Our Substantial Hopes (High School Teen Series #1) [COMPLETED]

2

Ngayon ay nasa labas ako ng silid namin at nasa tapat na ako ng pinto. Tumingin ako sa loob at parang wala pa naman ang propesor namin dahil ang ingay ng mga kaklase ko. Kahit saang sulok umaalingagaw ang mga boses.

Pumasok na ako at natigil ang ingay nang makita nila ako. Right now, I felt butterflies in my stomach and heat rose in my cheeks.

Nakatingin kasi ngayon si Zack sa akin at aaminin ko hindi ako mapakali sa tingin niya pero muli kong naalala ang nangyari kanina, kaya tinaasan ko siya ng kilay at inirapatan na lang. 

However, my eyes got widened when he stood up in his seat and went to me. Suddenly, he grabbed my wrist then we went outside.

"Hey!" I exclaimed, "where are we going? Kung pupunta ka sa office ni Ma'am, pumunta ka mag-isa mo!" I was trying to sound a little bit irritated.

Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang siya sa paghatak sa'kin. Sayang lang 'yong pagpunta ko sa room at lalabas din naman ako.

Hay naku, nakapapagod! Hindi ko alam kung saan kami pupunta basta't ang alam ko ngayon ay naiinis na ako at ramdam ko na ang panghihina ng aking binti.

"Bitiwan mo nga ako, saan mo ba ako daldalhin?" naiirita kong tanong at hindi na ako makahinga nang maayos dahil sa bilis niyang maglakad..

Sa senaryo namin ngayon wala na akong magagawa kun'di makisama na lang sa trip ng demonyong 'to. Ako ba naman hatakin nang ganito tapos kung tinatanong nang maayos 'di rin sumasagot.

Ilang ulit na ako nagmakaawang bitiwan niya pero wala pa rin itong imik kaya nanahimik na lang ako.

Lumipas ang ilang minutong palalakad ay huminto kami sa gymnasium at pumasok kami sa loob. Sa wakas ay binitiwan na niya rin ako. Hinimas-himas ko ang palapulsuhan ko kung saan niya ako hinatak dahil ramdam ko pa rin ang paghawak niya rito.

Napalibot ang aking mga mata sa kabuuan ng loob. Kahit sulok ay maigi kong pinagmasdan at wala namang ibang tao. Ano naman ang gagawin namin dito?

"Well... someone told me that you know... how should I say this thing? Hell!" he cursed with quite an agitation and saw him lock his jaw.

"Ano Zack? Just spill the tea!" I snorted irritatedly.

I really don't have time for his game. I heard the annoying sound of his shoe, tapping the floor. I pursed my lips and hideously rolled my eyes. My eyes narrowed at him but he immediately looked away.

"If this is a sort of a game please stop this," I spoke and I was about to pass him but right away he replied and I paused.

"Someone told me that you like me..." walang pag-aalinlangang sabi niya at biglang nanghina ang mga tuhod ko at bumilis ng tibok ang aking puso. "... there I said it."

Kitang kita ko na may namumuong pawis sa kanyang noo at ako naman ay hindi na mapakali sa sinabi niya. Ilang beses akong napakurap para lang maisip na ito ay isang panaginip lamang. Gusto kong kurutin ang sarili ko!

Am I daydreaming? If this is kind of a dream, I really wish to wake up as soon as possible. I already had mixed emotions, I don't have any ideas in my mind to help me speak to him. But I did my best to act normal.

"What!? Who told you?" I asked hysterically and I felt my lips tremble, so I bit it.

"Hindi na importante kung sino ang nagsabi. The important in here is your answer. I will asked you again. Do you like me?" 

Para siyang batang sabik na sabik na malaman kung ano ang isasagot ko. 

I don't know what to say or how should I do it. Should I tell him the truth that I like him? That I like him when I started to understand the word 'affection'? And that affection towards him was growing up until now... should I? There are many questions in my head right now and I can't even decide what will I do to them.