Düşmüş Melekler Serisi
Birinci Kitap
🏹
Kutsal Alazgir, en yakın arkadaşının öldürülmesi üzerine ona bu acıyı yaşatan adamdan intikam almak ister.
Soğuk ve acımasız Rusya'nın tenha sokaklarında bir avcı misali hedefinin peşine düşer. Hedefi haline...
Satır arası yorumları ve yıldıza basmayı unutmayalım. 💙
İyi okumalar dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
IV. HAMLE SIRASI
The Tech Thieves - Fake
🏹
Burnuma dolan yabancı kokuyla iç geçirdim.
Fazlasıyla hoşuma giden kokuda saklı kalan bir şey vardı. Ciğerlerime doluyor, beni rahatlatıyor ve uyanmak istememe neden oluyordu. Başımı hareket ettirdiğimde sert deri materyal yanağımı acıttı.
Kendimi uykunun kollarından sökerek aldım ve gözlerimi aralayarak nerede olduğumu idrak etmeye çalıştım. Ağzımda acı bir tat vardı. Sanırım bunun nedeni dün gece içtiğim votkaydı. Buğulu bakışlarım netleştiğinde karşılaştığım tablo ile nutkum tutuldu.
Cenin pozisyonu almış, kanepede oturuyordum. Bacaklarımı karnıma dek çekmiş, kollarımı belime sarmıştım. Başım ise kanepenin üstüne yaslanmış bir haldeydi ve boynumun tutulduğunu hissediyordum. Az ilerimde duran adam ise kafasını geriye atmış, ensesini koltuğun üstüne yaslamıştı. Bacakları hala sehpanın üzerindeydi. Yarı çıplak uyuyor, kaşlarını çatmış, bilinçsizken bile fazlasıyla sert ve ciddi görünüyordu.
Yaralı koluna kaydı gözlerim. Beyaz sargısından sıyrılan birkaç damla kan vardı fakat iyi gözüküyordu. Asıl sorun ise o kolunun bacaklarımın üstünde duruyor olmasıydı. Parmaklarını çıplak tenime iliştirmiş, resmen uykusunda bile beni esir almıştı.
Sinirle homurdanıp elini ittireceğim sıra göz ucuyla bir hareketlilik fark ederek bakışlarımı o yöne çevirdim.
Şöminenin yanında kalan tek kişilik koltuğa oturmuş adam ile gözlerim buluştuğunda nefesim kesildi. Şaşkınlıkla bakışlarımı irileştirip öylece kala kaldım. Altmışlı yaşlarında olduğunu tahmin ettiğim adam lacivert rengindeki takım elbisesinin içinde oldukça fit ve çekici gözüküyordu. Beyaz saçları olmasa kesinlikle yaşını belli etmezdi. Mavi gözlerini üzerimde gezdirip tebessüm ettiğinde rüya görmediğime emin olarak hızla doğruldum. Araz'ın eli bacağımdan düştüğünde sinirle homurdanıp gözlerini açtı. Sersemlemiş bakışlarıyla bana baktığında onun da halimizi yadsıdığı ortadaydı.
"Günaydın." Diyen yabancının tok sesiyle buz kestim.
Yanımdaki adam ise benden daha beter bir haldeydi. Feleğini şaşırdığını anlamama neden olan ifadesi ve bakışlarıyla konuşan yabancıya döndü. Fark ettiği kişiyle hızla doğrulup bacaklarını sehpanın üzerinden indirdi. Ve beni mümkünmüş gibi biraz daha afallatarak yakardı. "Baba."
