Sister of a genius

Hij lijkt niet erg enthousiast

Katie's POV

Er komt een man uit de kamer gelopen waar we voor stonden te wachten. Lestrade houdt hem meteen tegen, dat moet Sherlock dus zijn. "Sherlock, ik heb iemand voor je meegenomen." zegt hij tegen Sherlock. Sherlock kijkt me snel aan. "Jij ook al." zegt hij een beetje bot. "En wie ben jij?" vraagt hij dan aan mij. "Ik ben Katie Holmes, je halfzus." zeg ik terug en hij kijkt me verbaast aan. "Ik kan me helemaal niet herinneren dat ik iets over jou heb gehoord." zegt hij dan. "En als ik me zoiets niet kan herinneren, is het me dus waarschijnlijk ook nooit verteld." We delen dezelfde vader, en hij weet niet eens wie ik ben. "Maar Mycroft wist wel van me af. Hij had me na het overlijden van vader nog aangeboden bij hem in te trekken." zeg ik tegen hem. Hij gaf me een soort scheef lachje terug. "Dus je wilt bij mij intrekken? Hoe is dat ooit bij jou opgekomen?" vraagt hij dan. "Vader heeft zelf gezegd dat ik het beste bij jou terecht kon, alleen wist hij niet waar jij je bevond. Maar ik heb je nog best rap gevonden." Hij lijkt niet erg enthousiast over wat ik hem vertel. "Ik denk niet dat je je erg zal vermaken bij mij, ik ben namelijk veel bezig met misdaad. Iets wat meisjes zoals jij niet zullen begrijpen." Ik voelde me best beledigd dat hij dat zo tegen me zei. "Ik heb je gevonden omdat vader zei dat ik op een plek moest zoeken die mij zelf aan zou spreken. Hij heeft me gezegd dat ik bij jou terecht kan omdat ik het waarschijnlijk veel beter met jou kan vinden dan met Mycroft. Dingen als misdaden oplossen zijn nou net de dingen die mij aanspreken en wat ik al heel lang doe." zeg ik redelijk geïrriteerd terug. Hij kijkt me vragend aan. "Hoe wist je dat je bij Lestrade moest zijn." vraagt hij dan opeens. "Ze is tijdens een vergadering binnengeglipt om jou te kunnen vinden, Sherlock. Ze is langs de beveiliging gekomen. Ze is net als jij, Sherlock." zegt Lestrade dan tegen hem. "Dat moet gewoon toeval zijn, een jong meisje als zij kan zoiets gewoon nog niet weten." Maar dan stopt Sherlock even met praten en kijkt mij onderzoekend aan. Na een lange stilte begint hij weer met praten. "Maar dit is interessant. Je bent in bezit van een geweer, je hebt ermee leren omgaan dankzij vader, of niet?" vraagt hij. "Ja, hij heeft het mij geleerd. Waarom heb je de laatste tijd zoveel in kranten zitten lezen?" zeg ik terug. Het viel me op dat er een aantal kleine papier sneetjes in zijn hand zitten en dat zijn vingers in een bepaalde stand staan die aantoont dat hij een krant vast heeft gehad, het was duidelijk geen boek ander hadden de handen een grotere vorm aangegeven. "Ik heb me de laatste tijd aardig verveeld, ik ben aan het zoeken naar een nieuwe zaak die me interessant lijkt." is zijn antwoord. Ik denk dat die zaak met de drie 'zelfmoorden' misschien wel iets voor hem is. Ik vond het namelijk ook aardig interessant klinken. "Maar is het nou goed, dat ik bij jou intrek?" vraag ik nog. "Ja, is goed hoor. Ik heb pas nog een huis gevonden om te huren. En er komt nog iemand anders bij, die John die net naar mij toe kwam. Ik hoop trouwens niet dat je zo'n geld rovend type bent, daar heb ik het geld namelijk niet voor." is zijn antwoord. "Lijkt het erop dat ik een geld rovend type ben dan?" vraag ik hem en dan kijkt hij me weer even voor een seconde of twee aan. "Nee." is daarop zijn antwoord. En dat is goed, ik heb ook helemaal niet zo veel nodig. En ik zie wel aan hem dat hij wel de spullen bezit die wel nodig zou kunnen hebben. "Heel erg bedankt, Sherlock. Voor ik het vergeet, ik speel wel viool. Hopelijk is dat geen probleem voor je." zeg ik hem met een lach. "Nee helemaal niet, ik speel zelf ook viool. Ook weer iets wat ons dichter bij elkaar brengt." zegt hij terug. Dat is wel toevallig, dezelfde hobby's. Het is wel duidelijk dat hij familie van me is. "Mag ik het adres weten?" is mijn laatste vraag. "221B Baker Street."