E Embla Aventure (shqip)

P.4

-Greta!Na fol pak per temen e dites. Me thuaj cfare di ti rrethe jetes? Dhe me trego se si Floberi e sheh ate nepermjet librave te tij.-iu drejtua mesuesja e letersise. 

Pa u ngritur ne kembe filloi te fliste.-Jeta, jeta eshte gjeja me koti qe na eshte ofruar. Thjesht secili nga ne e ka ne dore per ta bere ate fantastike. Pastaj se c;mendon Floberi per jeten c'me duhet mua. Une s'i fus hundet ne pune e te tjereve.

-Greta c'eshte kjo menyre e te pergjigjurit?-iu kthye e acaruar mesuesja.-Cohu ne kembe dhe fol si eshte per te folur, per ndryshe ke per te marre kater.

-Nese cohem ne kembe dije qe do dal nga kjo klase e felliqur, nese vendos kater ke per ta pare me dylbi vendin e punes. Ti e di kush jam une.-iu drejtua kryenece dhe u drejtua per nga dera dhe doli jashte. U kthye dhe njehere per nga ajo dhe iu drejtua , per t'ia kujtuar. - Mos harro e as mos guxo!

E gjithe klasa po e shihte e habitur. Kush dreqin ishte ajo qe i jepej mundesia te bente skena te tilla ne ambjentet e shkolles. Sidomos si mund ta lejonte nje drejtor i disiplinuar si ai, dhe mesueset te mos guxojne te flasin. Ajo ishte me te vertete e cmendur!-mendonin ata.

Prane dollapit te saj te librave qendronte alarmi i zjarrit. I hodhi librat e saj brenda dhe pa e kycur fare dollapin e ndezi ate alarm te rreme dhe nuk levizi nga vendi. Po qendronte ne mes te korridorit per tu lagur nga ai uj i furishem qe i pershkruante gjithe trupin. Uji beri qe format e saj te bini me shume ne sy. Djemte e shihnin me ate pervesllekun e tyre. E vajzat mendonin se ajo kishte nevoje per nje vizite. Filloi te bertiste si nje kafshe per te ndjere kenaqesin e asaj sjellje anormale. Njerezit i kishin ndertuar vete rregullat dhe serishe ankoheshin. Ata vertete qe dijne ta vrasin veten. 

Zysha e letersise po e shihte e tromaksur. 

-Kjo eshte jeta zysh.-iu drejtua per ti shtuar dozat komentit te saj per jeten. E duke qeshur u largua nga shkolla. Te porta e saj u ndesh me ate plastiken Rajna e kishte emrin. Bashke me te dashurin e saj. Ne syte e tij dallohej qarte deshira e madhe qe kishte per te. Ndaj e la si hu te dashuren e tij dhe filloi ti shkonte Gretes nga pas. 

-Trupi jot duket dhe me seksi nen ato rroba te lagura.

U kthye pas per te pare ate pervers te deshtuar. Por e kuptoi qe s'ishte dhe aq i deshtuar. Cupulina s'e kishte marre manikinen e tij per ta mbrojtur. 

Cupuline te thashe dhe dje mos shiko shume se fiksohesh.E pastaj na lendohesh.-iu drejtua sikur i vinte keq per te. Edhe i pelqente teksa e shihte te nevrikosur. Kishte nje gje te mire te pakten, nuk i kishte lepire floket. 

-E dashur barbi une jam nje burre. Madje nje burre i vertete. Nese nuk beson , ka menyra te tjera per ta bere te besuseshme. - i shkeli syrin ai.-Une jam Ansel meqe ra fjala. 

-Ohh, Eli. Te shkon me shume keshtu. Shpresoj dhe miqte e tu te te therrasin keshtu. Nese nuk e kane bere, kane bere mekat te madh. Nese je burre i vertete ashtu sic thua ti, atehere pse te mos bejme nje gare. Qe tani po deshe, nese nuk ke frike. Si cupuline qe je, druaj se s'mundesh. 

-Ohh Barbi. Kam frike se kur te fitoj do me japesh si cmim nje nga ato mbremjet pasionante. Shpresoj mos te dorehiqesh. Edhe mos guxo te me therrasesh me Eli sepse do e pesosh keq. Eshte Ansi per ty, ashtu si dhe per miqt e mi.- i foli qetesisht me potencial dhe ashper ne te njejten kohe. Ajo s'kishte frike nga ai as nga ajo mbremja qe ai enderronte. 

-Eliiii-theksoi ajo emrin e tij. Iu afrua te veshi dhe butesishte duke u kthyer ne nje kelysh nga ajo bishe e eger qe ishte me pare i tha-nese e do kaq shume ate mbremje pasionante, atehere si thua takohemi ne oren 23 po ketu per ate garen. Mbase kur te fitosh , ne ore te vona te shijon me shume. 

Dukej qarte qe ai u marros pas saj. Ne keto momente u be viktime e trupit te saj dhe deshirave te tija. Greta u largua duke e lene ate te humbur ne imagjinaten e tij pervese.

Kur mbylli me force deren e hyrjes pa qe kishte ardhur nje zarf per te. Ishte shkruar nga xhaxhai i saj. E hapi dhe brenda pa nje foto te familjes se saj. Pa se sa te lumtur kishin qene ata dikur. Ajo keshtu ka qene gjithmone luftarake. E forte.Por nese ajo do te kishte perseri ata prane do te ndihej edhe me e forte. Pas kaq shume vitesh nje lot iu shkeput lehtshem dhe ra mbi foto. Kuptoi qe po humbiste ndergjegjen ndaj e flaku ate ne toke, fshiu lotet. Zhveshi xhaketen e saj te lekures e flaku ne toke. Me telekomanden i ngriti zerin televizorit ku ne sfon ishte nej kenge e vjeter e Bon Jovi- It's my life. Duke pergatitur dreken e saj kercente dhe kendonte. 

Ora njezete e tre s'kishte shkuar ende ndaj vendosi te pastronte shtepine. Jo te merrte fshesen, lecken e te pastronte. Po i jepte shtepise nje dekorim tjeter. Hoqi ato kolltuket e shemtuar me stil klasik. Iu mori vetem jastiket prej sfungjeri. I vendosi mbi disa baleti druri qe i gjeti poshte pallatit. Te gjitha pikturat e shtrenjta i flakeriu tutje. Mori nje sprajt dhe me talentine  saj bere nje nga ato vizatime e rruges, qe paturpesisht i quanin zhgarravina. Sinqerisht e kishin ata , ato jane arti vertete. Nuk kurseu asnje faqe muri pa i dhene shpirtin e saj ndermjet ngjyrave. Tani ndihej si nje shtepi. Nuk i ishte me e huaj. 

Shume bukur mund te thuash se nuk ishte nje shtepi , por per te ishte. Tashme ndjente ngrohtesi ne ate vend, qe dikur ka qene i ftohte. Shtepia mori nur-mendoi. Buzeqeshi me buzet vesh me vesh. Pa ndjer lodhje nga ajo pune e lodhshme, u ndrrua, hodhi xhaketen kraheve dhe shkoi drejt atij vendi te premtuar. Mezi po priste ta mundte. 

Ai kishte ardhur heret. Mesa dukej mezi po priste te fitonte. Por me kot genjente mendjen , sepse do e humbiste ate gare. Sidomos me ate makine qe ai kishte. Kur pa makinen e saj, iu shuan enderrat. I iku fytyra. Kurse ajo qeshi, per ti shtuar dhe me shume dhimbjen. Po serishe me krenarin prej nje mashkulli po i buzeqeshte. Ishte gati, per te pritur humbjen e tij ne menyre krenare. Madje ishte gati te humbiste dhe ate mbremje pasionante. 

Ishte shoku i tij Brajan qe i solli fije shprese, per te fituar ate gare dhe ate. Pastaj ajo ishte vetem nje femer, do e mund-mendoi ai.