Düşmüş Melekler Serisi
Birinci Kitap
🏹
Kutsal Alazgir, en yakın arkadaşının öldürülmesi üzerine ona bu acıyı yaşatan adamdan intikam almak ister.
Soğuk ve acımasız Rusya'nın tenha sokaklarında bir avcı misali hedefinin peşine düşer. Hedefi haline...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
IX. MADALYONUN İKİ YÜZÜ
Apocalyptica - Hole in My Soul
🏹
KUTSAL
Tak, tak, tak.
Altın sarısı saçlarını savurdu genç kız. Dolunayın ışığında kutsadı ruhunu ve yalvardı koruyucularına, son bir kez daha görmek istedi yaratıcısını.
Tak, tak, tak.
Beyaz elbisesiyle zarafet içinde süzülen şaman kadın gözlerini dolaştırdı onun üzerinde ve fısıldadı; Geçmişin acısında yanıp zamanın külleriyle savrul ve seni korumaya söz vermiş adamın kılıcıyla son bul.
Tak, tak, tak.
Kırmızı renkli kapıyı zihnimde gördüm.
Uzun zaman sonra tekrar kendimi geçmişimin önünde buluyordum. Bu sefer ki ziyaretim isteyerek değildi. Uykunun tatlı kollarında kaybolmuş, benliğimi bir anda burada bulmuştum. Gözlerimi büyük kapıdan ayıramadım. Ardında sakladıklarımı düşünmek bile aklımı kaçıracak gibi hissetmeme neden oluyordu. Kapıyı açacak ne cesaretim ne de gücüm vardı fakat kendime hâkim olamıyordum.
Okyanusun ortasında kala kalmış bir kayık gibi sürükleniyordum.
Ona doğru hissettiğim çekim ufak bir demir parçasının koca mıknatısın karşısındaki çaresizliğini andırıyordu. Adımlarım duyduğum sese doğru ilerliyor, bedenim eşiği geçmek istiyordu. Uzaklardan, sanki başka bir diyardan gelen ses öylesine güzeldi ki büyülendiğimi hissettim. Bir meleğin kıkırtısını andıran ince sesin sahibinin bir kadın olduğuna emindim lakin kimliğini çıkaramıyordum. Tanıdık bir simayı gördüğümde ruhumu kaplayan sıcaklığı tada biliyor ama aynı zamanda yabancılığı karşısında tedirginlik duyuyordum.
Bir ninni mırıldanıyordu o kadın. İnsanı hüzne boğan melodileri diline dolamış gibiydi. Kalbimde bir acı yeşerdi. Elimi uzatıp açmak istedim o kapıyı. Ardında kalan gerçekleri görmeyi diledim. Belki o zaman hatırlardım maskelerin altındaki gerçek yüzü. Eğer bakabilirsem geçmişime, görebilirdim köklerimdeki hakikati.
Uzun karanlığa bulanmış koridorda ilerledim. Adımlarım kalbimin hoplamasına, göğüs kafesimin sıkışmasına neden oluyordu. Yöneldiğim yolun sonundaki kırmızı kapı beni korkutuyordu. Eğer açarsam onu, bakarsam derinimde saklı kalan şeylere aklımı kaybedebilirdim. Delirmek, benim için oldukça basitti. Zihnimi örten ince perdenin kalkmasıyla hatırlayacaklarım karşısında çıldırabilirdim.
