E Embla Aventure (shqip)

P.27

1 vit me vone

-O zot, shiko sa keq rri bishti.Keto taka nuk i duronkam dot.Po keto floke ekshtu te lyera, une i dua te zeza edhe kacurrela, pse ti beje bjonde e te drejta.-i ankohej dhe vetem i ankohej administratores se dasmes se saj. Kurse nga ana tjeter Xhoja vetem qeshte. Ajo nuk ishte vajze dasmash dhe as qe e kishte enderruar dicka te tille. Thjesht kur te vjen hapi deren, i thone te vjetrit. 

Edhe pak edhe fillon ceremonia edhe te gjithe ishin ulur kembe kryq ne reren e thate te saj dite vere. Ishin te gjithe te rinje. Nuk ishte nje dasme tipike. Ansi dhe Greta kapur per dore drejtohen per ne drejtim te detit. Ashtu me kostum dhe fustan nuserie veshur futen ne uje. Aty do benin betimet e tyre kundrejt njeri-tjetrit. Era frynte forte ate dite edhe floket i merrte era. Perkedheleshin nga ai fllad i nevojshem ne ato dite te nxehta. 

-Betohu se ne ditet e tua me te keqija ashtu sikurse dallget perplasen ne kembet tona edhe ti do perplasesh tek une. Do gjesh aty mbeshtetjen.Edhe une betohem qe ti do behesh mbeshtetja ime dhe une do jem vendi jot m i mir i mbeshtetjes. -i fliste Ansi teksa shtrengonte duart e saja. 

-Betohem! Betohu qe ashtu qielli puth detin, ashtu do me puthesh ti ne cdo dite te jetes tone, deri ne vdekje. Le te jemi pafundesi. 

-Betohem! Betohu qe do me duash ashtu sikurse nje obez dashuron embelsirat. Ashtu do te beje dhe une. 

-Betohem! Betohu qe ashtu sikurse era perkedhel deget e pemeve, ti do me perkedhelesh mua. Femijet tane, edhe gjithmone do te na duash. 

-Betohem!-Ansi foli teksa hodhi syte drejt qiellit per te gjetur frymezim.-Ashtu sikurse dielli qe ndricon mbi ne do ndricoj edhe une ne jeten tende. Do te ngroh ne ditet me te ftohta te jetes edhe ne ato me te ngrohtat. Do jem aty si lemsh zjarri per te te mbajtur ne jete. Per te mos ndjer vetmin. Per te qene vetem une dh eti. Ji dhe ti djelli per mua.-me kete fjalim te shkurter i dha fund betimit. Vendosen unazat neper gishta, ashtu veshur e lyer u hodhen ne dallget e medha te atij deti te trazuar. Te gjithe duartrokiten dhe ne qiell shperndan petale te cilat mbuluan nje pjese te mire te ujit. Cdo gje dukej kaq bukur. 

Veshur me rroba te shkurtra te gjithe njesoj, me ate ngjyren e bukur bojqielli te hapur kercenin rreth nje zjarri dhe ritmeve te muzikes latine. Ashtu sebashku duke ndjer aromen e njeri-tjetrit beheshin nje. Nepermjet puthjesh, perqafimesh dhe perkedheljesh. Ndjenin yjet ti vezhgonin edhe henen te behej xheloze per gjithe ate lumturi perrallore e rinore. 

Tundte neper duar shishen e birres boshe edhe e veshtronte e menduar. Po perpiqej te gjente dicka brenda saj. Ndoshta e kishte nga pija ose donte dicka qe ta linte kujtim. Ansi e shihte i habitur. 

-Greta, cpo bluan ajo mendja jote diallzore?- e pyeti i dyshimte Ansi teksa e shtrengonte pas vetes. 

-Dua nje mesazh ne shishe!

-Nje cfare moj?- e pyeti i habitur. 

-Do marrim nje leter dhe stilolaps dhe do shkruajm 'Te dua e embla aventure' dhe do ti hedhim ne det si nje mesazh per boten. Si dicka qe te gjithe ta marrin vesh qe une te dua dhe ti me do. -nje buzeqeshje lindi ne buzet e tij. E dashuroi si ide. Rrembeu me vrap nje stilolaps dhe leter aty ne barin e lokalit ngjitur edhe filloi te shkruante. I futen brenda ato copeza letre dhe i mbyllen mire copa drruri shishet qe mesazhet te shperndaheshin gjalle. Lojes ju bashkuan te gjithe me nje mesazh personal. 

Vrapuan drejt bregut te detit edhe ashtu duke numeruar mbrapsht...3.2.1 hidhini-degjohej Greta teksa bertiste. Ato shishe fluturuan ne qiellin e hapur te asaj mbremjeje si nje gjurme e lene per ate date te shenuar. Nuk zhgarraviten datat neper kalendar, por ato shenohen me kujtime te cilat kurre s'humbasin. Krijo nje kujtim edhe data do jete gjithmone me ty.Pa paur nevoje dhe per foto. Mjafton vetem imazhi ne koke. 

Koka i dhembte nga pija si atij dhe asaj. Ndaj pa e care koken u hodhen shkujdesur ne krevat per te lejuar gjumin qe ti marre ne nje udhetim te embel qetesues. Para se syte te mbyllte Ansi i perkedhel faqen e me ze te shuar , gati te pergjumur i peshperite:

-Te dua.-edhe ndihej i lumtur qe ajo i degjoi edhe menjehere reagoi duke bashkuar buzet e saj me te tijat ne nje puthje magjike qe bente nje udhetim edhe me te bukur se gjum mund te bente. Rrembeheshin nga ajo puthje dhe me zor ktheheshin ne toke. Perqafuar me aromen e njeri-tjetrit nder hunde, mbyllen syte ne paqe edhe rane ne gjume. Te ishin gati per jeten e re qe i priste. Tashme ata te dy te martur. Cmenduri!