluğunu almalıydı. Bunun için karşısına dikilmiş, ona yaklaşmaya çalışmıştım. Onun yanında olduğumu düşünmesini istemiş, benden şüphelenmemesi için gerçek hislerimi bastırmayı denemiştim. Amacım benden aldığı ne varsa hesabını sorma, beni mahkûm ettiği cehennemin aynısını ona yaşatmaktı.
Sonra her şey değişti.
Zaman yavaşladı ve insanlar silikleşti.
Herkes birer birer indiriyordu maskelerini. Gerçekler zincirlerinden kurtularak gün yüzüne çıkıyor, acı dolu geçmişimin alevleri günüme sıçrıyordu. Aynı kalan tek şey ise oydu. Lacivert gözleriyle bana bakan, ruhumu titreten adam başından beri açıkça söylüyordu. Onu bitirebileceğimi hissediyor, yine de beni kendinden uzaklaştıramıyordu.
