Kiralık Aşk -Rüzgarlı Günler

*25

"Alo Nihan... N'apıyorsun kızım, günlerdir konuşamıyoruz... Özledim..."

"Aaa ne güzel! Ne zaman gittiler? Bize gelsene..."

"İşe mi? Gideceğim... Hatta bugün Ömer'le gideceğiz Passionis'e"

"Aynen aynen iyi yapmışsın. Evet... Evet evet........... Özlediğim için falan çağırmıyorum. Rüzgar'a bakman için, seni istedi.........Şimdi, geçenki geceden sonra oraya gelmek istemiyor o... Abim falan malum..."

Ömer, banyo kapısına yaslanmış, telaşlı bir şekilde ayakkabılarını giymeye; aynı zamanda da Nihan'a laf yetiştirmeye çalışan karısını izlemektedir. Defne telefonu kapattıktan sonra, kendisine neredeyse gülme krizine girmiş bir halde bakan Ömer'e dönerek;

Defne: Ne n'oldu?

Ömer: Yok...Yok bir şey.

Defne: Var bir şey var. N'oldu?

Ömer: Kızı seni özledim diye çağırıyorsun ama sen işe gideceksin... Ve bunu açık yüreklilikle söylüyorsun. Tadire şayan hareket.

Defne: N'apayım? Rüzgar, "Nihan Teyze'm" diye tutturdu. Tutturunca da tutturuyor. Gerçi onun derdi İso ama... Yokmuş o burada. Anağnem ve Hulusi Dede ile adadaki eve gitmişler. Nihan da akşam gidecekmiş, bugün lokantadaki çocuk izinliymiş de gidememiş. Rüzgar duyunca "ben de gideceğim" diye tutturacak bu seferde, bak görürsün.

Defne, cümlesini bitirdikten sonra aynada son bir kez görüntüsüne bakar. Ardından Ömer'in yanına gider ve kravatını düzelterek, dudağına minik bir buse kondurur. Elinden tutar ve aşağıya inerler.

---

"Nerede kaldın kızım ya? İyi ki işe gideceğimi söyledim he! Söylemesem akşam gelecektin herhalde..."

Nihan, offlayarak içeriye girer, Rüzgar çoktan kucağına zıplamıştır bile...

Nihan: Dur teyzecim dur. Allah aşkına bi soluklanayım. Ay trafik vardı, indim yolun ortasında, koşarak geldim vallahi.

Nihan, kucağında Rüzgar'la salona girdikten sonra Ömer'e başıyla selam verir ve kanepeye oturur. Defne, Ömer'e bakarak;

Defne: Haydi çıkalım sevgilim...

Nihan: ÇÜŞ!

Defne: Ne çüş?

Ömer, kısık sesle mırıldanarak konuşur...

Ömer: Defne... Bence de "çüş"sevgilim...

Nihan: Kızım daha yeni geldim. İki kelime hoş laf edeydik bari. Yani lokantadaki işler yüzünden, oğluşumla adaya gidemedim ama buraya geldim. Anlatabiliyor muyum?

Rüzgar: ADA MI? BÜYÜK DEDEMLER ADAYA MI GİTTİ? NASIL BENİ ÇAĞIRMAZLAR YA? YAAAA ANNEEE!

Nihan: Dur teyzecim dur, carlama hemen. Şimdi sen annenle babanla falan olmak istersin diye çağırmadılar.

Rüzgar: Bana ne! Şimdi İso orada çok eğlenecek, bisiklete binecek. Zaten Beren'ler de adaya gittiler! ANNE BEN DE GİDİCEM!

Defne: Rüzgar'cım, aşk olsun. Sen gidersen biz seni çok özleriz.

Ömer, şaşkınlığını gizlemeye çalışarak, hararetle tartışan Defne ve Rüzgar'ı izlemektedir...