Sister of a genius

Ik kan meer dan je denkt

Lezers (jouw) POV

Katie, Sherlock en John zijn bij 221B Baker Street aangekomen. "Dus, dit huis is makkelijk te betalen?" vraagt John aan Sherlock. "Ja, ik stond nog bij de eigenaar, mevrouw Hudson, in het krijt. Dus ik mag er met jullie in verblijven." zegt hij terug. Hij loopt naar de nogal oude deur toe en klopt erop. Een aardige vrouw van middelbare leeftijd doet open. "Hallo Sherlock!" zegt te enthousiast en tegelijk ook heel lief. "Dus je hebt twee huisgenoten." zegt ze er meteen achteraan. "Ja, maar er is toch ruimte genoeg hoop ik?" Mevrouw Hudson geeft John en Katie een snelle blik. "Er kan een kamer gedeeld worden, of iemand slaapt in de woonkamer." zegt ze. Sherlock kijkt naar beneden, hij had geen zin om een kamer te delen. "Ik vind het niet erg om in de woonkamer te slapen hoor, Sherlock." zegt Katie tegen hem. "Jullie hebben nog genoeg tijd om te beslissen, zal ik alles maar laten zien?" zegt mevrouw Hudson tegen ze en ze gaan naar binnen. Ze moesten naar boven lopen om bij 221B te komen. De binnenkant van het huis zag er net zo ouderwets uit als de buitenkant, los van de moderne dingen die er al stonden. "Ben je hier al ingetrokken?" vraagt John aan Sherlock. "Ja, waarom niet?" zegt Sherlock terug. "Het is een puinhoop, nu al." zegt hij klagend, hij zet zijn kruk tegen een stoel en ploft neer omdat hij weer last begon te krijgen van zijn been. "Nou, doe wat jullie willen. Ik ga weer naar beneden." zegt mevrouw Hudson en ze loopt naar beneden, waar zij zelf woont. "We kunnen daar nog een bank neerzetten, en daar kan ik dan wel op slapen." zegt Katie. Sherlock lacht een beetje. "Als je maar niet op die bank gaat plassen, dan ga de op de grond." zegt hij. Katie kijkt hem met een beledigde blik aan. "Ik kan meer dan je denkt, Sherlock." zegt ze tegen hem en loopt naar de keuken waar hij zijn microscoop had staan. Ze kijkt rond over de tafel. "Ik dacht al dat je moorden interessant vond." zegt ze nadat ze een tijdje had gekeken. "Ik denk dat Lestrade binnenkort wel iets nieuws voor je heeft" Zegt ze en loopt de keuken weer uit. Sherlock is nog niet volledig overtuigd, maar dit is wel meer dan hij had verwacht. "Moorden?" zegt John verbaasd. "Ben je een detective?" Sherlock kijkt hem lachend aan. "Raadgevend detective." antwoordt hij. "De enige van de wereld." en hij kijkt Katie aan die hem bewonderend terug aankijkt. "Ik heb al een bericht van Lestrade gehad, Katie. Ik neem jullie vanavond mee, ik kan jullie hulp vast wel gebruiken." John kijkt verbaasd op. "Ik? Ik heb nog nooit detective werk gedaan." Sherlock gaat naast de stoel waar hij zit staan. "Nee, maar je bent een militaire dokter. Jij weet veel over lichamen en wapens. Jij zal heel goed van pas komen." Hij geeft een klop op zijn schouder en wendt zich dan naar Katie. "En jou zal ik wel helpen, kleine." Ze rolt met haar ogen "Het is een goed moment om te bewijzen dat ik wel echt iets kan." zegt ze en ze legt haar koffers op een tafel om te uit te pakken. "Ik ben benieuwd." zegt Sherlock tegen haar voordat hij wegloopt om zijn mobiel op te nemen. Katie luistert kort. "Er is dus een vierde op dezelfde manier overleden." fluistert ze tegen zichzelf en er verschijnt een glimlach op haar gezicht. "Raadgevend detective." Ze denkt nog even na. "Binnenkort komt de tweede."