Chapter 14
Just like what Greco said, I gave Juster a second chance. Sabi nga nila, everybody deserves a second chance. Wala naman sigurong mawawala kung susubukan hindi ba? Besides, lahat naman tayo nagkakamali.
"Icona," tumingin ako sakaniya. "I'm really sorry. Sobrang sorry. Hindi ko alam kung ilang sorry pa ang kailangan kong sabihin pero I know na hindi na mababawi ng sorry ang ginawa ko." Juster kneeled infront of me.
Fuck.
"I love you so much, babe." Pinunasan niya ang tumulong luha niya. Even me, I can't stop myself to cry. "Icona Avecedra, will you forgive me?"
Tinitigan ko sa mata si Juster. Habang nakaluhod siya sa harap ko ay umiiyak din siya. Nagsusumamo ang mga mata niya. Gosh, I can't resist this guy. I am so damn in love with him.
Tinayo ko siya. "Stand up," utos ko. "You're forgiven."
Agad na napaawang ang bibig niya. Probably, he thinks na hindi ko na siya bibigyan ng pangalawang pagkakataon pero nagkakamali siya. Nang mabalik siya sa sarili niya, agad niya akong niyakap. Sobrang higpit. So tight na halos hindi na ako makahinga. I missed him.
"Damn, Icona. Thank you for accepting me for the second time. I love you so much. So damn much."
